Σχετικά άρθρα
ΧΑΡΗΣ ΤΖΩΡΤΖΑΚΗΣ |
![]() |
![]() |
Συντάχθηκε απο τον/την Μάριος Παϊτάρης | |||
Σάββατο, 23 Νοέμβριος 2013 08:16 | |||
Χάρης Τζωρτζάκης Οι θεατρικές ομάδες είναι το θέατρο του μέλλοντος Ο Χάρης Τζωρτζάκης γεννήθηκε στον Πειραιά και αποφοίτησε με άριστα από την Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, το 2010. Έχει συνεργαστεί με τον Θοδωρή Αμπαζή στην παράσταση «Ο Γλάρος» στον ρόλο του Τρέπλιεφ, με τον Βασίλη Παπαβασιλείου στην παράσταση «Κύκλωψ» του Ευριπίδη για το Εθνικό Θέατρο, με τον Λάκη Λαζόπουλο στην παγκόσμια περιοδεία της παράστασης «Sorry I am Greek», με τον OlivierPy στο «Vitrioli» του Γιάννη Μαυριτσάκη στο Εθνικό Θέατρο. Φέτος συμμετέχει στην παράσταση «Η Γειτονιά των αγγέλων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου, στην σκηνή «Κοτοπούλη-Ρεξ» ενώ την άνοιξη θα συμμετάσχει στην παράσταση «Ρόλος Μεφίστο» σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη και πάλι για το Εθνικό Θέατρο. Ο ταλαντούχος ηθοποιός μιλάει στο Επί Σκηνής για την παράσταση «Η Γειτονιά των Αγγέλων» στο Εθνικό, για την κρίση στον χώρο των ηθοποιών αλλά και για την εμπειρία του από την περσινή του συνεργασία με τον διεθνώς καταξιωμένο Γαλλοαλγερινό σκηνοθέτη Ολιβιέ Πι, στην παράσταση «Vitrioli». Μίλησε μου για την παράσταση « Η Γειτονιά των αγγέλων» για την συνεργασία με τον Κώστα Τσιάνο. Πρόκειται για ένα έργο του Καμπανέλλη, εγώ παίζω τον ρόλο του Μίλτου σε διπλή διανομή με τον Γιάννη Σοφολόγη. Παίζω κάθε Πέμπτη και Σάββατο και τις υπόλοιπες μέρες ο Γιάννης. Ο κύριος Τσιάνος έχει διασκευάσει ουσιαστικά το έργο και το έχει εμπλουτίσει με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. Χαίρομαι πολύ για αυτή την συνεργασία γιατί ο κύριος Τσιάνος είναι χειροπράκτης του θεάτρου και γνωρίζει πάρα πολύ καλά πώς να στήνει σκηνές με πολυπληθείς θιάσους και όλη η διαδικασία στην πρόβα είχε πολύ ενδιαφέρον. Στην παράσταση τραγουδάει ο Ζαχαρίας Καρούνης ένας πραγματικά εξαιρετικός τραγουδιστής.
Αν δεν γινόσουν ηθοποιός, ποιο επάγγελμα πιστεύεις ότι θα σε έκανε να νιώθεις εξίσου δημιουργικός; Μου αρέσει πάρα πολύ η μουσική. Θα θελα να μάθω κάποιο μουσικό όργανο, προσπαθώ μόνος μου να μάθω φυσαρμόνικα. Θεωρώ ότι τα πάντα στην τέχνη ξεκινάνε από την μουσική. Να σου πω την αλήθεια, αν δεν ήμουν ηθοποιός θα θελα να ήμουν δάσκαλος σε δημοτικό.
Ποια είναι κατά τη γνώμη σου τα προσόντα που πρέπει να διαθέτει ένας νέος ηθοποιός; Χρειάζεται πολύ τύχη, δουλειά, να κάνεις αυτό που νιώθεις και να ακούς τον εαυτό σου, το ένστικτο σου. Στο επάγγελμα του ηθοποιού υπάρχει πολύ ανασφάλεια. Βέβαια αυτή την εποχή υπάρχει ανασφάλεια σε όλα τα επαγγέλματα, οπότε στην τελική κάνε το επάγγελμα που σου αρέσει και όπου σε βγάλει.
