Σχετικά άρθρα
...ΓΙΑΤΙ Μ' ΑΡΕΣΕΙΣ |
![]() |
![]() |
Συντάχθηκε απο τον/την Πηνελόπη Χριστοπούλου |
Τετάρτη, 27 Φεβρουάριος 2013 08:34 |
...Γιατί μ’ αρέσεις Σύνθεση κειμένων: Βαλεντίνα Παρασκευαΐδου «Είναι η Σοφία Βέμπο trendy; Ποιά η σχέση του Στρατή Μυριβήλη με την πορνογραφία; Μπορεί μια παράσταση να είναι retrosexual;»
Το κείμενο Οι «SourLiBooM» μετά το πέρας των παραστάσεων τους «Μ’ αρέσεις γιατί…», προχώρησαν σε μια νέα εκδοχή με το έργο «…Γιατί μ’ αρέσεις». Μια συρραφή κειμένων γνωστών ελλήνων λογοτεχνών της περιόδου 1950-1980 και ελληνικών ρομαντικών ρετρό τραγουδιών, αποτελούν τα συστατικά στοιχεία της μουσικοθεατρικής παράστασης, με στοιχεία performance (ρετροσέξουαλ, κατά τους συντελεστές της). Η Βαλεντίνα Παρασκευαίδου κρατώντας γερά τον στιβαρό άξονα του βασικού θέματος που είναι ο έρωτας και το σεξ, επιχειρεί θεατροποιήσεις πέντε λογοτεχνικών έργων διαχρονικής αξίας και μας παραδίδει την δραματοποίηση αποσπασμάτων από τον «Πριόβολο» του Μενέλαου Λουντέμη (ένα έργο στην σαρακατσάνικη ιδιόλεκτο με περιθωριακούς, clochard, καταπιεσμένους κοινωνικά τύπους και τον ανεκπλήρωτο έρωτα τους), από το ευτράπελο επιθεωρησιακό έργο «ο Θάνατος και ο Θόδωρος» του Μανώλη Καραγάτση, καθώς επίσης και από την «Μοιραία Γυναίκα» του «συμβολικού» Παύλου Νιρβάνα. Ακολουθούν δραματοποιημένα αποσπάσματα από τη «Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια» του Στρατή Μυριβήλη, από τον «Συμβολαιογράφο», μια τραγικοκωμική γυναικεία απολογία - παρωδία της ελληνικής νοοτροπίας και ζωής του Νίκου Βασιλειάδη, και τέλος, αποσπάσματα του ιδιαίτερου μυθιστορήματος-ερωτογραφήματος «Μέγας Ανατολικός» του Ανδρέα Εμπειρίκου που με την ελευθεροστομία του και το άκρως ερωτικό περιεχόμενό του, προκάλεσε αντιδράσεις και συγκρίσεις μ’ άλλα γνωστά έργα της ερωτικής λογοτεχνίας, όπως αυτά τα περίφημα του Μαρκήσιου ντε Σαντ. Ποιό είναι όμως το κοινό στοιχείο των πέντε παραπάνω λογοτεχνημάτων; Τι κοινό έχει ο Πριόβολος με τα κολοκυθάκια της Ερασμίας; Και πως συνδυάζονται οι συνωστισμένοι επιβάτες του λεωφορείου που σε κάθε τους φρενάρισμα αγγίζονται - όλως τυχαίως!- ερωτικά, με μία μοιραία γυναίκα; Και ποια είναι η σχέση της γυναίκας αυτής με τον θάνατο ενός σκύλου; Είναι ηδυπαθείς όλοι οι επιβάτες του υπερωκεανίου; Ποιές είναι οι σεξουαλικές επιδόσεις του Θόδωρου; Εν αρχή είναι ο λόγος, η γλώσσα που χρησιμοποιείται και η λόγια μορφή της, (ιδιόλεκτο ή καθαρεύουσα), απόλυτα κατανοητή στον θεατή ενώ ένα άλλο κοινό στοιχείο είναι ο ερωτισμός σε όλες του τις διακυμάνσεις-στάδια (από τον τρυφερό ρομαντισμό και το φολκλόρ της στρούγκας, έως και τον «χυδαίο» πορνογραφικό σεξουαλισμό). Ωστόσο πέρα απ’ όλα τα παραπάνω, το μόνο που μπορεί να σου αποσπάσει την προσοχή κατά την διάρκεια της παράστασης, είναι το βροντερό και αυθόρμητο γέλιο των θεατών. Η σκηνοθέτις και δραματουργική επεξεργάστρια των παραπάνω κειμένων (Βαλεντίνα Παρασκευαϊδου) μεταφέροντας στη σκηνή έξυπνους και κωμικότατους διαλόγους με αυτούσια τη γλώσσα των ηρώων, καταφέρνει να μας επανασυστήσει μεγάλους Έλληνες λογοτέχνες, που με τα ξεκαρδιστικά ευθυμο-ερωτογραφήματα τους μας αποκαλύπτουν μια άλλη, άκρως κωμικοσατυρική χιουμοριστική (κρυφή μέχρι τώρα για τους περισσότερους από μας),όψη τους. Εξαιρετικές επιλογές, αρμονικότατο «δέσιμο» των πέντε ιστοριών μεταξύ τους σε ένα γερά σφιχτοδεμένο ενιαίο αποτέλεσμα, κι ένας δικός μας υποσυνείδητος –συνειρμός, αυτός, της διαχρονικότητας και της αέναης επικαιρότητας του συναισθήματος του έρωτα και της ερωτικής επιθυμίας ως αναπόσπαστων κομματιών της ανθρώπινης υπόστασης. Και έπειτα, έρχονται τα βιώματα, οι καθημερινές συμπεριφορές και τα μελλοντικά όνειρα για να επιβεβαιώσουν την διαπίστωση μας πως το μόνο που έχει αλλάξει, είμαστε εμείς, οι απομακρυσμένοι από την απόλαυση της κάθε στιγμής κι η χιουμοριστική ματιά μας επί της καθημερινότητας. Μέσω της σάτιρας η έκθεση των πέντε παραπάνω έργων και η παρουσίαση των πιο χιουμοριστικών στιγμών τους όχι απλά μας επανασυστήνει κείμενα διαχρονικής αξίας, αλλά συντελεί και σε μια δημιουργική «σωτηρία» τους, φέρνοντας στην επιφάνεια πολύτιμες αλήθειες και προπαντός, τη ζωτικότητα τους. Η παράσταση Η σκηνοθέτις Βαλεντίνα Παρασκευαΐδου συνεχίζει διαλόγους του χτες, απόλυτα ενταγμένους στο σήμερα και καταφέρνει με πολύ χιούμορ, γυναικείο ρομαντισμό και καλλιτεχνική ευαισθησία να δημιουργήσει μια ευχάριστη και νοσταλγική ατμόσφαιρα για τους μεγαλύτερους σε ηλικία θεατές ενώ οι νεότεροι, προσεγγίζουν άγνωστες πτυχές του παρελθόντος. Βασισμένη σε ερωτικά σκιρτήματα και αγγίγματα, σε υπαινικτικές παύσεις, και εξομολογήσεις ανομολόγητων, η παράσταση δεν περιορίζεται μόνο στην επίτευξη του ψυχαγωγικού της ρόλου αλλά μέσα από τη σάτιρα, προσβλέπει σε άλλες πιο ρετρό-ρομαντικές οπτικές. Ένα αξιολογότατο σύνολο αισθητικών και ιδεολογικών επιλογών χρωματίζει τα δρώμενα και μας αποκαλύπτει μια «ευ-τοπία» εκεί όπου οι ελπίδες και οι πόθοι των ανθρώπων είναι απαλλαγμένοι από τη σήψη της εποχής. Η μεταμόρφωση της σκηνής μας ταξιδεύει από λόγγους και βουνά σε αστικό λεωφορείο, από κλειστά μπουντουάρ στον κήπο της Ερασμίας ή σε τραίνο κι από το δωμάτιο που μισοφαίνονται οι σκιές υπό το φως του φεγγαριού σε υπερωκεάνιο, αποδεικνύοντας, αν μη τι άλλο, εξαιρετική