Αποστόλης Ψαρρός

Η απόλυτη αγάπη κατ’ εμέ είναι η πλήρης επίγνωση  και διαχείριση της προσωπικής μου ελευθερίας.

Ένας σύγχρονος Δον Ζουάν στη σκηνή του BETON7

Ο ταλαντούχος ηθοποιός γεννήθηκε το 1985 στην Αθήνα αλλά κατάγεται από την Νάξο και την Άρτα. Παρακολούθησε σεμινάρια στο Θέατρο Των Αλλαγών. Στη συνέχεια πέρασε στην Ανώτερη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και αποφοίτησε το 2010.Το καλοκαίρι του ίδιου έτους έπαιξε σε φεστιβάλ δραματικών σχολών από όλο τον κόσμο και συμμετείχε σε masterclass που έλαβε χώρα στο Piccolo Teatro στο Μιλάνο. Έπαιξε στις παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου: ΒΑΤΡΑ-Χ, ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ, ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΑ, ΣΥΡΑΝΟ ΝΤΕ ΜΠΕΡΖΕΡΑΚ, ΤΡΙΣΕΥΓΕΝΗ και συνεργάστηκε αντίστοιχα με τους σκηνοθέτες Δημ.Λιγνάδη, Κων/νο Ρήγο, Έφη Θεοδώρου, Νίκο Καραθάνο, Λυδία Κονιόρδου. Στη συνέχεια έπαιξε στο ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΜΠΕΡΝΑΡΝΤΑ ΑΛΜΠΑ στο Θέατρο Eliart σε σκηνοθεσία Ζωής Ξανθοπούλου και στην παράσταση Ί.Χ.Ν.Η σε σκηνοθεσία Γιάννη Κωνσταντακόπουλου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Για την παγκόσμια μέρα θεάτρου σκηνοθέτησε και ερμήνευσε τις ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΤΡΕΛΟΥ, ένα ημιτελές διήγημα του Λέοντα Τολστόι ενώ την επανέλαβε στον εκδοτικό οίκο Αλεξάνδρεια και στον πολυχώρο Βρυσσάκι. Για την ίδια παράσταση απέσπασε το 1ο βραβείο καλύτερης παράστασης σε διαγωνιστικό φεστιβάλ που έλαβε χώρα στο θέατρο Eliart. Για το Δη.Πε.Θε Πάτρας έπαιξε στον ΠΛΟΥΤΟ του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις, αρχικά στο θέατρο Απόλλων στην Πάτρα και στη συνέχεια στο θέατρο Εμπορικόν στην Αθήνα. Τον Οκτώβριο του 2014 στα βραβεία θεάτρου Κάρολος Κουν στο Μέγαρο Μουσικής έλαβε μαζί με την ομάδα UBUNTU βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη από την Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής για την ΔΙΑΒΟΛΙΑΔΑ του Μ. Μπουλγκάκωφ σε σκηνοθεσία Ελεάννας Τσίκλη που παίχτηκε στον πολυχώρο BIOS. Επίσης για την σκηνοθεσία του στο ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ του Ρεμί Ντε Βος κέρδισε το 1ο βραβείο καλύτερης παράστασης στο Φεστιβάλ κωμωδίας «φτερά στους νέους δημιουργούς». Διδάσκει υποκριτική και αυτοσχεδιασμό σε πολυχώρους τέχνης και τα τελευταία δύο χρόνια στην θεατρική ομάδα Πανεπιστημίου Πειραιά.    Στην τηλεόραση έκανε guest στους Βασιλιάδες για το Mega Channel σε σκηνοθεσία Πιέρρου Ανδρακάκου και πρωταγωνίστησε στην διαδικτυακή μαύρη κωμωδία του Αnt1 webtv Την Μάνα Μου Τη Λενε Γιάννη σε σκηνοθεσία Κων/νου Θάνου. Ασχολείται συστηματικά με το μπάσκετ και την capoeira.

Πως αντιλαμβάνεσαι την ύπαρξη του Δον Ζουάν στο σύγχρονο κοινωνικό πλαίσιο;

Ο Δον Ζουάν είναι ένας άνθρωπος όπως όλοι. Με τα προτερήματα, τα ελαττώματα, τις εμμονές του, τις ανασφάλειες και τις νευρώσεις του. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις των ανθρώπων που πιστεύουν πως κανείς δεν μπορεί μέσα στην κοινωνία να σου υπαγορέψει τον τρόπο που θα ζεις, πέρα από τον εαυτό σου.

