Μανούσος Μανωλέσσος

Υπομονή, επιμονή και ειλικρίνεια

Απόφοιτος της δραματικής Σχολής «Ίασμος» και του θεατρικού τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, ο Μανούσος έχει επίσης παρακολουθήσει σεμινάρια στο Εργαστήρι Δραματικής Τέχνης στο «Θέατρο επί Κολωνώ» με την Ελένη Σκότη. Συμμετείχε στις παραστάσεις «Διηγήματα», στο θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Δανάης Θεοδωρίδου, «Μπορούσες και καλύτερα» στο Θέατρο Επι Κολωνώ σε σκηνοθετική επιμέλεια Ελένης Σκότη, «Ρούσαλκα» σε σκηνοθεσία Μαριόν Βάσσερμαν, «Ο ναός του νεαρού δάσους» σε σκηνοθεσία Γιώτας Κουνδουράκη, «Παρακαλώ…Ας μείνει μεταξύ μας» των Αλ. Ρήγα-Δ. Αποστόλου, « Κάρμεν » στην Εθνική Λυρική Σκηνή για το Φεστιβάλ Αθηνών και «Βάκχες » του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Σερ Πήτερ Χώλ για το Φεστιβάλ Επιδαύρου.

Έπαιξε στις ταινίες « Αθήνα-Κωνσταντινούπολη », σε σκηνοθεσία Νίκου Παναγιωτόπουλου, «Οι Αμερικάνοι» σε σκηνοθεσία Κάρολου Ζωναρά, «Το μεροκάματο της Μπερέττας», σε σκηνοθεσία Δ. Τρανού και « Το πέταγμα της Πεταλούδας » σε σκηνοθεσία Χ. Γεωργιάδη , Σπ.Βούλγαρη. Στην τηλεόραση τον είδαμε σε αξιόλογες σειρές όπως τα «Ματωμένα Χώματα», «Υπάρχουν άντρες και άντρες», «Κόκκινο Δωμάτιο» και άλλα. Ο νεαρός ηθοποιός με το φωτεινό βλέμμα ανέβηκε στο σανίδι από μικρός και χάρη σε μια σύμπτωση. Αλλά σήμερα βρίσκεται εκεί κάθε άλλο παρά συμπτωματικά και έχει πια τις δυνατότητες να μας προσφέρει ενδιαφέρουσες ερμηνείες σε αξιόλογους ρόλους.

Γιατί ξεκίνησες να κάνεις θέατρο;

Εντελώς συμπτωματικά. Μια συνάδελφος του πατέρα μου, καθηγήτρια, με ανέβασε στη σκηνή σε μια σχολική παράσταση Λυκείου όταν ήμουν πιτσιρίκι. Έκτοτε συμμετείχα σε όλες τις γιορτές έχοντας πάντα πολύ ενεργό ρόλο. Στην πορεία είδα ότι το θέατρο ήταν ένας τρόπος έκφρασης όλων όσων ήθελα να πω και πολλές φορές δεν έβρισκα πως. Εν τέλει το σπούδασα και το αγάπησα.

Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας νέος δημιουργός στο θεατρικό χώρο;

Πολλά. Δεν βρίσκει εύκολα δουλειά να ζει από αυτό κι ως εκ τούτου αναγκάζεται να σπάσει την ενέργεια του σε πολλές δραστηριότητες με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δοθεί με ψυχή και σώμα. Επιπλέον, για να σταθεί ένας ηθοποιός τουλάχιστον ευπρεπώς στο θεατρικό χώρο πρέπει συνέχεια να ψάχνει, να διαβάζει, να κάνει σεμινάρια, χορό, τραγούδι, τα οποία μεταφράζονται σε χρόνο και χρήμα, δυσεύρετα και τα δυο. Οι συνθήκες εργασίας ενός ηθοποιού είναι συχνά δύσκολες κι επίπονες, δεν υπάρχουν χώροι για να γίνονται οι πρόβες και δεν έχουν λεφτά οι παραγωγές, γεγονότα που προκαλούν νεύρα κι εντάσεις. Χώρια που εκ προοιμίου όταν τελειώνεις τη σχολή συνειδητοποιείς ότι τα όνειρά σου είναι πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθούν. Η πρώτη απογοήτευση.

Ποια είναι τα θεατρικά όνειρά σου;

Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο όνειρο. Θέλω απλά να κάνω επιλογές που με αντιπροσωπεύουν.

