Ιωάννης Παπλωματάς

Ο Ιωάννης Παπλωματάς γεννήθηκε το 1983 στην Κατερίνη και έχει αποφοιτήσει από την Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης Αθηναϊκή Σκηνή Κάλβου- Καλαμπόκη το 2010. Έχει συμμετάσχει στις παραστάσεις: «Κλυταιμνήστρα- Τα πάθη των Ατρειδών» σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ραζέλου, στην παράσταση «Ζωρζ Νταντέν» σε σκηνοθεσία Νίκου Καμτσή στο Θέατρο «Τόπος Αλλού», στο «Βασανίζομαι» στον πολυχώρο «Vault» και στην «Μήδεια de Profundis» στο «Θέατρο του Ήλιου»  και τα  δύο σε σκηνοθεσία Κατερίνας Πολυχρονοπούλου και στο «Corpus Christi» σε σκηνοθεσία Λαέρτη Βασιλείου στο θέατρο «Χυτήριο». Επίσης έχει σκηνοθετήσει τρία δικά του θεατρικά έργα, την «Εξομολόγηση» στο θέατρο «Τόπος Αλλού» στα πλαίσια του «Φεστιβάλ Νέων Θεατρίνων» το 2008, ενώ συμμετείχε και την αμέσως επόμενη χρονιά στο ίδιο φεστιβάλ με το έργο του «Φθινοπωρινό Σονέτο». Η τελευταία δική του σκηνοθεσία ήταν στο θεατρικό του έργο «Μ' αγαπάς;» στο «Θέατρο του Ήλιου».  Έχει κάνει πολύπλευρες μουσικές σπουδές και μαθήματα αρμονίας, πιάνου, φωνητικής, ηλεκτρικής κιθάρας ενώ έχει εκδώσει και την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Μια χούφτα δάκρυα». Ο νεαρός καλλιτέχνης με τα πολύπλευρα ταλέντα μιλάει στο «Επί Σκηνής» για την συνεργασία του με τον Λαέρτη Βασιλείου και τις αντιδράσεις που προκάλεσε το ανέβασμα της παράστασης «Corpus Christi» αλλά και για την αγάπη του για την μουσική.

Μίλησε μου για την μέχρι τώρα πορεία σου στο θέατρο

Αποφοίτησα από την «Αθηναϊκή Σκηνή» το 2010. Ήδη από το πρώτο έτος ξεκίνησα να συμμετέχω σε διάφορα μικρά θεατρικά φεστιβάλ και στο δεύτερο έτος συμμετείχα στην παράσταση «Ζωρζ Νταντέν» του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Νίκου Καμτσή στο θέατρο «Τόπος Αλλού». Από εκεί και μετά έκανα κυρίως δουλειές σε δικό μου κείμενο και σκηνοθεσία, αλλά συμμετείχα και σε μουσικές παραστάσεις. Πέρυσι ήμουν στην παράσταση «Μήδεια de Profundis» στο «Θέατρο του Ήλιου» σε σκηνοθεσία Κατερίνας Πολυχρονοπούλου αλλά και στο «Βασανίζομαι» του Αντώνη Τσιπιανίτη στο «Vault» σε σκηνοθεσία της Κατερίνας πάλι στην οποία παράσταση είχα γράψει και την μουσική και θα συνεχιστεί και φέτος στο θέατρο «Άβατον».

Ποια πιστεύεις ότι είναι τα στοιχεία εκείνα που πρέπει να διαθέτει ένας νέος ηθοποιός για να ξεχωρίσει;

Πρέπει να έχει πείσμα, θάρρος, θράσος, να μπορεί να αναδεικνύει τα θετικά στοιχεία πάνω του, να διαθέτει μια πολύ καλή κατάρτιση. Και δεν αρκεί μόνο η φοίτηση σε μια δραματική σχολή για την καλή κατάρτιση. Πρέπει να διαβάζει, να μελετάει έργα, ρόλους, όχι μόνο αυτούς που ετοιμάζεται να παίξει αλλά και γενικά. Νομίζω ότι αρκετοί νέοι ηθοποιοί που βγαίνουν από τις σχολές δεν το εφαρμόζουν αυτό. Και κάποιοι επίσης δεν μπαίνουν σε μια σχολή για να γίνουν ηθοποιοί αλλά για να αποκτήσουν φήμη και χρήματα. Αλλά όπως πολύ καλά ξέρουμε αυτό στην Ελλάδα πλέον έχει τελειώσει. Για να μπορέσεις να κάνεις πράγματα στον καλλιτεχνικό χώρο χρειάζεται υπομονή, επιμονή, τόλμη.