Τι είδους ρήξεις προκαλεί ο ήρωας στον ψυχισμό των άλλων αλλά και στον δικό του μέσα από την ηθική και την συμπεριφορά του;

Ο Δον Ζουάν δελεάζει, αποπλανά, εγκαταλείπει, προκαλεί ηδονή και ευχαρίστηση αλλά και πόνο και απόγνωση. Εναλλάσσει τα «θηράματα\θύματα» του με απίστευτη «λαιμαργία». Αν όμως το σκεφτούμε ψύχραιμα, η συμπεριφορά του  εκφράζει το ουσιαστικό περιεχόμενο της ερωτικής επιθυμίας. Είναι η αληθινή φύση του έρωτα. Ο έρωτας άλλωστε ξέρουμε πως είναι το σύνολο- και όχι μόνο- όλων αυτών των διαφορετικών επιλογών και συνθηκών.

Με ποιο τρόπο γοητεύει κι απογοητεύει ο ήρωας που υποδύεσαι το περιβάλλον του;

Δημιουργώντας προσδοκίες στους άλλους, χωρίς βέβαια ποτέ να είναι σε θέση να τις υποστηρίξει.

Τι σημαίνει για σένα η φράση «Καθόλου τρυφερότητα»;

Είναι το απόλυτο εσωτερικό στέγνωμα, η απογύμνωση από συναισθήματα και ανθρωπιά. Συμβαίνει δυστυχώς στις ζωές όλων μας. Μπορεί και να διαρκέσει για κάποιες στιγμές, αλλά στα μάτια μας να φαντάζει σαν να κρατάει μια αιωνιότητα.

Πως εργαστήκατε στις πρόβες και πως εξελίξατε τους ρόλους σας;

Στην αρχή έγινε μια διερεύνηση του έργου και των πολλαπλών νοημάτων του και στην συνέχεια ο καθένας μας δούλεψε τον ρόλο του ως ένα σύμβολο εννοιών και ιδεών προσπαθώντας να βρει τις αντιστοιχίες αυτού του συμβόλου μέσα του.

Ποια είναι η γνώμη σου για τον έρωτα και ποια για τον θάνατο;

Τα προσμένω και τα δυο να με πετύχουν εκεί που δεν θα το περιμένω!

Τι πιστεύεις για τους όρους της ελευθερίας και τη σχέση της με την αγάπη;

Αγάπη φαινομενικά συνεπάγεται κτήση. Έστω και υποσυνείδητα. Σημασία έχει όμως πόσο αναγνωρίζω και δέχομαι την ατομική μου ελευθερία ώστε στην πορεία να την προσφέρω και στον άλλο, σύντροφο, αδερφό, φίλο, γονιό, οποιονδήποτε. Η απόλυτη αγάπη κατ’ εμέ είναι η πλήρης επίγνωση  και διαχείριση της προσωπικής μου ελευθερίας.

Πως βλέπεις το θέατρο στις μέρες μας και με ποιο τρόπο θα ήθελες να το υπηρετείς;

Το θέατρο είναι ο καθρέφτης της ψυχής μας. Άρα προς τα έξω με νοιάζει η αλήθεια μου. Χωρίς ηθική δεν υπάρχει αισθητική. Κι αυτή είναι η δουλειά του ηθοποιού. Μέσα από τους ρόλους και τις ιστορίες που διηγείται να βρει την αλήθεια του.

Ποια είναι η πολιτική διάσταση της δραματουργίας; 

Να επιδιώκει με τον τρόπο της να παραδειγματίζει, να αφυπνίζει, να θέτει ερωτήματα και προβληματισμούς. Η δημιουργία ενός θεατρικού έργου να αποτελεί κίνητρο και έμπνευση για την γένεση ενός άλλου. Εμένα το όνειρο μου είναι να καταφέρω όταν κάποιος  έρχεται να με δει στο θέατρο, την άλλη μέρα να κάνει την δουλειά του καλύτερα...

Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια;

Θα αφοσιωθώ στους μαθητές μου που έχουν παράσταση στη θεατρική ομάδα του πανεπιστημίου Πειραιά και στη συνέχεια να δουλέψω μεμονωμένα με υποψηφίους δραματικών σχολών. Και φυσικά συνεχίζουμε με τον  «Δον Ζουάν» που ελπίζω να με απασχολεί για πολύ καιρό ακόμα...