Κοραλία Τσόγκα

Με συναίσθημα και πίστη

Η Κοραλία γεννήθηκε στην Αθήνα και κατάγεται από καλλιτεχνική οικογένεια. Απόφοιτος της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης Μαίρης Ραζή «Πρόβα» και του Τμήματος Θεατρικών Τεχνών (Τheatre Αrts) στο Deere.

Στο θέατρο «Πρόβα» έλαβε μέρος στις παραστάσεις «Μια νύχτα, μια ζωή», «Πάθει Μάθος», «Η Δράκαινα», «Φλαντρώ», «La Mama», «Άσκηση πέντε δακτύλων» σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσόγκα, «Το παραμύθι με τα 4 καπέλα» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Δεγαϊτη. Επίσης συμμετείχε στις «Τρωάδες» σε σκηνοθεσία Φίλιππου Σοφιανού, «Laughing through our tears» σε σκηνοθεσία Trent και από το 2008 στις παραστάσεις των «βραβείων Αίσωπος» σε σκηνοθεσία Kάρμεν Ρουγγέρη. Εργάστηκε ως βοηθός της Kάρμεν Ρουγγέρη στις παραστάσεις «Ομήρου Οδύσσεια», «Ομήρου Ιλιάδα», «Ο κουρέας της Σεβίλλης», «Περσέας και Ανδρομέδα».

Στην τηλεόραση εμφανίστηκε στις σειρές «Επτά θανάσιμες πεθερές», «Κόκκινο δωμάτιο», «Και οι τέσσερις ήταν υπέροχες». Βραβεύτηκε με το «Deere artistic achievement award 2008» και με πρώτο βραβείο δεύτερου ρόλου στο φεστιβάλ δραματικών σχολών «Υπερίων» που διεξήχθη στη Ρουμανία το 2005. Ασχολείται με το θεατρικό παιχνίδι.

Φέτος υποδύεται μια ηρωίδα του ανατρεπτικού συγγραφέα Κοπί στο έργο «Η Νύχτα της κυρίας Λουσιέν» που ανεβαίνει στο θέατρο «Πρόβα». Η Κοραλία μεγάλωσε μέσα στα θέατρα και ακολούθησε το επάγγελμα του ηθοποιού σχεδόν σαν μια προέκταση της ζωής της. Δεν πιστεύει ωστόσο στα πρότυπα και είναι έτοιμη, παίρνοντας από τον καθένα ότι έχει να της δώσει, να συνεχίσει στον δύσκολο δρόμο που διάλεξε, δικαιώνοντας τη λαχτάρα της για το σανίδι με αξιόλογες ερμηνείες.

Ποια ήταν τα πρώτα σου βήματα στο θέατρο;

Προέρχομαι από θεατρική οικογένεια και μεγάλωσα μέσα στα θέατρα. Δεν μπορώ να θυμηθώ την πρώτη φορά που πάτησα στο σανίδι γιατί από μικρή είχα την αίσθηση της σκηνής. Πάντως στα πρώτα μου θεατρικά βήματα είχα τη σιγουριά της υποστήριξης της οικογενείας μου.

Μίλησέ μας για την φετινή σου δουλειά.

Φέτος δημιουργήσαμε την ομάδα «ΠΡΟΒΑroomE;» και παρουσιάζουμε κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο «ΠΡΟΒΑ» το έργο του ιδιαίτερου συγγραφέα Copi «Η νύχτα της κυρίας Λουσιέν». Το έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα και αποτελεί ένα πολύ ανατρεπτικό κείμενο τόσο στην δομή του όσο και στο περιεχόμενο του. Στην ομάδα είναι οι: Ράνια Παπαδάκου, Γιάννης Μοσχίδης, Δημήτρης Παπαδάτος και Πολυξένη Καρακατσάνη. Την σκηνοθεσία ανέλαβε ο Σωτήρης Τσόγκας.

Γιατί ξεκίνησες να κάνεις θέατρο;

Γιατί θα έπληττα, θα υπέφερα με οτιδήποτε άλλο. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να μην αγαπάς τη δουλειά σου. Μέχρι που μεγάλωσα δεν καταλάβαινα καν τι θα πει δουλειά γραφείου.

Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας νέος δημιουργός στο θεατρικό χώρο;

Σαφώς η δυσκολία να βρει δουλειά, όπως και σε κάθε επάγγελμα πια αλλά και το να βρει κάποιον που να πιστεύει σ’ αυτά που θέλει να εκφράσει.

