Κοραλία Τσόγκα

Απόφοιτος του τμήματος Θεατρικών Τεχνών στο Deere και αριστούχος απόφοιτος της Ανώτερη Σχολής Δραματικής Τέχνης η "Πρόβα", με γνώσεις κλασσικού μπαλέτου και με διακρίσεις και βραβεία, η Κοραλία έχει αποδείξει πολλές φορές το ταλέντο της σαν ηθοποιός, συμμετέχοντας σε ενδιαφέρουσες παραστάσεις σκηνοθετημένες από αξιόλογους δημιουργούς όπως «Το Τέρας κι εγώ» του Σ. Μαλέλη σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσόγκα, «Το τρίτο στεφάνι» του Κ. Ταχτσή κι η «Μήδεια» του Μποστ σε σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου, οι «7 λογικές απαντήσεις» του Λ. Προυσαλίδη σε σκηνοθεσία του Νίκου Σακαλίδη και άλλες. Υπεύθυνη των θεατρικών δράσεων και εργαστηρίων για παιδιά και εφήβους του θεάτρου Πρόβα, εργάστηκε επίσης ως θεατροπαιδαγωγός στα εργαστήρια για εφήβους και στο θερινό καλλιτεχνικό εργαστήρι για παιδιά του ΚΘΒΕ, δίδαξε θεατρικό παιχνίδι στις τάξεις του λυκείου στην Ιόνιο Σχολή, στο εργαστήρι της Κάρμεν Ρουγγέρη, στο 4ο νηπιαγωγείο Χαϊδαρίου και στο θεατρικό εργαστήρι για παιδιά της Άνδρης Θεοδότου. Φέτος την είδαμε στην παράσταση «Η αυλή των θαυμάτων» του Ι. Καμπανέλλη σε σκηνοθεσία του Κοραή Δαμάτη και θα την δούμε στο «Ενυδρείο» του Κ. Μουρσελά σε σκηνοθεσία Άσπας Τομπούλη, στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά. Μιλάμε μαζί της για τις παραστάσεις της και όχι μόνον…

Μίλησε μου για τις φετινές δουλειές σου.

Συμμετέχω στις παραστάσεις του εαρινού φεστιβάλ «Η δυναμική του Ελληνικού λόγου στο θέατρο» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Με στόχο την άμεση επαφή του κοινού με το νεοελληνικό έργο, το Μάρτιο και τον Απρίλιο διεξήχθησαν οι πρόβες εκ των οποίων κάποιες ήταν ανοιχτές. Το κοινό μπορούσε να παρακολουθήσει τη διαδικασία του ανεβάσματος ενός έργου καθώς και να συνομιλήσει με τους ηθοποιούς και σκηνοθέτες της κάθε παράστασης. Τώρα το Μάιο παίζονται οι παραστάσεις. Καλύπτοντας ένα ευρύ χρονικό φάσμα επιλέχτηκαν 3 έργα: «Η αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη, «Το ενυδρείο» του Κώστα Μουρσελά σε σκηνοθεσία Άσπας Τομπούλη και «Η πείνα» του Χαράλαμπου Γιάννου σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Λάσκαρη. Οι δέκα ηθοποιοί που συμμετέχουμε στο εγχείρημα παίζουμε όλοι στην «Αυλή των θαυμάτων» και σε ένα από τα άλλα δυο έργα. Εγώ είμαι στο «Ενυδρείο».

Μίλησε μου για τους δύο ρόλους σου και για τον τρόπο που τους διαχειρίστηκες παράλληλα.

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον και δυσκολία η ταυτόχρονη αναμέτρηση με δυο ρόλους, η καθοδήγηση από άλλο σκηνοθέτη, σε δύο έργα με διαφορετικό ύφος και χρονικό πλαίσιο. Σταθερός άξονας και σημείο αναφοράς είναι οι συνάδελφοι ηθοποιοί όπου όλοι μαζί δουλέψαμε σκληρά για ένα άρτιο αποτέλεσμα.

Συγκεκριμένα τη Βούλα της «Αυλής των θαυμάτων» αυτό που τη χαρακτηρίζει είναι το μαζί. Είναι γυναίκα του Μπάμπη που μαζί κυνηγάνε το όνειρο της μετανάστευσης και μαζί αντιμετωπίζουν κάθε δυσκολία κι ας τους χωρίζουν οι καυγάδες τους, η αγάπη είναι αυτό που τους ενώνει. Σε αντίθεση με τη Μαργαρίτα στο «Ενυδρείο» που την χαρακτηρίζει το χωριστά. Βρίσκεται στην αρχή της αυτοεπίγνωσης της και μέσα από κωμικοτραγικές αντιπαραθέσεις με τον σύζυγο της Μηνά αποκαλύπτει την απέχθεια της για την δουλοπρέπεια του, προκειμένου να ανελιχτούν οικονομικά και κοινωνικά.

Μίλησε μου για τους συγγραφείς των έργων και τον τρόπο που αναπαριστούν την κοινωνία της εποχής τους.