Πες μου λίγα λόγια για την περσινή σου συνεργασία με τον Ολιβιέ Πι στο «Vitrioli» Ο Ολιβιέ Πι είναι τρομερά ταλαντούχος, παίζει, τραγουδάει, γράφει, σκηνοθετεί. Έχει ένα ιδιαίτερο τρόπο πάνω στην πρόβα. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, έπρεπε να προετοιμαστώ για την παράσταση κυριολεκτικά σε 3 μέρες. Το «Vitrioli» ήταν μια ιδιαίτερη παράσταση η οποία δίχασε το κοινό. Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία και μια ωραία εμπειρία η συμμετοχή μου σε αυτή την δουλειά. Μακάρι να μου δοθεί η ευκαιρία να ξαναδουλέψω κάποια στιγμή μαζί του. Μίλησε μου για την κρίση στον χώρο των ηθοποιών Πρέπει να είσαι τυχερός για να πληρώνεσαι αυτή την περίοδο. Όταν είσαι νέος ηθοποιός δεν μπορείς να διεκδικήσεις τίποτα. Υπάρχει τόσο μεγάλη ανεργία. Το σωματείο δεν βοηθά την κατάσταση, δεν υπάρχει οργάνωση. Βασικά σε αυτή την δουλειά πρέπει να είσαι έτοιμος να φύγεις ανά πάσα στιγμή, να λες ότι μπορεί αύριο να κάνω κάτι άλλο, να δουλέψω σε ένα μπαρ, σε μια εταιρεία, να γίνω γεωργός. Πρέπει να έχεις εναλλακτικές και να είσαι έτοιμος να αλλάξεις επάγγελμα. Και δεν ισχύει μόνο για το επάγγελμα του ηθοποιού αυτό που σου λέω αλλά και γενικότερα. Κάτι που βλέπω τελευταία και με ενοχλεί είναι αυτό που συμβαίνει με τις ακροάσεις που γίνονται. Έχει καταντήσει γελοίο, ο καθένας ζητάει ότι του κατέβει στο κεφάλι, χωρίς να έχει κάποιο συγκεκριμένο υπόβαθρο για να κάνει μια ακρόαση. Δεν μπορείς να διεξάγεις μια ακρόαση και να είσαι προσβλητικός απέναντι στους ανθρώπους που έρχονται για να συμμετάσχουν σε αυτή. Για παράδειγμα γράφει στην ακρόαση ότι πρέπει να ξέρεις να χορεύεις, να τραγουδάς, να είσαι ψηλός, όμορφος, να ξέρεις ιππασία, για μια παράσταση που θα ανέβει την τάδε σαιζόν και πηγαίνεις στην ακρόαση, βλέπεις να περιμένουν απέξω 300 ηθοποιοί και μπαίνεις μέσα και σου λέει ότι είναι με ποσοστά. Γιατί δεν το γράφουν στην ανακοίνωση της ακρόασης; Είναι έντιμο να λες σε κάποιους ανθρώπους ότι δεν υπάρχει μία, πάμε όλοι μαζί να δουλέψουμε, να το ψάξουμε και ότι βγει θα το μοιραστούμε. Και να γίνει και μια ακρόαση, δεν αντιλέγω, αλλά να το λες από την αρχή. Αυτό είναι τίμιο και ειλικρινές. Στέλνεις κάπου ένα βιογραφικό και πας και είναι απέξω 500 άτομα. Αναρωτιέσαι τότε γιατί σου είπαν να στείλεις βιογραφικό από την στιγμή που η ακρόαση θα είναι ανοιχτή. Δεν έχω πρόβλημα με τις ανοιχτές ακροάσεις, αλλά τουλάχιστον ας είναι με ραντεβού, ανά δέκα λεπτά να βλέπουν και από ένα υποψήφιο. Δεν υπάρχει λόγος να ταλαιπωρείται τόσος κόσμος κατά αυτόν τον τρόπο. Λέει πολλά