Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας

Πως βλέπεις την εξέλιξη των νεανικών ομάδων, ένα χρόνο μετά;

Η χρονιά που τελειώνει τώρα ήταν καταστροφική για τις νέες ομάδες. Τα γεγονότα του Δεκέμβρη έπληξαν όλα τα θέατρα και έκοψαν τη χρονιά στη μέση εμποδίζοντας τις νέες παραστάσεις να ανθίσουν. Το αποτέλεσμα ήταν να μην έχουμε φέτος τόσες νεανικές παραστάσεις που να ξεχωρίζουν, όσες τις περασμένες χρονιές.

Υπάρχουν ανταγωνισμοί στο χώρο των νεανικών ομάδων;

Μέσα από το Bob Theatre Festival βλέπω ότι είμαστε μια μεγάλη οικογένεια. Προσεγγίζουμε τις ομάδες που μας ενδιαφέρουν και μας αρέσουν ανοιχτά και φιλικά και μέχρι στιγμής δεν έχω δει κάτι αρνητικό.

Με τι κριτήρια διαλέχτηκαν οι ομάδες που συμμετείχαν στο φεστιβάλ;

Όπως είπα και πριν, το νεανικό θέατρο είναι μια οικογένεια. Γνωριζόμαστε μεταξύ μας είτε από παραστάσεις, είτε από σχολές, είτε από σεμινάρια. Φέτος όμως, που θέλαμε να διευρύνουμε το φεστιβάλ, καταγράψαμε ό,τι ομάδα έπαιζε την Άνοιξη και πήγαμε και είδαμε τις παραστάσεις. Εντελώς ειλικρινά, καλέσαμε στο φεστιβάλ αυτές που μας ταιριάζανε και αυτές που μας άρεσαν.

Τι είναι για τους ΑbOvo η ουσία της θεατρικής δημιουργίας;

Μια παράσταση πρέπει να έχει κατ’ αρχάς αιτία. Πρέπει δηλαδή να υπάρχει ένα σημαντικό ερώτημα το οποίο να «καίει» τους συντελεστές της. Αν υπάρχει αυτή η αιτία, τότε όλα θα μπουν στο δρόμο που πρέπει ώστε να την υπηρετήσουν: η όρεξη, η δουλειά, η απόλαυση κατά την εκτέλεση της παράστασης και, τέλος, οι θεατές.

Εξακολουθείτε να κάνετε θέατρο μόνο για την ψυχή σας ή έχουν υπάρξει και κάποιες οικονομικές απολαβές;

Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας και αυτό παραλίγο να το ξεχάσουμε φέτος. Με το που το ξεχάσαμε, είδαμε και τις οικονομικές μας απολαβές να μειώνονται. Ευτυχώς όμως θυμηθήκαμε το στόχο μας και επανήλθαμε. Αμέσως είδαμε και τις απολαβές να επανέρχονται. Αντικειμενικά όμως, μια μικρή ομάδα όπως εμείς, παρόλο που επιχορηγούμαστε εδώ και τέσσερα χρόνια, δε μπορεί να έχει απαιτήσεις οικονομικές. Ελπίζω να μπορέσουμε μέσα στα επόμενα 5 χρόνια να εξελιχθούμε και να γίνουμε ένας αυτάρκης θεατρικός φορέας που θα έχει την δυνατότητα να ανταμείβει επαρκώς τα μέλη του.

Διαθέτει κάποια τραγικότητα το κωμικό;

Η κωμωδία είναι ένα το μέσο, το περιτύλιγμα του νοήματος της παράστασης. Κάνεις το θεατή να γελάσει, να ανοιχτεί, να σε εμπιστευτεί και, εκεί που δεν το περιμένει, γλιστράς μέσα στο μυαλό του και το μήνυμα του έργου. Το «αστείο» όμως πρέπει να έχει και ένα αντίβαρο, αλλιώς είναι απλώς ένα ανέκδοτο. Και το αντίβαρο αυτό συνήθως είναι τραγικό.

