ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ ΧΩΡΙΖΟΥΜΕ;

της Βίλης Σωτηροπούλου

Φέτος ο Γιώργος Μιχαηλίδης σκηνοθέτησε μια νεανική, δροσερή παράσταση με κωμικά στοιχεία και έντονη την γυναικεία παρουσία, αφού και οι πέντε ρόλοι αντιπροσωπεύουν πέντε διαφορετικούς τύπους γυναικών, με τις αγωνίες τους, τα πάθη τους και τα λάθη τους.

Το έργο

Τέσσερις γυναίκες, δεμένες με δυνατούς φιλικούς δεσμούς,  συναντιούνται σε ένα σαλόνι κάθε Δευτέρα για να μοιραστούν  τις ερωτικές εμπειρίες τους κι αντιξοότητες, να παρηγορηθούν, να αλληλοϋποστηριχτούν και να ανταλλάξουν συμβουλές. Μια ώριμη κυρία εισβάλλει κάποια στιγμή στον κύκλο τους και εντάσσεται στην συναναστροφή τους, έχοντας να προσθέσει την δική της διαφορετική οπτική στις ατάσθαλες αγωνίες των ερωτευμένων φιλενάδων.

Οι ρήξεις ανάμεσα στις γυναίκες και στους επίδοξους ερωτικούς τους συντρόφους προκαλούνται αμοιβαία, αλλά εκείνες προτιμούν να παραγνωρίζουν την δική τους συμμετοχή και να παριστάνουν πως αγνοούν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί. Μέσα από ήττες και απογοητεύσεις θα κατακτήσουν σταδιακά την αυτογνωσία τους και θα κερδίσουν την απαραίτητη κατανόηση και εμπιστοσύνη που θα φέρει λύσεις και συμφιλιώσεις.

Οι χαρακτήρες

Η μικρότερη της παρέας, η Κλειώ, είναι μαθήτρια δραματικής σχολής, εμμονικά προσηλωμένη στη Σόνια, την ηρωίδα του Τσέχωφ που υποδύεται στη σχολή. Κολακευμένη από το ενδιαφέρον ενός πολύ μεγαλύτερού της καθηγητή, πέφτει στη γνωστή παγίδα να συνάψει σχέσεις μαζί του. Σε λίγο εκείνος είναι έτοιμος να της κάνει τη ζωή πατίνι με τις ζήλειες του, τις οποίες η ζωηρή μικρούλα αναζωπυρώνει καθώς διατηρεί μια ιδιάζουσα «φιλική» σχέση με έναν συμμαθητή της.

Η όμορφη και εύθραυστη Βάνα είναι μια τριανταπεντάρα ηθοποιός που βασανίζεται από την ανεργία της αλλά πολύ περισσότερο από την ανάγκη της να αποκτήσει παιδί πριν το βιολογικό της ρολόι χτυπήσει απαγορευτικό για την μητρότητα. Όμως η σχέση της με έναν ανώριμο άντρα που δεν θέλει να δεσμευτεί, την οδηγεί σε ακόμα βαθύτερη απελπισία κι από ανασφάλεια δεν παίρνει την απόφαση να τον αντικαταστήσει εγκαίρως με έναν κατάλληλο για συζυγικές σχέσεις, σύντροφο.

Η Ειρήνη, διαζευγμένη με ένα κορίτσι ήδη δεκαοκτώ χρονών, παρασύρεται σε διάφορες φάσεις της ζωής της από μεταφυσικές ανησυχίες και προβληματισμούς, προσχωρώντας σε ανάλογες λέσχες. Στην προσπάθειά της να έχει μια απαντοχή ψυχική και πνευματική, καταλήγει σε μια τυφλή ορθόδοξη πίστη που σε συνδυασμό με την ζήλεια της μετατρέπει τη ζωή της σε περιχαρακωμένο κάστρο στο οποίο δεν μπορεί να εισχωρήσει ο αγαπημένος της, ούτε καν οι φίλες της.

