Φεγγαρόφωτο θέατρο

«Μια σελίδα για στάχτες...» της Φωτεινής Βαμβούκη

Την Τετάρτη 7 και την Πέμπτη 8 Ιουλίου, στα πλαίσια του φεστιβάλ off-off Athens στο Επί Κολωνώ, ανεβαίνει η παράσταση με τίτλο «Μια σελίδα για στάχτες…» από το «Φεγγαρόφωτο Θέατρο»

Σύμφωνα με το δελτίο τύπου της ομάδας πρόκειται να απολαύσουμε μια παραμυθένια αλλά ταυτόχρονα και σύγχρονη περιπέτεια, την πορεία ενός παραμυθιού από την ανάμνησή του στην ανατροπή του, το πέρασμα των ηρώων του στην σύγχρονη πραγματικότητα και τέλος την καταβύθισή του στη λήθη. Τρεις ηρωίδες, ενός πολύ αγαπημένου παραμυθιού που συντρόφευε, συντροφεύει και θα συντροφεύει για χρόνια τα παιδικά ακούσματα, συγκρούονται σε σύγχρονο έδαφος. Μια ξαφνική αλλαγή στη ροή του παραμυθιού ωθεί τους ήρωες του να ξετυλίξουν μπροστά στα μάτια των θεατών, τους αλλοπρόσαλλους χαρακτήρες τους και τους πραγματικούς και βαθιούς λόγους των συγκρούσεων τους, μέσα στο παραμύθι.

Κείμενο: Φωτεινή Βαμβούκη

Σκηνοθεσία: Φωτεινή Βαμβούκη

Παίζουν: Φωτεινή Βαμβούκη, Μαρίνα Σταμάτη

και η χορεύτρια Ιωάννα Δενδρινού.

Το μουσικό κομμάτι είναι του Βασίλη Κλεφτάκη

Η Μαρίνα κι η Φωτεινή που θέλουν να κάνουν θέατρο στο φως του φεγγαριού, απαντάνε στις ερωτήσεις του Επί Σκηνής για λογαριασμό της ομάδας τους και μας δίνουν έτσι την ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα τη δουλειά τους και τις ιδέες τους.

Μιλήστε μου για την ομάδα σας και το ιστορικό της πορείας της.

Η ζωή του «Φεγγαρόφωτου Θεάτρου» είναι μόνο λίγων μηνών. Το έναυσμα για την δημιουργία της ήταν η ανακοίνωση του Φεστιβάλ οff-οff από το «Επί Κολωνώ». Ήταν μια απλή ερώτηση από εμένα τη Φωτεινή στη Μαρίνα: Θέλεις να πάρουμε μέρος σ’ ένα θεατρικό φεστιβάλ; Και μια μονολεκτική απάντηση από εκείνη: Ναι. Κι έτσι γεννηθήτω... Όπως λέει το «μανιφέστο» μας το «Φεγγαρόφωτο θέατρο » αποτελείται από δύο πρόσωπα που αγαπούν, να περπατούν στο φως που φέγγει το σκοτάδι της καθημερινότητας, για να ξεφεύγουν από τα φαντάσματά τους και να λυτρώνονται από τα λάθη τους.
Είναι δυο καρδιές που εμπνέονται απ’ τα πάθη τους και πορεύονται μαζί μ’ αυτά.
Είναι δυο άνθρωποι ανάμεσα στους χιλιάδες καθημερινούς ανθρώπους που δεν θέλουν να κάνουν θαύματα. Θέλουν να γίνουν το θαύμα.Είναι η Φωτεινή Βαμβούκη… και η Μαρίνα Σταμάτη.

Μιλήστε μου για την παράσταση που παρουσιάζετε στο φεστιβάλ.

