Σχετικά άρθρα
| ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΜΩΝΑΣ |
 |
 |
| Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη | |||
| Κυριακή, 11 Μάρτιος 2018 14:55 | |||
|
Γιώργος Σίμωνας
Γεννήθηκε στην Τρίπολη Αρκαδίας. Σπούδασε ζωγραφική, θέατρο και θεωρία θεάτρου. Είναι συν-ιδρυτής της ομάδας «Νοσταλγία» και συν-διαχειριστής του Rabbithole. Έχει παίξει σε μερικά έργα και έχει σκηνοθετήσει και κάποια άλλα. Τα τελευταία δύο χρόνια διδάσκει θεατρικό παιχνίδι σε παιδιά από 3 έως 6 ετών. Έχει ασχοληθεί με την δημιουργία σεμιναρίων πάνω στην υποκριτική, με καινούργιες θεωρίες περί αντίληψης της τέχνης και έχει δημιουργήσει ομάδες καλλιτεχνών πάνω σε αυτούς τους εκπαιδευτικούς κύκλους. Συνεργάστηκε με σημαντικούς ανθρώπους της τέχνης αλλά με τον πιο σημαντικό συνεργάζεται ακόμη. Πιστεύει ακράδαντα πως "αν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ", λόγω του ότι είναι μάχιμος υποστηρικτής του κινήματος του Ρομαντισμού. Φέτος σκηνοθέτησε ένα σκοτεινό θρίλερ με πολιτικές διαστάσεις, το «Iλλινόι», της θεατρικής σειράς «Αντεροβγάλτης». To έργο είναι βασισμένο στην αυτοβιογραφία και γραπτή ομολογία του πρώτου serial killer στην Αμερική, Xάουαρντ Χολμς, με τίτλο Holmes’ own story,Confessed 27 murder, Lied then Died. Για τις ανάγκες του έργου, το θέατρο Rabbithole, καλλιτεχνικό σπίτι της ομάδας «Νοσταλγία» που ανέλαβε την παραγωγή αυτού του project, διαμορφώθηκε ολόκληρο στο ξενοδοχείο του Χάουαρντ Χολμς, με δωμάτια, διαδρόμους και μυστικά περάσματα. Το Ιλλινόι είναι ένα περιπατητικό έργο όπου οι θεατές εισέρχονται σε γκρουπ, ακολουθώντας μια πορεία μέσα στο Κάστρο, και παρακολουθούν την ιστορία μέσα από σκηνές που διαδραματίζονται σε κάθε δωμάτιο. Πρόκειται για μια άποψη του πρώτου serial killer στην ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και παίζεται σε 2 εκδοχές: «Οι γηγενείς» κι οι «Οι ξένοι».
Μίλησε μου για την θεατρική σειρά «Αντεροβγάλτης» Ο Αντεροβγάλτης ήταν η περσινή βασική παραγωγή της ομάδας Νοσταλγία. Ήταν η πρώτη θεατρική σειρά, τεσσάρων επεισοδίων και παίχτηκε ολόκληρη την σαιζόν στο Rabbithole. Η επιτυχία αυτή άνοιξε έναν όμορφο κύκλο συζητήσεων για το πού οδεύει το σκηνικό θέαμα και πώς μπορεί ο σύγχρονος θεατής να παρακολουθήσει την διαδρομή του θεάτρου σήμερα. Ο Αντεροβγάλτης γέννησε μια νέα μερίδα θεατών.
Τι είναι το «Ιλλινόι»; Είναι μια άμεση συνέχεια του περσινού εγχειρήματος. Αλλά όχι θεματικά και ας παρουσιάζεται αρχικά ως «θρίλερ» - σε αυτόν τον ορισμό δεν ξέρω ακόμη πώς να απαντήσω: δεν ξέρω αν θέλει να τρομάξει κάποιος, αυτό μπορούμε να το κάνουμε πολύ εύκολα. Το Ιλλινόι είναι μια παράσταση/συζήτηση πάνω στο ζήτημα της Ιστορίας μέσα από την τελευταία μέρα του διάσημου [πρώτου] serial killer. Πάρ’ όλα αυτά, κατασκευάζεται ένα είδος αγιογραφίας του «επαναστάτη-δολοφόνου». Και αυτό μπορεί να ξενίσει, αλλά για μένα, προσωπικά, ο Χάουαρντ Χολμς είναι μια καθαρή μορφή, μετα-ρομαντικού επαναστάτη. Ο ίδιος δεν ήθελε η ιστορία του να είναι ένα θρίλερ, αλλά μια saga στην ανθρώπινη αντίληψη. Το κατάφερε και έγραψε και δύο έργα αντιφατικά [τι άλλο;] μεταξύ τους.
Πως θα παρακολουθήσουν την παράσταση οι θεατές; Σε μικρά γκρουπ τα οποία με την βοήθεια συνοδών, κατευθύνονται από δωμάτιο σε δωμάτιο και συμπληρώνουν το πάζλ, ο καθένας με τον τρόπο του. Το παζλ δεν έχει μία σωστή εικόνα. Έχει την εικόνα που σχηματίζει ο καθένας. Επίσης το έργο παρουσιάζεται σε δύο εκδοχές. Μία από την πλευρά των ανθρώπων που εργάζονται στο ξενοδοχείο του Χολμς και μία άλλη από τους εξωτερικούς παράγοντες που εισέρχονται σε αυτό. Οπότε όπως καταλαβαίνετε πρόκειται για ένα έργο που τροφοδοτεί την πολυφωνία με πολλούς τρόπους.
Τι σε ενέπνευσε για να δημιουργήσεις αυτή την παράσταση; Η κοινωνική ιστορία του Χάουαρντ Ζιν «Η ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής». Τεράστιο βιβλίο! Αυτό ήταν το έναυσμα. Η αφορμή ήταν η βιογραφία του Χολμς. Εκεί που «πάτησα» ήταν κάποια σημαντικά θεάματα που είχαμε δημιουργήσει στο παρελθόν με την ομάδα Νοσταλγία. Η ουσιαστική έμπνευση πιστεύω πρέπει να φαίνεται σε αυτό που παρουσιάζεις, είναι μέσα στον τρόπο που σκηνοθετείς. Είναι μέσα στην παράσταση – τελικά, η έμπνευση ήταν οι νύχτες μου σε ξενοδοχεία που έχω περάσει κατά την διάρκεια της ενήλικης ζωής μου. Κυρίως τον Χειμώνα.
Μίλησε μου για την ως τώρα πορεία σου στο θέατρο; Είχα μια περιπετειώδη ζωή σε αυτήν την δουλειά. Με πολλές και όμορφες «στάσεις». Με πολλούς ανθρώπους, σημαντικούς και ταλαντούχους, μεγάλους και μικρούς, καλλιτέχνες και μη. Δεν θα επεκταθώ για πράγματα, σπουδές και παραστάσεις που έγιναν. Είναι όλα αυτά πολύχρωμοι θησαυροί στο μπαούλο των αναμνήσεών μου και είμαι ευτυχής γι’ αυτό.
Πως διαχειρίζεσαι τις δύο διαφορετικές εκδοχές; Οι θεατές θα πρέπει να τις παρακολουθήσουν και τις δύο για να αξιοποιηθούν οι δύο διαφορετικές οπτικές; Το αφήνουμε ανοιχτό. Ο καθένας ανάλογα τις ορέξεις του, τον χρόνο του και φυσικά το βαλάντιό του. Αν καταφέρει να δει μόνο μία και αυτό κέρδος είναι και δεν θα υπολείπεται σε τίποτα από αυτόν/η που θα δει και τις δύο. Θέλουμε όλοι οι θεατές να είναι ελεύθεροι και να μην «κολλάνε» καθόλου σε «πρέπει και μη». Έτσι πρέπει να αντιμετωπίσουν και το θέαμα. Ανοιχτά.
Τι είναι για σένα το ενδιαφέρον στην ιστορία ενός serial killer; Ο τρόπος που τον βλέπει η μικρόψυχη κοινωνία που ζει. Ο δολοφόνος είναι το παιδί που τον μεγάλωσε άσχημα η μάνα. Αγαπάει να τον τιμωρεί και τον δείχνει με το δάχτυλο στα άλλα νόμιμα και καλά παιδιά της. Αλλά αυτή τον γέννησε και αυτή τον έφτιαξε. Αυτή τον ώθησε και στο τέλος αυτή τον πιάνει και τον τιμωρεί. Τελικά, αθωώνεται ο δολοφόνος; Όχι, φυσικά. Όχι για τις πράξεις του. Για την γέννησή του, θέλει συζήτηση.
