Διαγώνισμα ευρωπαϊκής υστερίας

της Βίλης Σωτηροπούλου

Οι Μπουφόνοι που μας έρχονται από το Μεσαίωνα. Ήταν δύσμορφοι και ήταν ανατρεπτικοί, έζησαν και έδρασαν παίζοντας τις αιχμηρές σάτιρες τους στα χωριά αλλά και στις Αυλές, ενώπιον ευγενών και βασιλιάδων. Ανήκουν στα «κακά παιδιά» του θεάτρου που φύσει και θέσει δικαιούνταν να σατιρίζουν. Στο έργο αυτό η μικρή Ελλάδα δίνει διαγώνισμα ευρωπαϊκής υστερίας.

Το ’21 το ’12, το ΄22, το ΄40, το ΄45 και βάλε αλλά και σήμερα, παντού και πάντα η μικρή Ελλάδα, διατρέχει την ιστορία ηρωική, διχασμένη κι αγκαλιασμένη σφιχτά από τις προστάτιδες δυνάμεις, τους «φίλους» της…

Η μικρή Ελλάδα δίνει εξετάσεις στις μεγάλες δυνάμεις και με την ευκαιρία επιχειρεί μια αναδρομή στην ιστορία ενώ ταυτόχρονα θίγει τα οικεία και τα ξενόφερτα δεινά μας. Η παράσταση διαθέτει όλη τη ζωντάνια, την αθωότητα και την ευθυκρισία μιας μπουφόνικης περφόρμανς ενώ ταυτόχρονα διατηρεί τα κλασσικά στοιχεία της μοντέρνας επιθεώρησης, σατιρίζοντας ανελέητα την κρίση, την διχόνοια, τον ρόλο των μεγάλων δυνάμεων στην ιστορία της χώρας μας και τον εθνικό μας θρήνο που σπάνια τα καταφέρνει να μεταστραφεί σε οργή και εξέγερση. Το κείμενο, έξυπνο, γρήγορο, αστραφτερό γεμάτο αποχρώσεις κι ανατροπές προκαλεί όχι μόνο γέλιο αλλά και συγκίνηση ενώ οι μουσικές παρεμβάσεις δημιουργούν μια δεύτερη δυναμική σε αντιδιαστολή με τις δράσεις και τους μονολόγους. Οι ηθοποιοί με κινησιολογική κι ερμηνευτική ευχέρεια, ενσαρκώνουν τους παράξενους αυτούς θεατρίνους του μεσαίωνα και ταυτόχρονα ταυτίζονται μαζί τους για να ερμηνεύσουν τους ρόλους του έργου, σ’ ένα παιχνίδι θεάτρου με διπλή υπόσταση κι ενδιαφέρουσα διάδραση.

Το συνολικό δρώμενο, άριστα οργανωμένο και σκηνοθετημένο με μια λιτότητα που αντικατοπτρίζει τους όρους ενός θεάτρου δρόμου ακόμα κι όταν παρουσιάζεται σε σκηνή (όπου και το είδα εγώ) διαθέτει πολλές αρετές και κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή είτε αυτός είναι μυημένος είτε όχι, αφού φέρει κρυστάλλινη την παράδοση του λαϊκού θεάματος που ξεπηδάει μέσα από το αίσθημα του λαού για να ανταποκριθεί στην αρχέγονη, διαχρονική και διεθνή αίσθηση δικαίου, εξισορροπώντας τις αιώνιες αντιθέσεις ανάμεσα στον εξουσιαστή και τον εξουσιαζόμενο, δίνοντας λόγο και δικαίωμα έκφρασης στον καταπιεσμένο, στον παράφρονα, στο παιδί και στον περιθωριακό εαυτό που όλοι λίγο πολύ κρύβουμε μέσα μας καθώς επώδυνα επιδιώκουμε να ενταχθούμε σ’ ένα κοινωνικό δεδομένο που μας ευτελίζει και μας αλλοτριώνει. Τα υπέροχα κουστούμια αποτελούν λειτουργικό κομμάτι της περφόρμανς, ενισχύοντας αισθητικά αλλά και λειτουργικά το αποτέλεσμα. Η παράσταση παίζεται κατά καιρούς σε δρόμους, πεζόδρομους, στα πλαίσια κάποιων φεστιβάλ και σε μικρές περιοδείες. Αν την πετύχετε κάπου, μην την χάσετε!

Κείμενο- σκηνοθεσία: Bίλη Σωτηροπούλου

Κοστούμια : Σπύρος Κωτσόπουλος, και ο θίασος

Παίζουν: Κατερίνα Γιωτάκη

Μίνα Λαμπροπούλου

Αλέξης Μαρτζούκος

Ρίτα Στάμου

Βίλη Σωτηροπούλου

Στέλλα  Τροκάνα

Αναστάσιος Τράκας

Δήμητρα Φεύγα

Διάρκεια: 70΄

Ένα μικρό ιστορικό της ομάδας και της ιδρύτριάς της

Η Βίλη Σωτηροπούλου γνώρισε τους μπουφόνους στη σχολή του Philippe Gaulier στο Παρίσι. Συμμετείχε σε μπουφόνικες παραστάσεις στο Παρίσι και στην Αβινιόν και ίδρυσε to 1990 στην Eλλάδα την «Θεατρική Ομάδα Μπουφόνων». Οι μπουφόνοι ήταν από τους πρώτους που ξεκίνησαν το θέατρο δρόμου στη χώρα. Έκτοτε και ως το 2004, οι Μεσαιωνικοί Μπουφόνοι  όργωναν ( ή «καλλιεργούσαν», όπως θέλετε) τους δρόμους, τις πλατείες και τα φεστιβάλ με τις παραστάσεις τους. Φέτος, μετά από οκτώ χρόνια απουσίας επέστρεψαν με τη σάτιρα τους  «Διαγώνισμα Ευρωπαϊκής Υστερίας».

Παλιοί και νέοι μπουφόνοι, συναντιούνται σε αυτή την παράσταση.

Η Βίλη Σωτηροπούλου γράφει τα κείμενα των παραστάσεων της ομάδας. Έχει επίσης γράψει τα έργα « Ιωάννα», εκδόσεις Καστανιώτη, «Γυναίκα loser» εκδόσεις Δωδώνη, « Κάθε Δευτέρα χωρίζουμε;» εκδόσεις Σόκκολη-Κουλεδάκη, διασκευή για παιδιά της « Τρικυμίας» του Σαίξπηρ, Εκδόσεις Παπαδόπουλος, «Υψηλή Μαγειρική των σχέσεων», « Showbusiness», «Πατέρα γιατί με συνέλαβες;» και « Η κοσκινοτρουφίτσα στο δάσος με τα κούτσουρα» έργο για παιδιά.