Τόσο ο Καμπανέλλης όσο και ο Μουρσελάς καθρεφτίζουν μέσα στα έργα τους, τους χαρακτήρες και τις καταστάσεις της εκάστοτε εποχής. Ο πρώτος μετατρέποντας σε πρωταγωνιστές εκείνους που κοινωνικά θεωρούνται αναλώσιμοι από το 1950 μέχρι και σήμερα και ο δεύτερος ξεμπροστιάζοντας και εκθέτοντας τους νεόπλουτους και αριβίστες της δεκαετίας του 80’.

Ποιες είναι οι γέφυρες που ενώνουν την εποχή στην οποία εξελίσσονται οι δράσεις, με την δική μας;

Η «Αυλή» πέρα από τις σχέσεις των ηρώων και των αρχετυπικό τους χαρακτήρα που καθιστούν το έργο διαχρονικό, γίνεται ξανά επίκαιρη αφού πραγματεύεται ζητήματα όπως η μετανάστευση, το ασταθές και δυσεύρετο οικονομικό εισόδημα και φέρνει στο προσκήνιο την κοινωνική τάξη που πλήγεται ουσιαστικά από τις αλλαγές. Στο «Ενυδρείο» διαγράφεται η αρχή της ευμάρειας που ακόμα δεν προμηνύει τη σύγχρονη κατάληξη της, φανερώνεται δηλαδή από πού ξεκίνησαν όλα.

Πως συνεργάστηκες με τον κύριο Δαμάτη και την κυρία Τομπούλη;

Είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή που συνεργάστηκα τόσο με τον κύριο Δαμάτη όσο και με την κυρία Τομπούλη. Είναι πολύ δύσκολο το εγχείρημα για εμάς τους ηθοποιούς αλλά ο τρόπος που διαχειρίστηκαν τις πρόβες ειδικά τις ανοιχτές, ο σεβασμός, η σωστή οργάνωση και καθοδήγηση τους με διαφορετικό αλλά εξίσου αποτελεσματικό και ενδιαφέρον τρόπο με έκαναν να αισθάνομαι ασφαλής.

Ποια είναι τα σχέδια σου στην πορεία;

Στα άμεσα μου σχέδια είναι οι παραστάσεις του «Ενυδρείου» 24,25,29-31/5 στο ΔΘΠ αφού οι παραστάσεις της «Αυλής των θαυμάτων» έχουν ολοκληρωθεί και η προετοιμασία της καλοκαιρινής παράστασης του εφηβικού και παιδικού τμήματος του θεατρικού εργαστηρίου «Πρόβα»

Μίλησε μου για την επίδραση που έχει η θεατρική εκπαίδευση σε παιδιά και εφήβους. Πως το βίωσες εσύ μέσα από τη δουλειά που έχεις κάνει μαζί τους;

Μέσα από τη γνωριμία του με την τέχνη του θεάτρου στην πράξη, το παιδί και ο έφηβος εκτονώνεται, εκφράζεται, χτίζει την αυτοπεποίθηση του, μαθαίνει να συνεργάζεται, να συγκεντρώνεται και αποκτά αισθητικό κριτήριο. Άλλωστε στόχος δεν είναι απαραίτητα να γίνει ηθοποιός αλλά σίγουρα να γίνει καλός θεατής.

Μίλησε μου για το θεατρικό τοπίο στη χώρα μας σήμερα και τους τρόπους με τους οποίους μπορεί ένας νέος άνθρωπος να αφήσει το στίγμα του και να γράψει τη δική του ιστορία στη σκηνή.

Είναι πολλοί οι τρόποι που μπορείς να αφήσεις το στίγμα σου και ακόμα πιο πολλοί οι παράγοντες που συνθέτουν την ιστορία του καθενός. Για αυτό πιστεύω στην αντοχή, στην διεκδίκηση και στην ανθεκτικότητα στο πέρασμα του χρόνου. Δεν είναι αγώνας ταχύτητας, είναι μαραθώνιος η δουλειά μας.

Ποια είναι η σχέση σου με την σκηνοθεσία;

Τα τελευταία οκτώ χρόνια σκηνοθετώ παραστάσεις στην παιδική σκηνή του θεάτρου Πρόβα. Είμαστε μια ομάδα που αποτελείται από ηθοποιούς, θεατροπαιδαγωγούς, μουσικούς, κινησιολόγους και γίνονται πολύ ενδιαφέρουσες ζυμώσεις όσον αφορά το παιδί και την επαφή του με το θέατρο. Φέτος παίζονται το «Θες να βρούμε το όνομα μου;» μια παράσταση ειδικά για τα πάρτυ που οργανώνουμε στο θέατρο και αλλάζει ανάλογα με το όνομα του παιδιού που γιορτάζει και «Η μηλιά που όλο γελά και το μυστικό της φιλίας» βασισμένο στο «δέντρο που έδινε» του Σ. Σιλβερστάιν μπολιασμένο με ελληνικά παραδοσιακά παιδικά τραγούδια.

Μίλησε μου για το αίτημα της εξίσωσης των πτυχίων των δραματικών σχολών με τα πτυχία των πανεπιστημιακών που έχει δημιουργήσει πολλές εντάσεις αυτό τον καιρό. Ποια είναι η θέση σου και γιατί.

Το αίτημα δεν ευσταθεί όχι γιατί δεν είναι ισάξιες οι σπουδές αλλά γιατί θα έπρεπε να αφορά τίτλους σπουδών που χορηγηθήκαν τουλάχιστον μέχρι την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης.