Η Πεντάμορφη και… ο Κύκνος

Του Νικόλα Μαρμαρά

Η παράσταση παίχτηκε την Τρίτη 5 Ιουλίου στα πλαίσια του off-off festival

Ο αυθεντικός μύθος ο οποίος συγγενεύει με αρκετούς άλλους της μεσαιωνικής βαλκανικής μυθογραφίας απαντάται κυρίως στη Θεσσαλία και την Ήπειρο ενώ σπαράγματά του μπορεί να ανιχνεύσει κανείς σε Ιρλανδικά, Βουλγάρικα και Γερμανικά παραμύθια και δεν είναι ιδιαίτερα διαδομένος αλλά εμπεριέχει βασικούς κι αναγνωρίσιμους κώδικες όπως η μεταμόρφωση, το παιχνίδι των τριών Μοιρών, η ζωομορφία, πτηνομορφία στην προκειμένη περίπτωση, ο νόμος της σιωπής και το ισχυρό δίλλημα της κεντρικής ηρωίδας. Η ομάδα αποπειράθηκε να αποδώσει το παραστασιακό υλικό σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο και ενέταξε στην περφόρμανς μουσική και τραγούδια δίνοντας της την μορφή μιούζικαλ τσέπης. Επίσης υπερτόνισε σκηνοθετικά, δραματουργικά και υποκριτικά τα κωμικά στοιχεία, αφαιρώντας μέρος της μαγικής ατμόσφαιρας του αυθεντικού υλικού αλλά προσθέτοντας στα σκηνικά δρώμενα μια ανάλαφρη διάσταση, πολύ ενδιαφέρουσα. Δύο αγαπημένοι φίλοι αποφασίζουν να παντρέψουν τα παιδιά τους αλλά το ένα από τα δύο, το αρσενικό, γεννιέται κύκνος από μια κατάρα. Ανάμεσα στα δύο παιδιά υπάρχει ωστόσο μια ακατανίκητη έλξη και στο τέλος η μαγεία που τα χώρισε, έρχεται να τα ενώσει αφού το όμορφο πουλί θα στερηθεί τα φτερά του και θα γίνει άντρας.

Η παράσταση έχει μερικά θετικά στοιχεία όπως οι γρήγορες εναλλαγές των ρόλων, ο δυναμικός ρυθμός και το διάχυτο χιούμορ που απογειώνει κάποιες στιγμές της. Παρουσιάζει όμως και σοβαρές αδυναμίες. Το δεκαπεντασύλλαβο δεν υπηρετήθηκε σωστά με αποτέλεσμα να μεσολαβούν μικρές παραθλάσεις στο ρυθμό και την ομοιοκαταληξία οι οποίες αδυνάτισαν το τελικό αποτέλεσμα. Οι ερμηνείες παρέμειναν σχηματικές χωρίς να αναδειχτούν οι ξεχωριστοί χαρακτήρες αλλά και χωρίς να εξελιχθούν σε διαυγείς συμβολικές παρουσίες. Κινησιολογικά επικράτησε το χάος παρ’ όλο που υπήρχαν δυνατότητες για καλύτερο χειρισμό των σωμάτων τα οποία ήταν αρκετά ευέλικτα. Η μουσική ήταν ανέμπνευστη και μονότονη χωρίς ρυθμικές εναλλαγές, έξυπνες μετατροπίες κι αρμονικές συγκρούσεις. Οι δε ερμηνείες των τραγουδιών ήταν και μουσικά και ερμηνευτικά απαράδεκτες. Μια ερασιτεχνική δουλειά με προδιαγραφές και καλή πρόθεση που ίσως θα μπορούσε να εξελιχτεί αν οι συντελεστές δουλέψουν περισσότερο πάνω στο υλικό τους κι αποκτήσουν μερικούς ακόμα ικανούς συνεργάτες ώστε να μην τα κάνουν όλα μόνοι τους.