Αστερόπη Λαζαρίδου

Μια συγγραφέας γεννιέται

Η Αστερόπη Λαζαρίδου ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Παντείου Πανεπιστημίου και αμέσως μετά εργάστηκε ως δημοσιογράφος στο Βήμα της Κυριακής, στον τομέα του πολιτιστικού ρεπορτάζ, καθώς και στα περιοδικά Βημαγκαζίνο, Βημαντόνα, Βημεν. Το 2008, ο σκηνοθέτης Βασίλης Μαυρογεωργίου άνοιξε διάπλατα ένα παράθυρο στο καλά κρυμμένο όνειρό της, προτείνοντάς της να συνυπογράψουν τη διασκευή του έργου του Λιούις Κάρολ «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», που ανέβηκε στο Παιδικό Στέκι του Εθνικού Θεάτρου. Ακολούθησαν επίμονα σεμινάρια υποκριτικής και συγγραφής θεατρικού έργου, για να οδηγηθεί στην κωμωδία «72 Ωρες», που έγραψε με τον Γιώργο Χατζηπαύλου.

-και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι

και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον. Γιατί ο έρωτας
είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.

Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απ’ τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση
στη ζωή των άλλων.

“Τάσου Λειβαδίτη: Απάνθισμα”:ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΑΡ. 1 (1957)

Σχολιάστε μου τους παραπάνω στίχους

Ο Τάσος Λειβαδίτης, είναι ένας υπέροχος ποιητής που έχει κατακρεουργηθεί από τους χρήστες του facebook. Ολοι και όλες ανεβάζουν στίχους του για ψύλλου πήδημα, εκμεταλλευόμενοι τη μαγεία και την ουσία των γραφόμενών του με την ίδια άνεση που αργότερα θα ποστάρουν τα αποφάγια τους σε μια ταβέρνα, ή τους κοιλιακούς τους. Ομως η αξία του Λειβαδίτη δεν χάνεται. Οι συγκεκριμένοι στίχοι λοιπόν, όπως και πολλοί άλλοι δικοί του, μιλούν για το αδιέξοδο των ερωτικών σχέσεων. Οσο έντονα κι αν θέλουμε να σμίξουμε, άλλο τόσο έντονα θέλουμε να το βάλουμε την ίδια στιγμή στα πόδια. Και δυστυχώς, αυτό κάνουμε συνήθως. Το βάζουμε στα πόδια».

Ποιοι είναι η Μάνια κι ο Μάνος και πως γνωρίστηκαν;

Στις "72 Ώρες" η Μάνια και ο Μάνος, γνωρίζονται και ερωτεύονται μέσω φέησμπουκ. Πρόκειται για δύο 38άρηδες, που εξουθενωμένοι από τη ζούγκλα του έξω κόσμου, αποφασίζουν να δοκιμάσουν την τύχη τους και μέσω διαδικτύου και προς στιγμήν πιστεύουν ότι η τύχη, επιτέλους τους χαμογέλασε. Ομως η πρώτη τους γνωριμία είναι εντελώς κυνική: λένε ότι προηγουμένως είχαν βγει κι άλλα ραντεβού και σκοπεύουν να βγουν κι άλλα τόσα, αντιμετωπίζουν τον έρωτα σαν μια γρήγορη βόλτα στο σούπερ μάρκετ, που μπαίνεις με το καλάθι σου και σηκώνεις από το ράφι ο,τιδήποτε σου γυαλίσει στο μάτι, ασχέτως αν το χρειάζεσαι πραγματικά.

Πως λειτουργεί ο έρωτας στο φέησμπουκ;

Το φέησμπουκ σήμερα έχει κάνει αυτό ακριβώς: μας έχει δώσει την ψευδαίσθηση ότι έχουμε άπειρες επιλογές ερωτικών συντρόφων και με την πρώτη λάθος κουβέντα που θα μας πει κάποιος, είμαστε διατεθειμένοι να πάμε στον επόμενο. Πριν από πέντε χρόνια, αν άκουγες ότι ένα ζευγάρι γνωρίστηκε μέσω φέησμπουκ και παντρεύτηκε θα παραξενευόσουν. Σήμερα παραξενεύεσαι αν ακούσεις για κάποιους που γνωρίστηκαν σε ένα μπαρ ή κάπου αλλού και ο ένας από τους δύο βρήκε το τεράστιο ψυχικό σθένος να πει μια κουβέντα. Είναι τραγικό, αλλά συμβαίνει πολύ συχνά: γνωρίζεις ανθρώπους, σε έχουν μπροστά τους και σε ρωτούν αν μπορούν να σε βρουν στο φέησμπουκ, ενώ σε έχουν βρει ήδη με σάρκα και οστά. Είναι σα να σερβίρεις σε κάποιον ένα λαχταριστό φρεσκομαγειρεμένο φαγητό κι εκείνος να λέει "όχι ευχαριστώ, έχει περισσέψει λίγη πίτσα στο ψυγείο".