Ποια είναι τα θεατρικά όνειρά σου;

Προτιμώ να επικεντρώνομαι και να αφιερώνομαι στις δουλειές που κάνω τώρα. Όταν κάνω πλάνα για το μέλλον τα πάντα ανατρέπονται. Όπως το πλάνο να φύγω για λίγο στο εξωτερικό.

Ποιοι δάσκαλοι δια ζώσης ή με το έργο τους σε εμπνέουν;

Δεν πιστεύω στα πρότυπα, κάθε άνθρωπος που είναι στο χώρο έχει κάτι να σε διδάξει. Πρέπει να «κλέβεις» κάτι από τον καθένα.

Τι πιστεύεις για την θεατρική παιδεία στη χώρα μας;

Ως γνωστόν είναι ελλιπής δυστυχώς. Για κάποιο λόγο το θέατρο είναι δευτερευούσης σημασίας και όσο παίρνει ο καιρός και κατακλυζόμαστε από την τηλεόραση και τα ριάλιτι. Θα είναι όλο και χειρότερα.

Τι πιστεύεις για τους πολιτιστικούς θεσμούς στην Ελλάδα;

Υπάρχουν αλλά δεν είναι προσιτοί από όλους.

Πως επιλέγεις τις συνεργασίες σου;

Αν έχω την δυνατότητα τις περισσότερες φορές τις διαλέγω με βάση το συναίσθημα και το πόσο πιστεύω σε αυτές ανεξαρτήτως της γενικής άποψης. Και ως επί το πλείστον, μακροπρόθεσμα, βγαίνω κερδισμένη.

Ποιο θεωρείς το δυνατό σου σημείο;

Το ότι μπορώ μέσα σε κάθε κατάσταση να εντοπίσω κάτι που θα με κάνει να χαμογελάσω..

Πως αντιμετωπίζεις το πρόβλημα του βιοπορισμού μέσα από το επάγγελμα που διάλεξες;

Προσπαθώ να ασχολούμαι και με άλλες δουλειές γύρω από το θέατρο. Όχι από αλαζονεία αλλά γιατί δεν μπορώ να είμαι αποδοτική ή να έχω τόσες αντοχές σε άλλες δουλειές. Έτσι κατά καιρούς έχω ασχοληθεί με το θεατρικό παιχνίδι ενώ τα τελευταία δύο χρόνια δουλεύω ως βοηθός στο πλευρό της Κάρμεν Ρουγγέρη

Πιστεύεις πως το θέατρο σε χρειάζεται τόσο όσο το χρειάζεσαι;

Το χρειάζομαι πολύ περισσότερο.

Ποιά κατά τη γνώμη σου είναι τα βασικά προσόντα ενός νέου δημιουργού;

Επιμονή, έμπνευση, ενέργεια

Περιέγραψε μου με δυο λόγια το προφίλ ενός καλού σκηνοθέτη.

Αυτός που δίνει κατευθύνσεις αλλά δεν καλουπώνει, που οριοθετεί το πλαίσιο, που σηκώνεται από την καρέκλα του και παίζει. Που είναι αυστηρός αλλά πάνω απ΄ όλα αγαπάει τους ηθοποιούς του.

Τι είναι σωστό για σένα στη σκηνή και τι λάθος;

Σωστό είναι καθετί αληθινό, λάθος είναι το δήθεν και η επί σκηνής βαρεμάρα.

Τι πιστεύεις για τις θεατρικές ομάδες;

Είναι πολλές, κάθε χρόνο και περισσότερες. Αλλά είναι μια απάντηση ειδικά αυτή την περίοδο που η αδράνεια και ο φόβος του καινούριου τροφοδοτείται.

Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια;

Πέραν της πρεμιέρας του «η νύχτα της κυρίας Λουσιεν» στις 22 του Νοέμβρη από Δεκέμβριο ξεκινάω πρόβες για τις «Εκκλησιάζουσες… σαν παραμύθι» της Κάρμεν Ρουγγέρη στο «ΘΕΑΤΡΟΝ».

Πες μας την γνώμη σου για το «Επί Σκηνής»

Πολύ έγκυρος και ενημερωμένος ιστότοπος με πλούσια θεατρική θεματολογία και αξιόλογους συντάκτες.