Κοσμοσυρροή και φέτος στην «Κόλαση». Γιατί οι νεαροί θεατές έλκονται τόσο από την ανατροπή ενός θρησκευτικού παραλογισμού;

Ο Χριστός μάλλον ήταν ένας άνθρωπος που κατείχε τη γνώση και, με τις καλύτερες προθέσεις, προσπάθησε να τη διδάξει. Αλλά, γενιά με γενιά, αιώνα με αιώνα, τα λόγια του αλλοιώθηκαν, η γνώση έγινε δόγμα και η αλήθεια κρύφτηκε κάτω από τόνους σκουπίδια. Σήμερα, το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων στην Ελλάδα έχει μεγαλώσει με μια θολή εικόνα του Χριστιανισμού από την οποία ξεχωρίζουν μόνο η αυτοθυσία, ο αλτρουισμός και η γενικότερη δαιμονοποίηση των παθών, άνευ διακρίσεων. Πιστεύω πως με την παράστασή μας «Εκεί, εκεί στην Κόλαση» ξεθάβουμε αυτές τις αραχνιασμένες «αρχές» και τις φέρνουμε στο φως, στο οποίο τελικά δεν αντέχουν και πολύ. Αυτή η διαδικασία είναι πολύ γοητευτική και απελευθερωτική και μοιάζει με μια μικρή ενηληκίωση, πράγμα που την κάνει να αρέσει πολύ σε εμάς τους νέους της Ελλάδας που ακόμα και στα 30 μας δεν έχουμε ενηλικιωθεί τελείως.

Το θέατρο είναι Λόγος. Υπάρχει όμως κι ο λόγος της σιωπής. Όπως στον «Πλανήτη».

Πιστεύω πως το μεγαλύτερο μέρος τις επικοινωνίας δεν είναι λεκτικό. Όντως μέσα από εκφράσεις και κινήσεις φτιάξαμε την παράσταση «Ο Πλανήτης» και καταφέραμε να πούμε μια αρκετά σύνθετη ιστορία χωρίς λόγια. Όμως είναι γεγονός πως η μη λεκτική επικοινωνία είναι μοιραία πιο αόριστη από την λεκτική και αρκετοί θεατές δεν αισθάνονται άνετα σε αυτήν την αοριστία. Εμείς θα ξανακάνουμε τέτοιες παραστάσεις και ελπίζω πως θα βελτιωθούμε.

Μίλησέ μου για τη νέα σας δουλειά. Γιατί Μαμά Ελλάδα 2; Τι συνέβη στο 1;

Το Μαμά Ελλάδα ξεκίνησε τον Οκτώβριο με την πρόθεση να γίνει ένα θεατρικό σίριαλ με 5 επεισόδια. Από τις πρώτες εβδομάδες όμως είδαμε ότι η παράσταση δεν λειτουργούσε. Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε μικροαλλαγές στη δομή της, κρατώντας το ίδιο υλικό και στις 5 Δεκεμβρίου παρουσιάσαμε τη βελτιωμένη (και κατά μισή ώρα μικρότερη) μορφή της. Την επόμενη μέρα η Αθήνα άρχισε να καίγεται και εμείς , εν μέσω επεισοδίων, διαπιστώναμε τελικά ότι το πρόβλημα της παράστασής μας δεν ήταν τελικά η δομή της, αλλά το ίδιο της το περιεχόμενο. Ήταν μια παράσταση χωρίς αιτία. Διπλά προβληματισμένοι λοιπόν σκεφτήκαμε ότι ως πολίτες πρέπει να κάνουμε κάτι για όλα αυτά που συμβαίνουν. Ωραίες οι πορείες, αλλά εμείς έχουμε βήμα, έχουμε κοινό και έχουμε και μια παράσταση που το θέμα της είναι η Ελλάδα. Έτσι αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια καθαρά πολιτική παράσταση μέσα από την οποία θα μας δίνονταν η ευκαιρία να εκφράσουμε τη θέση μας απέναντι στα γεγονότα. Χρησιμοποιώντας αρκετούς έτοιμους χαρακτήρες από το «Μαμά Ελλάδα», φτιάξαμε τελικά ένα καινούργιο, ολοκληρωμένο έργο, με βαθύ, κατά τη γνώμη μας, πολιτικό μήνυμα. Το ονομάσαμε Μαμά Ελλάδα 2 γιατί βασίζεται πάνω στο πρώτο, έστω και αν η φιλοσοφία του είναι τελείως διαφορετική. Το «Μαμά Ελλάδα 2» έκανε πρεμιέρα στις 7 Φεβρουαρίου και μέσα σε λιγότερες από 50 παραστάσεις ξεπέρασε τους 3.000 θεατές, αλλά και τους μέσους όρους του αριθμού των θεατών της «Κόλασης». Αυτή η παράσταση μας έδωσε χαρά. Γιατί μας θύμισε πόσο σημαντικό είναι να βγαίνεις στη σκηνή και να υπερασπίζεσαι κάτι που σε «καίει».