Ποια είναι η επαναστατική αξία του έρωτα;

Ο, τι σε ξεβολεύει, σε μετακινεί και σε ταρακουνάει. Σε κάνει να βάλεις στην άκρη το υπερτροφικό «Εγώ» σου και να λατρέψεις κάποιον άλλον περισσότερο κι από τον ίδιο σου τον εαυτό. Ξαφνικά νιώθεις ότι ο εαυτός σου δεν σου ανήκει, ότι ανήκει σ' αυτόν που αγαπάς. Κι αυτός που αγαπάς, σε αναστατώνει αν για παράδειγμα βγάλει έναν αψυχολόγητο αναστεναγμό την ώρα που βλέπετε μια ταινία ή ενώ κάνετε μια παύση, καθώς περπατάτε. Η επανάσταση στον Ερωτα δεν οδηγεί σε κάποια σπουδαία νίκη, αλλά σε κάτι πολύ πιο ουσιαστικό: στην βαθύτερη κατανόηση του ίδιου σου του εαυτού. Ενας εραστής μπορεί να φύγει, αλλά το ζητούμενο είναι να σε ωθήσει στο να αγαπάς και να καταλαβαίνεις λίγο περισσότερο εσένα τον ίδιο.

Τι φοβάστε και τι λαχταράτε στον έρωτα;

Φοβάμαι τα πάντα και λαχταρώ επίσης τα πάντα!

Τι πραγματεύεται η παράσταση;

Η παράσταση, που είχαμε τη μεγάλη τύχη να σκηνοθετηθεί από τον υπέροχο Γιάννη Σαρακατσάνη και την εξίσου μεγάλη χαρά να πρωταγωνιστήσουν η Βάσω Καβαλιεράτου και ο Κίμων Φιορέτος, έχει να κάνει με το ατέλειωτο ταξίδι της ερωτικής ευτυχίας. Η Μάνια και ο Μάνος είναι δύο κουρασμένα παιδιά 38 ετών, που πάνω σε μία βραδιά πάθους ακούνε το προφυλακτικό να σπάει κι από κει και πέρα αναρωτιούνται αν είναι έτοιμοι να κάνουν το επόμενο βήμα στη σχέση ή να μείνουν βολεμένοι στην άτεκνη ζωή τους. 72 ωρες είναι η διορία που έχει μια γυναίκα για να πάρει το χάπι της επόμενης ημέρας προκειμένου να αποτρέψει μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και μέσα σε αυτές τις 72 ώρες οι δύο ήρωες καλούνται να αποφασίσουν αν θα ρισκάρουν να αλλάξουν τη ζωή τους μια για πάντα. Και όλα αυτά, όσο βαρύγδουπα κι αν ακούγονται, ζωντανεύουν επί σκηνής με πάρα πολύ χιούμορ και τρέλα.

Που οφείλεται η επιτυχία της παράστασης;

Θεωρώ ότι οφείλεται στο ότι τόσο οι γυναίκες, όσο και οι άντρες βρίσκουν τον εαυτό τους μέσα σ’ όλο αυτό. Ταυτίζονται και καταλήγουν να ξεκαρδίζονται με ατάκες που έχουν πει, ή έχουν ακούσει και οι ίδιοι κάποια στιγμή στη ζωή τους.