Η Δήμητρα στο κατώφλι των σαράντα, αν και γοητευτική κι επιθυμητή γυναίκα, δεν ενδιαφέρεται ούτε για γάμους, ούτε για παιδιά. Αποζητάει μόνο μια επιβεβαίωση και παρηγορείται με μπάφους έτσι ώστε να καλύψει μέσα από την ευθυμία που της φέρνει η μαστούρα, κάθε εσωτερικό της κενό και κυρίως την αβάσταχτη μοναξιά της.

Όσο για την κυρία Σόνια, αυτή έχει ακολουθήσει τον δρόμο της εποχής της. Ματαίωσε ένα πλήθος ονείρων για να διασφαλίσει την οικογενειακή της γαλήνη και θυσίασε στο βωμό του γάμου κάθε ευγενή της παρόρμηση για τις τέχνες αλλά και κάθε επιθυμία της για ψυχαγωγία. Πενήντα χρόνια με τον άντρα της, τον δύσθυμο και δυσκίνητο κύριο Φάνη, έχει μάθει να τον θεωρεί αυτόν και μόνο, την αιτία για κάθε αποτυχία της και το εμπόδιο στην πραγμάτωση του κάθε ονείρου της. Έχει μάθει όμως και να τον αγαπά, να τον χειρίζεται, να συμβιώνει μαζί του και να ανέχεται τις ιδιοτροπίες του. Ο δικός της δρόμος προσφέρει ασφάλεια αλλά και μια έντονη αίσθηση ανικανοποίητου.

Μια ανάλαφρη παράσταση

Πέντε γυναίκες, πέντε απλές καθημερινές ιστορίες. Πέντε δρόμοι και πέντε αδιέξοδα. Ως τη στιγμή που κάτι θα αλλάξει. Και το σαλόνι της Δευτέρας θα γίνει η αρένα όπου θα διαδραματιστούν οι σκληρές μάχες των γυναικών με τους ίδιους τους, τους εαυτούς και τις ανικανοποίητες προσδοκίες τους.

Με χιούμορ αλλά και δραματικότητα η συγγραφέας μετακινείται από την μία κατάσταση στην άλλη, χωρίς να εμβαθύνει ιδιαίτερα στους χαρακτήρες και στις δράσεις, προτιμώντας να εξασφαλίσει ένα δροσερό κι ανάλαφρο θέαμα αντί μιας ακτινογραφίας σε βάθος του γυναικείου ψυχισμού.

Η σκηνοθεσία γοργή, με έντονους ρυθμούς και σωστές αναλογίες κωμικού και δραματικού, ακολουθεί τη γραμμή του κειμένου προσφέροντας μια ρομαντική κωμωδία χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις για ερμηνευτικά ρεσιτάλ στα οποία μας έχει συνηθίσει στο παρελθόν ο κύριος Μιχαηλίδης.

Οι πέντε κυρίες που ενσαρκώνουν τους ισάριθμους ρόλους, διαθέτουν σπιρτάδα, κέφι, κινησιολογική επάρκεια και ερμηνευτική άνεση, προσφέροντάς μας ενδιαφέροντα στιγμιότυπα της πολυτάραχης ερωτικής τους δράσης και των δυσάρεστων ή ευχάριστων ανατροπών που κατά βάθος οι ίδιες επιδιώκουν, αφού το παιχνίδι είναι στα χέρια τους έστω κι αν δεν γνωρίζουν πάντα τους κανόνες του.

Σκηνοθεσία: Γιώργος Μιχαηλίδης

Σκηνικά-κοστούμια: Αγνή Ντούτση

Μουσική και τραγούδι παράστασης: Στάθης Δρογώσης

Παίζουν: Ελένη Κάλλια, Ντίνα Μιχαηλίδη, Κατερίνα Μπιλάλη, Θάλεια Προκοπίου, Βίλη Σωτηροπούλου

 «Θέατρο του Ήλιου»

Φρυνίχου 10 (μετρό Ακρόπολη)

Δευτέρα και Τρίτη στις 9 μμ

Σάββατο στις 6 μμ 

Κυριακές 13, 20, 27 Δεκέμβρη & 3 Γενάρη στις 8.30 μ.μ

Τηλέφωνα: Γιώργος Νάσιος: 6932 600959, 210 3231591, Βίλη Σωτηροπούλου: 6945853025 

Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.