Σχετικά άρθρα
| ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΤΑΚΟΚΚΙΝΟΣ & ΣΕ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΑΚΟΥΤΕ |
 |
 |
| Συντάχθηκε απο τον/την Μάριος Παϊτάρης |
| Σάββατο, 05 Μάιος 2012 18:18 |
|
«Ουρανός κατακόκκινος» και «Σε εσάς που με ακούτε» της Λούλας Αναγνωστάκη Σκηνική σύνθεση των δύο μονόπρακτων
Η Λούλα Αναγνωστάκη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και εμφανίστηκε στο θέατρο το 1965 με την τριλογία της Πόλης -«Η διανυκτέρευση», «Η πόλη», «Η παρέλαση»-, που παρουσιάστηκε σε ενιαία παράσταση από τον Κάρολο Κουν στο Θέατρο Τέχνης. Ο Λεωνίδας Τριβιζάς ανέβασε τον Φεβρουάριο του 1967 το τρίπρακτο έργο της «Η Συναναστροφή» στο Εθνικό Θέατρο. Ακολούθησαν οι παραστάσεις: «Αντόνιο ή το Μήνυμα» (1972), «Η νίκη» (1978), «Η κασέτα» (1982), «Ο ήχος του όπλου» (1987), όλα από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Το 1990 ο θίασος Τζένης Καρέζη - Κώστα Καζάκου παρουσίασε το έργο «Διαμάντια και μπλουζ», σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου. Το 1995 ανέβηκε το «Ταξίδι μακριά» από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Μίμη Κουγιουμτζή. Το 1998 το μονόπρακτο «Ο ουρανός κατακόκκινος» από το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Βίκτορα Αρδίττη και το 2003 το έργο «Σ' εσάς που με ακούτε» από τη Νέα Σκηνή, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή.
Τα έργα της Λούλας Αναγνωστάκη έχουν επίσης παρουσιαστεί από ΔΗΠΕΘΕ αλλά και στο εξωτερικό σε χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Αγγλία, η Γερμανία κ.α.
Η θεατρική ομάδα «Χρώμα» παρουσιάζει μια σκηνική σύνθεση από τα έργα της Λούλας Αναγνωστάκη, «Ουρανός κατακόκκινος» και «Σε εσάς που με ακούτε», σε ένα ισόγειο πολυκατοικίας στην Δεινοκράτους, ειδικά διαμορφωμένο σε σκηνικό χώρο. Η σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Χατζή διατήρησε χαμηλούς τόνους, είχε συγκεκριμένη κατεύθυνση και στόχο αλλά διακατέχεται σε κάποια σημεία από έλλειψη συνοχής και αποσπασματικότητα, με αποτέλεσμα, η παράσταση να δίνει μια αίσθηση ασύνδετου κατά την διάρκεια της. Η ιδιαίτερη διαμόρφωση του σκηνικού χώρου εξυπηρέτησε την σκηνοθεσία σε λειτουργικό επίπεδο σε αρκετά σημεία της παράστασης αλλά την περιόριζε σε άλλα. Οι φωτισμοί του Δημήτρη Οικονόμου έχουν ενδιαφέρον χωρίς να δένουν πάντα αισθητικά με το υφολογικό περιεχόμενο του λόγου της Αναγνωστάκη. Το κινησιολογικό δρώμενο της Χριστίνας Βασιλοπούλου είναι ευφυέστατο ως σύλληψη και άψογα εκτελεσμένο από τους νέους ηθοποιούς αλλά δεν αναδείχτηκε πλήρως, κυρίως λόγω της σκηνοθετικής γραμμής που δυσχέραινε την δημιουργία ενός ολοκληρωμένου σκηνικού περιβάλλοντος.
Η Λυδία Κονιόρδου με την ώριμη υποκριτική της απέδωσε τον ψυχισμό και των τριών ηρωίδων με βαθιά λεπτομέρεια, με ουσιαστική χρήση των παύσεων και φόρτισε τις δραματικές της κορυφώσεις με μια αυθεντικά συγκινησιακή ατμόσφαιρα, φτάνοντας στον τελευταίο μονόλογο, λίγο πριν το φινάλε, σε καθηλωτικά επίπεδα, την ερμηνεία της. Στον μεσαίο μονόλογο της παράστασης, εντυπωσιάζει με την υψηλή της απόδοση στις κωμικές στιγμές, έχοντας τρομερή αίσθηση του αστείου και χτίζοντας μια πηγαία κωμική περσόνα. Μια εξαιρετική ερμηνεία από μια ηθοποιό με αδιαμφισβήτητο ταλέντο που καταφέρνει να εντυπωσιάζει σε όλα τα είδη τα οποία καλείται να υπηρετήσει. Η σκηνή του φινάλε είναι εντυπωσιακή, τελετουργική, σχεδόν μυσταγωγική. Μια παράσταση αξιολογότατη, καλοδουλεμένη και καλαίσθητη, που παρά τις επιμέρους αδυναμίες της, παραμένει μια ιδιαίτερη θεατρική εμπειρία.
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Χατζής Παίζει: Συμμετέχουν:
Χώρος: Δεινοκράτους 103 Κολωνάκι Παραστάσεις: Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη 21.00 Εισιτήρια: € 15, φοιτητικό € 10. Κρατήσεις: 6932500545 |
| Τελευταία Ενημέρωση στις Σάββατο, 05 Μάιος 2012 18:52 |