ευλυγισία και σκηνογραφική ευρηματικότητα. Με διάχυτο τον ερωτισμό και διακριτική φινέτσα το σκηνικό (Αγγελική Αρναούτογλου, Βαλεντίνα Παρασκευαΐδου ) θυμίζει παλαιότερες δεκαετίες, ενώ μας μεταδίδει την ξενοιασιά εκείνων των εποχών. Εκφραστικοί και ανεξάντλητοι όλοι οι ηθοποιοί, κινούνται άρτια εντός της σκηνοθετικής οπτικής, συγκροτώντας ένα αρμονικό σύνολο. Όλοι επαρκείς στη δύσκολη αποστολή της εναλλαγής ρόλων κι όλοι εύγλωτοι σε ρόλους μικρούς αλλά ερμηνευτικά επιδέξιους. Αυτό που μας εκπλήσσει ευχάριστα είναι αναμφίβολα η φωνητική στιβαρότητα της Αγγελικής Αρναούτογλου και της Βαλεντίνας Παρασκευαΐδου όπως και η υποκριτική πειθώ κι αυθεντικότητα στις εναλλαγές των ρόλων τους. Μας εντυπωσίασε επίσης ο Γιάννης Βαρβαρέσος με τη γνήσια κωμική του φλέβα και την προσήλωσή του σε όλους τους ρόλους του (από το σκυλάκι που τρίβεται στα πόδια της όμορφης νέας στον λάγνο σχεδόν έφηβο, που αναρωτιέται αν οι ερωτικές του επιδόσεις είναι ίδιες με αυτές του Θόδωρου κι από τον σαρακατσάνη βοσκό σε μια ηδυπαθή νέα). Οι Δημήτρης Παπαδόπουλος, Ειρήνη Πατσούρου και Καλλιόπη Τζίτζικα εκπέμπουν πολύ κέφι και διαθέτουν πλούσιες ερμηνευτικές αρετές, υπηρετώντας εύστοχα τους στόχους της παράστασης. Οι χορογραφίες της Καλλιόπης Τζιτζίκα και της Αλεξάνδρας Τσοτανίδου, απόλυτα ενταγμένες στο κλίμα της κάθε εποχής και περίστασης, συντελούν κι αυτές στην υφολογική ενότητα και σκηνική αρτιότητα του συνόλου. Μια παράσταση, έντονα σωματοποιημένη και καλοσχεδιασμένη που μπορεί να μη μας επιφυλάσσει βαρυσήμαντες ερμηνείες όμως προσφέρει χάρη στην ευσυνειδησία και την εργατικότητα των συντελεστών της, αστείρευτο κέφι, και πολλά χαμόγελα, αποθεώνοντας το ξέσπασμα της νιότης, του αυθορμητισμού, και του ξένοιαστου αισθησιασμού. Σκηνοθεσία: Βαλεντίνα Παρασκευαΐδου Σκηνικά: Αγγελική Αρναούτογλου, Βαλεντίνα Παρασκευαΐδου Κοστούμια: SourLiBooM Φωτισμοί: Νίκος Βλασσόπουλος Μουσική επιμέλεια- ενορχήστρωση: Βασιλική Αλεξίου, Γρηγόρης Πυριαλάκος Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Παπαχρήστου Παίζουν: Αγγελική Αρναούτογλου Γιάννης Βαρβαρέσος Δημήτρης Παπαδόπουλος Βαλεντίνα Παρασκευαΐδου Ειρήνη Πατσούρου Καλλιόπη Τζιτζίκα Τραγουδούν: Βιργινία Γκαϊντατζή Βασιλική Ποζίδου Γρηγόρης Πυριαλάκος Νάντια Φιόρου
Γιάννης Σαββίδης (βιολί) Στέλλα Σαράφη (κλαρινέτο) «Χώρος Τέχνης SourLiBooM» Κ.Κρυστάλλη 4, 4ος ορ. Πλατεία Αντιγονιδών Τηλέφωνο: 2314011584 Παραστάσεις: 3, 9, 10, 16 και 17 Φεβρουαρίου - Έναρξη: 21.15 Εισιτήρια: 12 ευρώ (κανονικό), 8 ευρώ (φοιτητικό & ανέργων) Οι παραστάσεις έχουν ολοκληρωθεί |
Τελευταία Ενημέρωση στις Τετάρτη, 27 Φεβρουάριος 2013 08:41 |