Μίλησε μου για την συνεργασία σου με τον Λαέρτη Βασιλείου στο Corpus Christi

Είναι μια πολύ ωραία συνεργασία, είμαστε μια ενωμένη ομάδα. Ο Λαέρτης είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος και σκηνοθέτης, βοηθάει πάρα πολύ τον ηθοποιό, οι παρατηρήσεις που κάνει είναι πολύ καίριες ώστε να καταλάβεις τι θέλει, χωρίς να χρειάζεται να πει πολλά.

Μίλησε μου λίγο για τις αντιδράσεις που προκάλεσε το ανέβασμα του Corpus Christi

Εγώ προσωπικά δεν περίμενα να γίνει όλος αυτός ο χαμός με τις έντονες αντιδράσεις και όλα όσα συνέβησαν στην πορεία. Για μένα το πραγματικό πρόβλημα γύρω από όλο αυτό που δημιουργήθηκε δεν ήταν η παρουσία των μελών παραθρησκευτικών οργάνωσεων αλλά η παρουσία της Χρυσής Αυγής. Μας έβριζαν, μας πετούσαν πέτρες και γιαούρτια, μας απειλούσαν, χάλασαν την κλειδαριά του θεάτρου και δεν υπήρχε προστασία από πουθενά. Απευθυνθήκαμε στην αστυνομία και μας απάντησαν ότι για να συλληφθεί βουλευτής πρέπει να διαπράξει κακούργημα, έχει ασυλία και δεν μπορούν να κάνουν κάτι.  Είναι τρομερό να σου απαγορεύουν να κάνεις κάτι  σ’ έναν ιδιωτικό χώρο. Είναι σαν να έρχονται στο σπίτι σου και να λένε ποιο τηλεοπτικό κανάλι θα παρακολουθείς. Μετά θα ακολουθήσουν άλλες απαγορεύσεις αν επιτρέψουμε σ’ όλο αυτό να περάσει, θα στοχοποιείσαι γιατί για παράδειγμα φοράς σκουλαρίκι, έχεις τατουάζ, μακριά μαλλιά κ.ο.κ. Πλέον το όλο θέμα δεν είναι αν θα παίζεται η παράσταση αλλά να προστατευθεί η έννοια της ελεύθερης έκφρασης.

Τι πιστεύεις για το μέλλον του ελληνικού θεάτρου σε συνάρτηση με την περίοδο την οποία διανύουμε;

Νομίζω ότι η περίοδος αυτή με όλες τις δυσκολίες και το δύσκολο κλίμα που βιώνουμε, είναι μια καλή ευκαιρία για το θέατρο για να γίνουν πράγματα δημιουργικά που θα μιλήσουν για το σήμερα με καίριο τρόπο. Βλέπεις ότι τα περισσότερα έργα που ανεβαίνουν τώρα έχουν έντονη πολιτική χροιά και είμαι της άποψης ότι ο κόσμος έχει ανάγκη να δει τέτοιες παραστάσεις. Δεν πιστεύω πολύ σ’ αυτό που λένε ότι ο κόσμος τώρα πρέπει να βλέπει κωμωδίες για να γελάσει και να ξεχαστεί, είναι φυσικό να υπάρχει μια τέτοια τάση αλλά εγώ προσωπικά σαν άνθρωπος θέλω να δω μια παράσταση που θα με «ξυπνήσει», θα με ενεργοποιήσει και θα με προβληματίσει.

Έχεις ασχοληθεί και με την σκηνοθεσία, σε ενδιαφέρει η  μουσική ανάγνωση ενός θεατρικού κειμένου; Πιστεύεις σε μια τέτοιου είδους σκηνοθετική προσέγγιση;

Ναι είναι κάτι που με ενδιαφέρει πάρα πολύ και το σκέφτομαι έντονα να σου πω την αλήθεια. Να γίνει μια παράσταση με ιδιαίτερη μουσική και περίεργες φωνές. Πιστεύω ότι η μουσική και το θέατρο είναι δύο τέχνες απόλυτα συνδεδεμένες μεταξύ τους.