Ποια η διαφορά ανάμεσα στους φορείς της εξουσίας σήμερα και κατά τον Χρυσού Αιώνα αν σκεφτούμε μάλιστα πως ο Φειδίας έκλεψε το χρυσάφι που του δώσανε οι Αθηναίοι για τον Παρθενώνα;

Η «Μαμά Ελλάδα 2» γεννήθηκε όπως είπαμε το Δεκέμβρη και μέσα από τα γεγονότα που μας συγκλόνισαν. Βλέπαμε μια Αθήνα να καίγεται και τον Έλληνα να κοιτάζει με ανοιχτό το στόμα ψάχνοντας να βρει κάποιον να φταίει ώστε να αποθηκεύσει γρήγορα – γρήγορα το γεγονός στα βάθη της μνήμης του και να συνεχίσει - χωρίς αλλαγές - τη ζωή του. Η παράσταση δείχνει, πάντα με αστείο τρόπο, ότι όλοι κινούμαστε σε έναν κύκλο και πως πίσω από ότι βρίζουμε, βρισκόμαστε εμείς οι ίδιοι. Φυσικά και οι «αρχαίοι ημών πρόγονοι» δεν την βγάζουν καθαρή! Έρχονται αντιμέτωποι στην παράσταση με τους παπάδες και την νεολαία, σε μια τηλεοπτική αναμέτρηση για το «σε ποιον ανήκει η Ελλάδα». Εκεί θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τα δικά τους επώδυνα πολιτικά λάθη και θα λειτουργήσουν στρουθοκαμηλικά, όπως το συνηθίζει κάθε φορέας εξουσίας όταν απογυμνώνεται από τις άμυνες του.

Ποια η σχέση σου με το διαδίκτυο; Θα θέλατε να γίνετε θέμα στο Φόρουμ μας;

Έχουμε ένα site, το www.abovo.gr το οποίο μάλιστα αυτές τις μέρες του φεστιβάλ ξεπερνάει τα 2.000 pageloads καθημερινά. Επίσης, είδαμε φέτος ότι μέσω του facebook μπορεί να γίνει πολύ λειτουργική επικοινωνία για ομάδες σαν την δικιά μας. Πιστεύω πολύ στo internet και θα θέλαμε πολύ να γίνουμε θέμα στο forum σας.

Ένα μήνυμα για τους χρήστες του Επί Σκηνής;

Εκ μέρους του νεανικού θεάτρου (στο βαθμό που το εκπροσωπώ) καλώ τους χρήστες του «Επί Σκηνής» να ψάξουν τις νέες ομάδες και να μη φοβηθούν να δουν τις παραστάσεις τους. Πιστεύω δε πως το «Επί Σκηνής» μπορεί να βοηθήσει, βλέποντας πρώτο τις παραστάσεις και δίνοντας συμβουλές.