για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τους νέους ηθοποιούς. Θα σου πώ ένα άλλο παράδειγμα. Έκανε ο Μοσχόπουλος μια μεγάλη ακρόαση το καλοκαίρι για τις Τραχίνιες και ζητούσε να γνωρίζεις μια παρτιτούρα, όπως μου είπαν φίλες μου που είχαν πάει. Και ξαφνικά μετά από αυτή την ακρόαση ξεπήδησαν διάφορες ακροάσεις όπου συνοδευόταν από παρτιτούρα όπου σου ζητούσε να μάθεις ένα συγκεκριμένο τραγούδι. Επίσης γίνονται ακροάσεις για ταινίες οι οποίες διαρκούν μια εβδομάδα και στο τέλος οι ταινίες αυτές δεν γίνονται ποτέ. Είναι γελοίο όλο αυτό που συμβαίνει. Τι είδους παραστάσεις σου αρέσει να βλέπεις; Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη προτίμηση, μπορώ να δω οποιαδήποτε παράσταση αρκεί να είναι καλή στο είδος της. Θα ήθελα να σου πω κάτι πάνω σε αυτό που με ρωτάς. Διαβάζω τις επίσημες κριτικές που γράφονται για την «Γειτονιά των Αγγέλων», την χτυπάνε πολύ, άδικα κατά την γνώμη μου. Νομίζω ότι οι κριτικοί κρίνουν την συγκεκριμένη παράσταση σε τελείως λανθασμένη βάση. Άλλωστε πιστεύω ότι ο άνθρωπος που γράφει μια θεατρική κριτική οφείλει να είναι ενήμερος για αυτό που θα πάει να δει. Δεν δήλωσε κανένας μας ότι η «Γειτονιά των Αγγέλων» είναι ένα έργο με βαρυσήμαντο θέμα, με έντονο ψυχολογικό υπόβαθρο ή ότι πραγματεύεται μεγάλα ζητήματα. Ένα ρομάντζο είναι, με χάπι εντ, αλλαγμένο από τον σκηνοθέτη μας, διανθισμένο με τραγούδια του Θεοδωράκη. Οι κριτικοί κρίνουν με βάση αυτό που θα θέλανε εκείνοι να δουν και όχι με το τι είναι η παράσταση στην πραγματικότητα. Πιστεύω ότι έχουμε κάνει ωραία δουλειά την οποία υπερασπιζόμαστε με σθένος και αγάπη. Γράψανε μέχρι και ότι ο Ψαρράς προσπαθεί να μιμηθεί τον Κούρκουλο. Πόσοι από αυτούς που γράφουν είδαν το προηγούμενο ανέβασμα και μπορούν και συγκρίνουν; Υπάρχουν λόγοι άλλωστε για σύγκριση; Δεν νομίζω ότι τίθεται τέτοιο θέμα. Με ενοχλούν οι κακόβουλες κριτικές. Υπάρχουν ρόλοι ή έργα που θα ήθελες πολύ να παίξεις; Μου αρέσουν πολύ οι πειραγμένοι τύποι, έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Από την σχολή ακόμα, προτιμούσα αυτούς τους ρόλους. Είχα παίξει στην δραματική τον υπηρέτη από την Λοκαντιέρα του Γκολντόνι και το είχα διασκεδάσει πολύ. Δεν μου αρέσουν οι ζεν, δεν θεωρώ ότι μου ταιριάζουν. Δεν έχω αγαπημένους συγγραφείς. Έχω αδυναμία στα έργα του Τσέχωφ, ο οποίος αρέσει σε όλο τον κόσμο, οπότε δεν πρωτοτυπώ με αυτό που σου λέω.
Έχεις επαγγελματικούς στόχους; Δεν μπορείς να έχεις επαγγελματικούς στόχους σε αυτή την δουλειά, σε αυτή την χώρα. Ποτέ δεν σκέφτομαι το μέλλον. Επικεντρώνομαι στο σήμερα και όπως έρθουν τα πράγματα.