Τελικά αυτό το έργο, τί έχει να μας πει;

Ότι δεν πρέπει να σταματήσουμε να αναζητούμε τον έρωτα. Φτάνει να το κάνουμε χωρίς καμία στρατηγική. Ο Μάνος και η Μάνια είναι ένα ζευγάρι που λένε ακριβώς αυτό που έχουν στο μυαλό τους, χωρίς κανένα φίλτρο και ωραιοποίηση. Είναι σκληρό, αλλά αν ο άλλος αντέξει, σημαίνει ότι μπορεί να πορευθεί μαζί σου ως την άκρη του κόσμου. Ή έστω ως ένα πολύ ωραίο ξέφωτο.

Ποιος είναι ο ρόλος της κωμωδίας σε εποχές κρίσης; Πώς παρηγορεί και πώς αφυπνίζει;

Θα ακουστεί κλισέ, αλλά δεν πειράζει: ο κόσμος έχει σήμερα ανάγκη την κωμωδία περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Εχω δει την παράσταση πάρα πολλές φορές, αλλά κάθε φορά μπαίνω μέσα στην Αίθουσα BlackBox του Ιδρύματος Κακογιάννη και την ξαναβλέπω ακριβώς επειδή μου αρέσει να ακούω τον κόσμο να γελάει. Το γέλιο έχει τον ωραιότερο ρυθμό, είναι μουσική στα αυτιά μου. Οχι επειδή το κοινό γελάει δυνατά με κάτι που έγραψα εγώ, αλλά επειδή γελάει σε μια εποχή που όλα γύρω είναι τόσο ζοφερά και απαισιόδοξα. Βλέπω χαρούμενα πρόσωπα στο διάλειμμα και συγκινημένα στο τέλος της παράστασης και χαίρομαι τόσο, μα τόσο πολύ!

Πως λειτουργεί το σταντ-απ  ανάμεσα σε δύο άτομα;

Υπάρχουν στοιχεία σταντ-απ κόμεντυ σε δύο σημεία της παράστασης, αλλά είναι πολύ προσεχτικά τοποθετημένα. Κυρίως παίζουμε με την απεύθυνση προς το κοινό σε μερικά σημεία, όταν ο Μάνος και η Μάνια θέλουν να πουν τον πόνο τους και να βρουν το δίκιο τους μιλώντας απευθείας στους θεατές. Το ωραίο είναι ότι σε πολλά σημεία οι άντρες παίρνουν μέσα τους, το μέρος της γυναίκας, και το αντίστροφο, οι γυναίκες μοιάζουν να συμπάσχουν και με τον άνδρα.

Τι καλύπτει ο έρωτας και τι αποκαλύπτει;

Δεν ξέρω αν ο έρωτας είναι τυφλός, σίγουρα πάντως σε τυφλώνει. Καλύπτει λοιπόν όλα τα ελαττώματα του συντρόφου σου κι έτσι το καθετί που κάνει σου φαίνεται μοναδικό και κοσμογονικό. Στατιστικά, ύστερα από έναν μήνα απόλυτης τύφλωσης, αρχίζεις να πεταρίζεις σιγά-σιγά τα βλέφαρα και να ξυπνάς και τότε αποκαλύπτεται μπροστά σου η τρομερή αλήθεια: το αντικείμενο του πόθου σου είναι ένα πλάσμα ακριβώς με τις ίδιες ανασφάλειες με τις δικές σου. Και τότε αρχίζουν τα δύσκολα. Θα μείνεις για να ενώσετε τους φόβους σας και να γίνετε ατρόμητοι, ή θα το βάλετε στα πόδια και θα πάτε να παίξετε κάπου αλλού τους ωραίους και άτρωτους;

Τι είναι πολυτιμότερο; Η περιπέτεια με όποιες συνέπειες ή η σιγουριά(;) για το μέλλον;

Αυτό έχει να κάνει με το τί αναζητά ο καθένας στη ζωή του. Μια περιπέτεια μπορεί να οδηγήσει σε κάτι σταθερό και κάτι φαινομενικά σίγουρο μπορεί να τιναχτεί στον αέρα αποκαλύπτοντας πόσο σαθρά ήταν τα θεμέλιά του. Έχω σταματήσει προ πολλού να ζηλεύω τα "ευτυχισμένα" ζευγάρια που διαλαλούν την πίστη και την ευτυχία τους. Προτιμώ τις πιο αθόρυβες συνυπάρξεις, τους ανθρώπους που έχουν καρδιά-πυροτέχνημα, αλλά αν όλα πάνε καλά, θα μπορούσαν να φωταγωγήσουν τη ζωή σου.