Γιατί μας έλκει το σκοτάδι, η βία, ο φόνος; Τι είναι ακαταμάχητο σ’ έναν άνθρωπο που αφαιρεί ζωές συστηματικά; Δεν υπάρχει νομίζω κάτι ακαταμάχητο σε αυτό. Αλλά υπάρχει κάτι ακαταμάχητο στους ανθρώπους που έλκονται από αυτά. Η ηδονοβλεψία ως έγκλημα. Το έγκλημα διαπράττεται ξανά και ξανά Οι θεατές μπαίνουν αθέμιτα στον ρόλο του εγκληματία – είναι ιδιαίτερα παράδοξο γιατί δεν μπαίνουν στον ρόλο του θύματος. Δεν τους ενδιαφέρει; Φυσικά! Αλλά το «άλλο» είναι στην φύση μας. Στην ανθρώπινη φύση.
Πως μεταμορφώνεται κάποιος σε δολοφόνο και τι ηδονή αντλεί από τις πράξεις του; Δεν ξέρω. Αλλά πρέπει να πω, πως δεν [πρέπει να] είναι πάντα χαρούμενος για τις πράξεις του. Από δολοφόνο σε δολοφόνο πρέπει να διαφέρει το μοντέλο. Στον Χολμς υπάρχει αυτό που ονομάζω δολοφόνος-επιχειρηματίας. Χωρίς να γνωρίζουμε αν είναι μόνο επιχειρηματίας στο τέλος. Στον Χολμς, υπήρξε ή δεν υπήρξε φόνος, το σώμα ενός ανθρώπου είναι το προϊόν της επιχείρησής του.
Με ποιο τρόπο θα επικοινωνήσεις στο κοινό σου αυτή την παράσταση; Θα λειτουργήσω όπως μια φίλη είπε πρόσφατα. Θα «ρίξω ένα κέρμα στην πλατεία, θα γυρίσουν όλοι τα κεφάλια και κάποια στιγμή θα μπω και εγώ για να τους ρωτήσω τι έγινε». Θα λειτουργήσω ως ξενοδόχος, πίσω από τον «πραγματικό ξενοδόχο», πίσω από τις κουρτίνες και θα δούμε τι θα γίνει. Θα μπορούσα βέβαια να είμαι από την αρχή «μέσα». Είμαι, απλώς δεν φαίνεται.
Συγγραφή – Σύλληψη – Σκηνοθεσία:Γιώργος Σίμωνας Παραγωγή:Ομάδα Νοσταλγία Ηθοποιοί Πρώτης Εκδοχής: Ηθοποιοί Δεύτερης Εκδοχής: Γιάννης Καραλής Rabbithole Γερμανικού 20 Μεταξουργείο Τηλεφωνικές κρατήσεις:210 524 9903 | Ώρες ταμείου: 17:30-21:30 Εκδοχές: Οι γηγενείς | Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο - Οι ξένοι | Τετάρτη, Παρασκευή, Κυριακή 21.15-21.30-21.45-22.00 Διάρκεια:90’ Ως 18 Μαρτίου Εισιτήρια: Για μία εκδοχή: 16€ γενική είσοδος | 10€ μειωμένο (ανέργων, φοιτητικό, άνω των 65, κάρτα ΣΕΗ, ΣΕΧΩΧΟ) Κάθε Τρίτη & Τετάρτη: 12€ γενική είσοδος | 8€ μειωμένο (ανέργων, φοιτητικό, άνω των 65, κάρτα ΣΕΗ, ΣΕΧΩΧΟ) Για τις δύο εκδοχές: 28€(ενιαίο εισιτήριο 2 παραστάσεων εκτός Τρίτης-Τετάρτης) Οnline προπώληση (viva.gr): https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-rabbithole/illinoi/ Ειδική προσφορά για αγορές μέσω viva: 14€ Οfficial Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=qHGQOV9FfcA&feature=youtu.be
|
