Ειρήνη Τζαβάρα

Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Νέου Ελληνικού Θεάτρου Γ. Αρμένη, η Ειρήνη έχει παρακολουθήσει σεμινάρια στη ομάδα ΝΑΜΑ με την Ε. Σκότη, σεμινάρια αναπνοής/ φωνής από την Α. Μπρούσκου, σεμινάρια Αρχαίου Ελληνικού Δράματος (στροφές-αντιστροφές) με τον Άρη Ρέτσο, «θεατρικό παιχνίδι» με την Α. Παπαθανασίου, σεμινάρια υποκριτικής με τη Μάγια Λυμπεροπούλου, μαθήματα συγγραφής με το Γ. Ηλιόπουλο, μαθήματα κιθάρας, έντεχνου τραγουδιού και θεωρίας στο Κλασσικό Ωδείο Χολαργού, μαθήματα χορού στη σχολή της Νένας Παπαγεωργίου-Μουράτογλου, καθώς και με τη Βάλλια Παπαχρήστου. Το 2003 συμμετείχε στην 4^η Θερινή Ακαδημία Θεάτρου του Εθνικού Θεάτρου στην Κέρκυρα (σεμινάρια με τους Ε.Lewinson, E. Hernandez, V.Fokin). Επίσης είναι απόφοιτος του τμήματος ψυχολογίας στο Αμερικάνικο Κολέγιο Ελλάδας (Deree college).

Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με τον Γρηγόρη Χατζάκη, την Μαρία Ξενουδάκη και τον Γ. Δεγαίτη και σκηνοθέτησε την παράσταση «Σπάσε τον καθρέπτη» σε κείμενο δικό της. Συμμετείχε επίσης στις ταινίες μικρού μήκους «casus belli» του Γ. Ζώη, «Μόλις Χώρισα» του Β. Μυριανθόπουλου και «Το κακό» του Γ. Νούσια.

Ποια ήταν τα πρώτα σου βήματα στο θέατρο;

Βρέθηκα  στο θέατρο αρχικά σαν ερασιτέχνης, εραστής της τέχνης μ' αρέσει να λέω… Τα πρώτα μου βήματα τα έκανα στην θεατρική ομάδα Χολαργού και Αγίας Παρασκευής και ανακάλυψα εκεί τι βάλσαμο είναι η τέχνη στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Όντας αργότερα στο επάγγελμα του ηθοποιού, αναζητώ πάλι και πάλι τον τρόπο που οι ερασιτέχνες αφοσιώνονται στο θέατρο, την αγνότητα, τον αυθορμητισμό και το κέφι τους...

Μίλησέ μας για την φετινή σου δουλειά.

Αυτόν τον καιρό με την θεατρική ομάδα  «ΠράξονΑνομήματα» σε σκηνοθεσία Μαρίας Ξενουδάκη, παίζουμε σε μια θεατρική παράσταση βασισμένη σε γράμματα χωρισμού γυναικών. Γυναίκες που έζησαν τον προηγούμενο αιώνα και σύγχρονες ανώνυμες κοπέλες γράφουν για τους έρωτες τους, γελάνε, κλαίνε, ειρωνεύονται ή ζουν με τις ψευδαισθήσεις τους.

Γιατί ξεκίνησες να κάνεις θέατρο;

Ξεκίνησα να κάνω θέατρο από ανάγκη έκφρασης. Τα πρώτα μου ερεθίσματα ήταν τόσο γοητευτικά που μου δημιουργούσαν την ανάγκη ως παιδί να κάνω το ίδιο πράγμα και να μεταδώσω τη χαρά που είχε γεννηθεί μέσα μου παρακολουθώντας ως παιδί, την πρώτη μου παράσταση -στη «μικρή Πόρτα» της Ξένιας Καλογεροπούλου-. Έκτοτε, ένιωθα ότι σ' αυτό βρίσκεται η δύναμή μου. Μπορούσα να πείσω και να συγκινήσω τους άλλους. Αυτός είναι ο δικός μου τρόπος.

Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας νέος δημιουργός στο θεατρικό χώρο;

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι νέοι σήμερα είναι το οικονομικό. Δεν μπορούν να βιοποριστούν από το θέατρο, το σινεμά ή την τηλεόραση. Είναι αναγκασμένοι να κάνουν ένα σωρό δουλειές που τους απομακρύνουν από τους δημιουργικούς τους στόχους.

Ποια είναι τα θεατρικά όνειρά σου;

Ονειρεύομαι όμορφες συνεργασίες, δημιουργικές συναντήσεις που θα με «προχωράνε» στην τέχνη. Κι ακόμα τη δημιουργία μιας θεατρικής ομάδας που όλα θα γίνονται από όλους μας, θα λειτουργούμε συλλογικά, θα εκφράζουμε την ανάγκη μας όπως την εννοεί ο καθένας γράφοντας, παίζοντας, σκηνοθετώντας, σκηνογραφώντας...

Ποιοι δάσκαλοι δια ζώσης ή με το έργο τους σε εμπνέουν;

Δάσκαλοι είναι για μένα, όσοι «φυλάγουν Θερμοπύλες», μένοντας πιστοί στο όραμα που πίστεψαν και δεν παρασύρονται από ευκαιριακές σειρήνες. Όσοι μπορούν να μας μεταλαμπαδεύσουν το όραμα τους.  Ξεκινώντας από τον Κουν και τους συνεχιστές του και φτάνοντας στη Μαρία Ξενουδάκη -θεατρική μου μητέρα- που μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω τόσο σημαντικούς ρόλους.

Τι πιστεύεις για την θεατρική παιδεία στη χώρα μας;

Η θεατρική παιδεία μειονεκτεί από τη βάση της. 0φείλουμε να την δούμε, όχι μονοδιάστατα αλλά σαν προέκταση της παιδείας στο σύνολο της. Μιας παιδείας που θα προετοιμάζει τον καλλιτέχνη του μέλλοντος με εφόδια καθώς και το θεατή, το μελλοντικό κοινό δηλαδή ώστε να γίνει ένας παλλόμενος ευαισθητοποιημένος δέκτης απέναντι στις τέχνες.

Πως επιλέγεις τις συνεργασίες σου;

Επιλέγω κείμενα, ρόλους ανθρώπους που με εμπνέουν βαθιά. Τα βήματα μου μέχρι τώρα με πήγαν στο πολιτικό θέατρο, το θέατρο διαμαρτυρίας και στο ψυχολογικό

θέατρο.

Ποιά κατά τη γνώμη σου είναι τα βασικά προσόντα ενός νέου δημιουργού;

1.Ευαισθησία

2.Επιμονή

3. Υπομονή

4.Τόλμη

5.Πείσμα

Τι πιστεύεις για τις θεατρικές ομάδες;

Πιστεύω πολύ στη δυναμική μιας θεατρικής ομάδας, στη δυναμική της «παρέας». Κι ο πλουραλισμός που έχουμε αυτή τη στιγμή στην Αθήνα από θεατρικές ομάδες μπορεί να οδηγήσει σε μια πολιτιστική άνοιξη, με συντονισμένες προσπάθειες.

Πες μας την γνώμη σου για το «Επί Σκηνής»

Είναι πολύ σημαντική η προσπάθεια που κάνει το «Επί Σκηνής». Φαίνεται να είναι πολύ χρήσιμο κι απαραίτητο δεδομένης και της έλλειψης από έντυπα ηλεκτρονικά ή μη,  που να ασχολούνται με το θέατρο πέρα από το κομμάτι της απλής ενημέρωσης. Καλύπτει ένα κενό.