Ποιοι δάσκαλοι δια ζώσης ή με το έργο τους σε εμπνέουν;

Δια ζώσης και με την κυριολεκτική έννοια του όρου «δασκάλα» μ’ έχει εμπνεύσει μονάχα η Ελένη Σκότη, με την οποία έκανα θεατρικά σεμινάρια 2μιση χρόνια. Από κει και πέρα δασκάλους εγώ θεωρώ και κάποιους συγγραφείς που με εμπνέουν, μουσικούς, ηθοποιούς που παρακολουθώ την υποκριτική τους και προσπαθώ να πάρω πράγματα. Ακόμα και ανθρώπους που βλέπω γύρω μου, γνωστούς κι άγνωστους, των οποίων συχνά παρατηρώ τη συμπεριφορά κι όλο και κάπως θ’ αντλήσω στοιχεία για να βοηθηθώ σε κάποιο ρόλο, ειδικά όσον αφορά χαρακτήρες που μου είναι ξένοι.

Τι πιστεύεις για την θεατρική παιδεία και τους πολιτιστικούς θεσμούς στη χώρα μας;

Είναι σε κρίση όπως όλα τελευταία. Θεωρώ ότι ιδιαίτερα το θέμα της παιδείας γενικότερα είναι κάπως θολό και επιδιώκονται αλλαγές χωρίς να υπάρχουν οι σωστές βάσεις. Το λέω αυτό εκ πείρας μιας και τα τελευταία χρόνια διδάσκω θεατρική αγωγή στα ολοήμερα δημοτικά σχολεία. Όσον αφορά στη θεατρική παιδεία πιστεύω ότι υπάρχει πληθώρα θεατρικών σχολών χωρίς αντίκρισμα, στις οποίες απλά παίρνεις μια γεύση του τι είναι θέατρο και μετά «την ψάχνεις» μόνος σου για να μάθεις πως αυτό λειτουργεί στην πράξη. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων ασφαλώς. Οι πολιτιστικοί θεσμοί μια χαρά υπάρχουν κι όσοι πιστοί τους ακολουθούν. Πιστεύω ότι κι ο πολιτισμός θα περάσει από κρίση αλλά είμαι αισιόδοξος ότι θα ξαναγεννηθεί πιο σύγχρονος κι ανανεωμένος, με την αίγλη που του αρμόζει.

Πως επιλέγεις τις συνεργασίες σου;

Με ένστικτο όσο περίεργο κι αν ακούγεται. Μ’ ενδιαφέρει να με κερδίσει μια ιδέα και να δω ανθρώπους που επικοινωνούν και δεν λειτουργούν υπό καθεστώς τρομοκρατίας και υστερίας. Μόνο έτσι θέλω να δουλεύω.

Ποιά κατά τη γνώμη σου είναι τα βασικά προσόντα ενός νέου δημιουργού;

Ειλικρίνεια. Και στον τρόπο έκφρασης αλλά και στην επικοινωνία με το σύνολο. Όρεξη για δουλειά. Συνεχές ψάξιμο και με τον εαυτό του και με την τέχνη του. Υπομονή κι επιμονή.

Τι πιστεύεις για τις θεατρικές ομάδες;

Τις εκτιμώ όλες πολύ. Θαυμάζω το γεγονός ότι νέα παιδιά κυρίως αψηφούν τη σκληρότητα του θεατρικού χώρου, ενώνουν δυνάμεις και με δύσκολες συνθήκες προβών προσπαθούν να κάνουν πράξη το όραμά τους. Με εντελώς αγνές προθέσεις και με πενιχρά οικονομικά κάνουν από την παραγωγή μέχρι τα κουστούμια και σε μια εποχή που τα λεφτά κι ο χρόνος ξοδεύονται κυρίως γι’ ανούσια πράγματα, αυτοί τα επενδύουν στην ψυχή και το όραμά τους. Δεν είναι όλες οι δουλειές τους καλές σαφώς αλλά πολλές ομάδες έχουν προτείνει με τη δουλειά τους καινούρια πράγματα κι εγώ είμαι αισιόδοξος ότι από κει θα προκύψει μια εξέλιξη.

Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια;

Θα παίζω στην παράσταση «Θεός… Φυλάξου!!!» με την ομάδα Dramaholics που θα παρουσιαστεί στο φουαγιέ του θεάτρου Επί Κολωνώ στα πλαίσια του φεστιβάλ off off Athens. Τώρα είμαστε στη διαδικασία των προβών κι ετοιμάζουμε κάτι ξεχωριστό με πολύ-πολύ κέφι…