Σχετικά άρθρα
| ΠΝΙΓΜΟΝΗ |
 |
 |
| Συντάχθηκε απο τον/την Μάριος Παϊτάρης |
| Τρίτη, 18 Φεβρουάριος 2014 20:12 |
|
Πνιγμονή
Βρισκόμαστε σε ένα χωριό της σύγχρονης Ανατολικής Τουρκίας, κάπου στο σήμερα. Η Χαντισέ είναι η αυταρχική και σκληρή μητέρα πέντε κοριτσιών, των Φαντιμά, Αίσα, Νουράν, Γιαγκμούρ και Νάσμα. Όταν ο δεύτερος σύζυγός της και πατέρας των τεσσάρων από τα πέντε κορίτσια, πεθαίνει, η Χαντισέ αναλαμβάνει τα ηνία του σπιτιού, επιβάλλοντας τους πολύχρονο πένθος κι απαγορεύοντας τους να βγουν από το σπίτι. Η μεγαλύτερη κόρη, η Νουράν ετοιμάζεται να παντρευτεί τον Καρίμ Αμέρ με τον οποίο η μικρότερη κόρη, η Νάσμα είναι ερωτευμένη και τον συναντά κρυφά τα βράδια στο παράθυρο της. Παράλληλα η Γιαγκμούρ η οποία ζηλεύει την Νάσμα για τον κρυφό έρωτα της, αποκαλύπτει στην Χαντισέ τα σχέδια της μικρής κόρης να φύγει κρυφά με τον Καρίμ. Μέσα σε ένα ζοφερό περιβάλλον αντιπαραθέσεων, ανταγωνισμών και ζήλειας, οι πέντε αδελφές διαμάχονται η μία την άλλη, με το τραγικό τέλος της μικρότερης, να επικυρώνει την θλιβερή τους μοίρα.
Ο Δημήτρης Καρατζιάς διασκευάζει το «Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, μεταφέροντας το, στην σύγχρονη Ανατολική Τουρκία, με την κατώτερη θέση της γυναίκας, την επιβολή των άγραφων νόμων της παραδοσιακής, ισλαμικής κουλτούρας και του άκρατου συντηρητισμού μιας σημερινής αλλά απαρχαιωμένης κοινωνίας, στην οποία η γυναίκα οφείλει να διαφυλάττει την τιμή και την υπόληψη της, να υποτάσσεται στον σύζυγο της, προσπαθώντας μάταια να βρει την δική της θέση και το νόημα της ύπαρξης της σε μια σκληροπυρηνική ανδροκρατούμενη κοινωνία. Θεωρώ ότι η τοποθέτηση της πλοκής στο συγκεκριμένο χωροχρονικό πλαίσιο είναι ευφυέστατη και άκρως εύστοχη δίνοντας καινούρια πνοή σε ένα κείμενο που ίσως δεν θα είχε και ιδιαίτερο λόγο να παρασταθεί σκηνικά σήμερα, τοποθετημένο στο χωρόχρονο που το έγραψε ο Λόρκα, αν δεν γίνουν ρηξικέλευθες σκηνικές παρεμβάσεις. Ο Καρατζιάς διατηρεί ανέπαφο τον κορμό της ιστορίας, της πλοκής και των χαρακτήρων του έργου αλλά φέρνοντας στην επιφάνεια της βαθύτερες ρωγμές της ψυχικής υπόστασης των ηρωίδων, χτίζοντας ένα πολλαπλό υπόβαθρο στην αλληλεπίδραση των χαρακτήρων μεταξύ τους, διατηρώντας παράλληλα την ποιητικότητα του πρωτότυπου δίχως να υπονομεύει τον υποβόσκοντα σκληρό ρεαλισμό στο δραματουργικό ύφος. Μια θαυμάσια δραματουργία η οποία εμπνέεται ουσιαστικά από ένα κλασικό και σπουδαίο κείμενο αλλά ουσιαστικά οικοδομεί την δική της προσωπική και στέρεα δομημένη δραματουργική ταυτότητα.
Η σκηνοθεσία του Καρατζιά μεταδίδει απόλυτα στον θεατή, το κλειστοφοβικό και αποπνικτικό κλίμα μέσα στο οποίο ουσιαστικά επιβιώνουν, οι οκτώ ηρωίδες του έργου, δημιουργώντας ένα σκηνικό πλαίσιο με πάλλουσα εσωτερική ένταση, αναδεικνύοντας έξοχα, το κείμενο, τον λόγο και τις ερμηνείες των ηθοποιών του. Η δραματικότητα καταστάσεων και χαρακτήρων μετουσιώνεται σκηνικά από τον σκηνοθέτη σε ένα λεπτομερώς μελετημένο, γνήσια συγκινησιακό υπόβαθρο, χωρίς εύκολες μελοδραματικές λύσεις και εντυπωσιοθηρικά ευρήματα. Η παράσταση απογειώνεται σαφώς από τις πραγματικά εξαιρετικές ερμηνείες όλων των ηθοποιών ανεξαιρέτως, με προεξάρχουσα την συγκλονιστική Αθηνά Τσιλύρα στον ρόλο της Χαντισέ-Μπερνάντας. Απολύτως πιστά στο χωρικό πλαίσιο στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία, τα σκηνικά και τα κοστούμια του Σίμου Παπαναστασόπουλου. Υποβλητική η μουσική του Μάνου Αντωνιάδη, επισημαίνει σημασιολογικά το συναίσθημα, την κατάσταση, την αντίδραση. Εξαιρετικοί οι φωτισμοί του Βαγγέλη Μούντριχα, γίνονται ο καθρέφτης της ψυχικής υπόστασης των τραγικών ηρωίδων του έργου. Η «Πνιγμονή» του Δημήτρη Καρατζιά αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια από τις σημαντικότερες παραστάσεις της χρονιάς.
Κείμενο - σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς |
| Τελευταία Ενημέρωση στις Τρίτη, 18 Φεβρουάριος 2014 20:17 |