Είναι το πρώτο μέρος από ένα έργο που λέγεται «Τα παραμύθια που διπλώνουν» κι αποτελείται από δύο μονόπρακτα, με ξεχωριστά θέματα κι ηρωίδες παρμένες από δύο παραμύθια. Το πρώτο από τη «Σταχτοπούτα» των αδερφών Γκριμ και το δεύτερο από «Τα καινούργια ρούχα του βασιλιά» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.
«Μια σελίδα για στάχτες…» είναι το όνομα του μονόπρακτου που θα παρουσιάσουμε. Πως θα ήταν η ζωή των ηρώων ενός παραμυθιού, αν ξαφνικά μετά το τέλος του, έπαιρναν υλική υπόσταση και βρίσκονταν στην σημερινή εποχή;
Μάλλον σκούρα τα πράγματα…
Δύο γυναίκες συγκρούονται με τον εαυτό τους . Η μία (η μητριά) δεν μπορεί να συμβιβαστεί στην ιδέα πως το παραμύθι τελείωσε για πάντα. Ενώ η άλλη (η μικρή της κόρη Παμέλια) είναι έτοιμη να ενσωματωθεί στην καινούργια πραγματικότητα. Οι δυο τους, βρίσκονται χωρίς καμιά εξήγηση στη σημερινή εποχή και μέσα από έναν διάλογο ξεδιπλώνουν τους χαρακτήρες τους και το χαρακτήρα όλων μας. Με χιούμορ, ανατροπές, γαργαλιστικό λόγο και αναπάντεχη εξέλιξη. Η Σταχτοπούτα, τους στοιχειώνει με την παρουσία της, μέσα από το χορό της, σκιαγραφώντας την ανάμνηση του παραμυθιού που μόλις έκλεισε την τελευταία του σελίδα  …για πάντα. 

Πως αντιλαμβάνεστε το μέλλον του θεάτρου στη χώρα μας;

Το μόνο που μπορούμε να σκεφτούμε, είναι πώς θα θέλαμε αυτό το μέλλον. Δυστυχώς όταν οι άνθρωποι δεν έχουν τα βασικά για να ζήσουν η τέχνη μοιάζει πολυτέλεια. Είναι το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτούν για να παρακολουθήσουν. Και το θέατρο για να προχωρήσει, κακά τα ψέματα, θέλει χρήματα. Από την άλλη, σε τέτοιες δύσκολες εποχές οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να εκφράσουν τόσο τη δυστυχία και την αγανάκτησή τους όσο και την αισιοδοξία τους για ένα πιο φωτεινό μέλλον. Έχοντας όλες αυτές τις σκέψεις θέλω να ελπίζω πως το θέατρο θα αναγεννηθεί, θα ξεφύγει από το τέλμα που βρίσκεται  μέσα από καινούριους τρόπους έκφρασης αλλά και αξιοποιώντας καλύτερα τους παλιούς.

Ποια είναι τα δικά σας όνειρα για το μέλλον;

Να κάνουμε θέατρο. 

Τι γνώμη έχετε για το φεστιβάλ;

Οποιαδήποτε μορφή φεστιβάλ είναι ωφέλιμη. Οι άνθρωποι των ίδιων ενδιαφερόντων είναι καλό να μαζεύονται, να γνωρίζουν ο ένας τη δουλειά του άλλου, να αλληλοκρίνονται και να δείχνουν τη δύναμή τους μέσα στο χώρο τους. Αν και είναι η πρώτη φορά που λαμβάνουμε μέρος σε φεστιβάλ, το συγκεκριμένο είναι καλά οργανωμένο, ο χώρος που διεξάγεται έχει ενδιαφέρον και μέχρι στιγμή δε βρίσκουμε κάτι δυσάρεστο.

Για ποιο λόγο κάνετε θέατρο;

Για να μάθουμε να διαβάζουμε τους εαυτούς μας. Για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Για να αποκτήσουμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους ανθρώπους. Γιατί κάποιος μας το ψιθύρισε όταν γεννηθήκαμε...

Ποια είναι η γνώμη σας για  το διαδικτυακό περιοδικό για το θέατρο  «Επί Σκηνής»;

Είναι ένα διαφορετικό περιοδικό θεάτρου. Βγάζει μια αγάπη κι έναν σεβασμό για τον πολύπαθο αυτό χώρο και τους ανθρώπους του που την έχουμε όλοι μεγάλη ανάγκη. Εμβαθύνει με απλό λόγο στα θέματά του χωρίς κουραστικούς «δήθεν» προβληματισμούς και χωρίς μεγαλόσχημο τρόπο.