Σχετικά άρθρα
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ |
Συντάχθηκε απο τον/την Μάριος Παϊτάρης | |||
Δευτέρα, 16 Ιούλιος 2012 14:10 | |||
Γιώργος Κυριάκου Όφειλα στον εαυτό μου να γίνω ηθοποιός Ο Γιώργος Κυριάκου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κύπρο και αποφοίτησε από την «Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου» το 2011. Ο ταλαντούχος καλλιτέχνης έχει συμμετάσχει ως τελειόφοιτος της σχολής του Εθνικού Θεάτρου στο Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος με την παράσταση «Ιλιάδος Προ-Σχήματα» σε διδασκαλία Δημήτρη Λιγνάδη, στην παράσταση «Αδερφές» από την ομάδα «Θεατρικές Πartίδες» σε σκηνοθεσία Πρόδρομου Τοσουνίδη στο θέατρο «Χώρα» και στην παράσταση «Πάπισσα Ιωάννα» σε σκηνοθεσία Ιουλίας Σιάμου και Ζωρζίνας Τζουμάκα στο θέατρο «Θεμέλιο», ενώ αυτή την περίοδο βρίσκεται στο «Παγκόσμιο Φεστιβάλ της Αβινιόν» στην παράσταση «Ορέστης» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Τηλέμαχου Μουδατσάκη η οποία θα παιχτεί μέσα στο καλοκαίρι στην Κρήτη και το φθινόπωρο σε θεατρική σκηνή της Αθήνας. Μίλησε μου για τις σπουδές σου και την μέχρι τώρα πορεία σου στο θέατρο Η σχολή του Εθνικού για μένα ήταν και θα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Μια εμπειρία η οποία με άλλαξε με απελευθέρωσε και με δίδαξε. Το θέατρο σαν διαδικασία είναι λυτρωτικό και για όλους, αλλά το επάγγελμα του ηθοποιού ψυχοφθόρο και μόνο για τρελούς. Ένα χρόνο μετά την αποφοίτηση μου και μετά από διάφορες δουλειές εξ ‘ορισμού αντίθετες μεταξύ τους έχω να δηλώσω περήφανα ότι δεν ξέρω τι μου γίνεται, καλλιτεχνικά πάντα. Έχω μια υποψία για το πού θέλω να καταλήξω και το τι θα πω όταν φτάσω εκεί αλλά δεν ξέρω πως θα το πω και με ποιους, σίγουρα όχι μόνος μου. Τώρα μαθητεύω και εφαρμόζω. Ξεσκαρτάρω, καταλήγω, ξαναμπερδεύομαι και φτου και απ’ την αρχή.
Τι σε οδήγησε να ασχοληθείς με την τέχνη του ηθοποιού; Δεν ξέρω. Ένα προαίσθημα. Αυτό που είχα εξαρχής στο μυαλό μου ήταν να μην έχω καμία εναλλακτική. Δηλαδή να μην κάνω παράλληλες σπουδές, να μην πάρω δεύτερο πτυχίο και να αφοσιωθώ στο θέατρο. Παρόλο που πέρασα δάσκαλος και στην Κύπρο και στην Αθήνα δεν γράφτηκα ποτέ στην σχολή. Είχα βάλει ξεκάθαρο στόχο από τα 16 μου ότι θα περνούσα στο Εθνικό και τα κατάφερα. Δεν ήξερα τι σημαίνει θέατρο, δεν ήξερα τι σημαίνει υποκριτική τέχνη, δεν είχα μια σαφή εικόνα στο μυαλό μου. Απλά μια διαίσθηση ότι «εγώ οφείλω στον εαυτό μου να γίνω ηθοποιός». Υπάρχει κάποιος ρόλος που ονειρεύεσαι να παίξεις; Όχι. Δεν ονειρεύομαι ρόλους και ερμηνείες. Ούτε μόνος μου πριν πάω για ύπνο ονειρεύομαι ρόλους αλλά ούτε και σε συζητήσεις με άλλους συναδέλφους βλέπω ανθρώπους να προσεγγίζουν έτσι το θέατρο η το μέλλον τους. Νομίζω μια τέτοια σκέψη είναι παιδική και αφελής. Σαφώς υπάρχουν ρόλοι και έργα που σε εξιτάρουν και διαβάζοντάς τα λες «θα ήθελα να τα παίξω». Η ανάγνωση ενός έργου όμως που έχει στόχο την ανεύρεση ρόλου ή μονολόγου για ακρόαση, δεν επιτρέπει στα νοήματά του να σε παρασύρουν και στους συνειρμούς να τρέχουν μόνοι τους. Εγώ ο ίδιος δηλαδή έχω βιώσει αυτή την διαδικασία στην οποία αναφέρομαι και το σιχάθηκα.
Μίλησε μου για την τωρινή σου θεατρική δουλειά Τώρα είμαι στο παγκόσμιο φεστιβάλ της Αβινιόν με Ορέστη του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Τηλέμαχου Μουδατσάκη και παίζω τον ρόλο του Πυλάδη και του Φρύγα. Μοναδική εμπειρία και μια από τις δουλειές που με μπέρδεψε και με δυσκόλεψε απολαυστικότατα. Η σκηνική διαπραγμάτευση της αρχαίας Τραγωδίας είναι θέμα εκρηκτικό με κάθετες απόψεις και αφοριστικές στάσεις από κάθε λογής στρατόπεδα. Άρα, αν μη τι άλλο θα εκτεθούμε και αυτό θέλει κότσια.