Είτε σαν ηθοποιός είτε σαν θεατής τι είδους παραστάσεις σου αρέσουν;

Μου αρέσουν πάρα πολύ οι παραστάσεις που κάνει ο Τερζόπουλος. Επίσης μου αρέσουν πολύ οι δουλειές του Νίκου Χαραλάμπους που ήταν και δάσκαλος μου. Γενικά στο θέατρο μου αρέσει η φόρμα, τις φορμαλιστικές παραστάσεις, τις ξεχωρίζω ιδιαίτερα. Εκτιμώ επίσης πολύ την λιτότητα στο θέατρο, δεν μου αρέσουν οι παραστάσεις που είναι υπερφορτωμένες χωρίς λόγο.

Ποιο θεωρείς υποκριτικά το δυνατό σου σημείο;

Λόγω των μουσικών μου σπουδών έχω μια περισσότερη άνεση στο τραγούδι. Θεωρώ γενικά πολύ σημαντικό ο ηθοποιός να έχει μια επαφή με την μουσική, τουλάχιστον να ξέρει να διαβάζει νότες, γιατί τον βοηθάει αυτό γενικότερα μέσα στο πλαίσιο της δουλειάς. Άλλωστε στις μέρες μας αν ο ηθοποιός δεν συνδυάζει την υποκριτική με κίνηση και τραγούδι αυτόματα περιορίζει τις επιλογές του και τις ευκαιρίες που ενδεχομένως θα του παρουσιαστούν.

Ποια είναι η γνώμη σου για την θεατρική παιδεία στην Ελλάδα, για το επίπεδο των δραματικών σχολών κτλ;

Έχουμε πάρα πολλές δραματικές σχολές στην Αθήνα και υπάρχουν και πολλά άτομα σε κάθε τμήμα… Όταν είναι 20-25 παιδιά σε ένα τμήμα και έχεις μάθημα υποκριτικής με έναν συγκεκριμένο καθηγητή τρεις  ώρες την εβδομάδα, μέσα σε αυτό το χρονικό πλαίσιο τι θα προλάβει ο καθηγητής να δουλέψει και πόσο θα μπορέσει να αφοσιωθεί σε όλους τους σπουδαστές του; ‘Έπρεπε οι σχολές να είναι όπως στο Εθνικό, με ολιγομελή ευέλικτα τμήματα και να γίνεται σωστή δουλειά. Απλά οι ιδιωτικές σχολές  κοιτάζουν προφανώς  πρωτίστως το οικονομικό κομμάτι και μετά όλα τα άλλα. Ειδικότερα στο κομμάτι της μουσικής παιδείας μέσα σε μια δραματική σχολή, για το οποίο έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία,   αισθάνομαι τυχερός γιατί είχα δασκάλα μουσικής την Μάρω Θεοδωράκη η οποία βοηθάει πάρα πολύ τους μαθητές της. Υπήρχαν παιδιά που δεν μπορούσαν να τραγουδήσουν καν θεατρικά και με την δική της μέθοδο τους έκανε να μπορούν να σταθούν στην σκηνή. Όπως και να ‘χει δεν τελειώνει η εκπαίδευση του ηθοποιού στην αποφοίτηση από την δραματική σχολή. Πρέπει να διευρύνεις τους ορίζοντες σου και να μαθαίνεις πράγματα συνεχώς.

Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια;

Εκτός από το «Corpus Christi» το οποίο παίζεται κάθε Πέμπτη στο θέατρο «Χυτήριο» , σκηνοθετώ την παράσταση «Ράφτης κυριών» του Φειντώ, με την ομάδα «ΣυνΑrtιση» σε μετάφραση και δραματουργική επεξεργασία του Γιάννη Ιορδανίδη και κάνουμε πρεμιέρα στις 10 Δεκεμβρίου στο θέατρο «Fabricart» για 16 παραστάσεις . Επίσης αυτή την περίοδο βρίσκομαι σε στάδιο προετοιμασίας για να ανεβάσω στο δεύτερο μισό της σαιζόν το καινούριο μου  θεατρικό έργο και παράλληλα έχω μελοποιήσει κάποια ποιήματα του Μπωντλαίρ τα οποία θέλω  να παιχτούν υπό την μορφή σκηνικού δρώμενου σε συνδυασμό με κάποιον γυναικείο μονόλογο και δουλεύω πάνω σ’ αυτό.