Πώς είναι η συνεργασία με τον Τηλέμαχο Μουδατσάκη; Ο κύριος Μουδατσάκης ήταν από την αρχή ξεκάθαρος σ’ αυτό που ζητούσε. Απελπιστικά ξεκάθαρος. Κι αυτό είναι καλό. Μας χάραξε απ’ την αρχή ένα σαφές μονοπάτι και μας είπε «τρέξτε όσο ποιο γρήγορα μπορείτε, μην αλλάξετε πορεία αλλά τρέξτε». Αν σε κάποια στιγμή παρεκκλίνουμε από τις οδηγίες τότε σημαίνει ότι ήταν αδήριτη ανάγκη και δημιουργική η «παρανομία». Έχει απίστευτες γνώσεις τις οποίες μοιράστηκε μαζί μας κι αυτό που ζούμε όλος ο θίασος στην Γαλλία είναι υπέροχο. Δεν μπορώ παρά να πω ότι είμαι ευτυχισμένος που γνώρισα αυτούς τους ανθρώπους και ευχαριστώ τον κ. Μουδατσάκη που με επέλεξε. Στην παράσταση υποδύεσαι τον Πυλάδη αλλά και τον Φρύγα, πώς βίωσες την ενσάρκωση αυτών των δύο τόσο διαφορετικών μεταξύ τους ρόλων; Πολύ όμορφα. Μου αρέσουν πάρα πολύ και οι 2 ρόλοι και με βοηθάει η αντίθεση μεταξύ τους, στο να μην επαναπαύομαι ποτέ. Λόγο τεχνικών προβλημάτων αναγκάστηκα να παίξω και τον ρόλο του Μενελάου για τις πρώτες δύο παραστάσεις. Ήταν μια κυριολεκτικά τρελή εμπειρία. τελείωσε η παράσταση και ήμουν κάθιδρος και εξουθενωμένος. Είχα νιώσει πραγματικά ότι είχα παράξει έργο.
Με ποια κριτήρια επιλέγεις τις συνεργασίες σου; Τα κριτήρια μου είναι μια ισορροπία μεταξύ των καλλιτεχνικών και των βιοποριστικών μου αναγκών. Δουλειά με την δουλειά ικανοποιούνται ανάγκες και κατακτούνται στόχοι και οι προτεραιότητες ανακατατάσσονται.
Ποιοι είναι οι επαγγελματικοί σου στόχοι; Νιώθω την ανάγκη να συνεργαστώ επαγγελματικά με τους ανθρώπους αυτούς που γνώρισα στην σχολή. Είτε συμφοιτητές είτε καθηγητές είτε παιδιά από άλλα έτη. Απλά νιώθω ότι το κεφάλαιο αυτό της ζωής μου δεν έκλεισε και ότι μ’ αυτούς τους ανθρώπους θα μπορέσω να εμβαθύνω και να εξελιχτώ. Μπορεί αυτό να είναι και ένας μύθος και μια εξωραϊσμένη εικόνα που διατηρώ στο μυαλό μου, αλλά την έχω. Ποια είναι η γνώμη σου για την θεατρική παιδεία στην Ελλάδα και ποιες είναι οι ομοιότητες και διαφορές με την θεατρική παιδεία στην Κύπρο; Δεν έχω γνώμη για την θεατρική παιδεία στην Κύπρο γιατί δεν ξέρω τι γίνεται κάτω. Άρα δεν μπορώ να συγκρίνω. Τώρα όσον αφορά την Ελλάδα θεωρώ ότι υπάρχουν αρκετές ποιοτικές σχολές με ικανότατους ανθρώπους και διδάσκοντες και διδασκόμενους που τροφοδοτούν τον θεατρικό χώρο και την κοινωνία με ανθρώπους με ήθος και με σημαντικές δυνατότητες. Όμως υπάρχουν και σχολές «σουπερμάρκετ» που εκμεταλλεύονται την ανάγκη πολλών παιδιών και απλά τρέφουν την ματαιοδοξία τους, με ευκαιριακή παιδεία. Χωρίς σύστημα, χωρίς τεχνική κατάρτιση και χωρίς παιδαγωγική προσέγγιση.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου; Για την επόμενη σεζόν θα είμαι στην Κύπρο και θα συμμετέχω στην σειρά εποχής του ΡΙΚ «Βήματα στην Άμμο». Θεατρικά, δεν ξέρω τι θα προκύψει. Έχω πολλά υπόψη μου και το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα μείνω αδρανής. Παρόλο που αφήνω την Αθήνα για φέτος δεν νιώθω καθόλου έτοιμος να μείνω μόνιμα στην Κύπρο. Υπάρχουν πολλά ενδεχόμενα στο μυαλό μου και σίγουρα θα εμφανιστούν κι άλλα. Ο επόμενος σαφής στόχος μου είναι ένα μεταπτυχιακό.
|
Σχόλια