Ποια είναι για σένα η ιδανική συνεργασία; Για μένα η ιδανική συνεργασία είναι αυτή στην οποία υπάρχει πίστη σε ένα κοινό όραμα, από όλους τους συντελεστές μιας παράστασης. Είναι σπάνιο αυτό πολλές φορές, αλλά όταν συμβαίνει είναι εξαιρετικό. Ο σκηνοθέτης οφείλει να δημιουργήσει το όραμα και οι ηθοποιοί να το ακολουθήσουν. Από εκεί και πέρα πάντα θα υπάρχουν δυσκολίες πάνω στην δουλειά αλλά όλα ξεπερνιούνται.
Ποια είναι η γνώμη σου για τις θεατρικές ομάδες; Εκτιμώ πολύ την δουλειά των νέων ομάδων. Αναλαμβάνουν μόνες τους τα κόστη των παραστάσεων τους αλλά βλέπεις ότι παρ’όλες τις δυσκολίες δεν εγκαταλείπουν την προσπάθεια, ούτε το μεράκι τους έχει μειωθεί. Θεωρώ ότι πρέπει να στηρίζουμε τις ομάδες. Είναι καλό το κοινό να βλέπει τις δουλειές αυτές. Και αν παρατηρήσεις, υπάρχει μεγάλη σύμπνοια μεταξύ των ομάδων αυτών, παρακολουθεί ο ένας την δουλειά του άλλου, υπάρχει μια κοινή τάση στην αισθητική και στην προσέγγιση. Όλα αυτά είναι πολύ ενθαρρυντικά. Πιστεύω ότι αυτό είναι το θέατρο του μέλλοντος. Κάτι καινούριο και ενδιαφέρον θα προκύψει. Μια ομάδα που εκτιμώ απεριόριστα και δεν σου κρύβω ότι θα ήθελα πολύ να δουλέψω μαζί τους, είναι η ομάδα Νάμα στο Επί Κολωνώ. Ανεβάζουν πολύ ενδιαφέροντα έργα, σύγχρονα με έντονη πολιτική άποψη.
Υπάρχει κάποιος άνθρωπος που θεωρείς ότι υπήρξε δάσκαλος σου στο θέατρο; Ο Θοδωρής Αμπαζής είναι ένας σκηνοθέτης τον οποίο θεωρώ δάσκαλο μου και είναι ο άνθρωπος που μου έδωσε τις θεατρικές βάσεις. Κάνεις πρόβα μαζί του και μαθαίνεις συνέχεια. Δασκάλους θεωρώ επίσης τον Θωμά Μοσχόπουλο, τον Κωνσταντίνο Αρβανιτάκη, τον Δημήτρη Ήμελλο. Εκτιμώ όλους τους δασκάλους που είχα στην σχολή αλλά οι συγκεκριμένοι έχουν μια ξεχωριστή θέση για μένα. Μου έδωσαν πολλά εφόδια.
Φέτος έπαιξες για πρώτη φορά στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Μίλησε μου για αυτή την εμπειρία. Συμμετείχα στον Κύκλωπα του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία του Βασίλη Παπαβασιλείου. Περίμενα ότι θα νιώσω κάπως ιδιαίτερα πηγαίνοντας στην Επίδαυρο, αλλά δεν το ένιωσα τελικά. Σαφώς έχει κάτι το μεγαλειώδες η Επίδαυρος και δεν το αμφισβητώ, αλλά πιστεύω ότι τα μέρη τα φτιάχνουν οι άνθρωποι.
Ποια είναι η γνώμη σου για τις παραστάσεις που ανεβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην Επίδαυρο; Έχεις παρακολουθήσει κάτι που σου τράβηξε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον; Την περασμένη δεκαπενταετία έγιναν πολύ ενδιαφέροντα και ιδιαίτερα πράγματα στην Επίδαυρο αλλά νομίζω ότι ο κόσμος έχει κάπως κουραστεί πια. Δεν έχει την προσέλευση που είχε παλαιότερα και αυτό δεν νομίζω ότι οφείλεται μόνο στην οικονομική κρίση. Νομίζω ότι πρέπει να ανανεωθεί η Επίδαυρος σε επίπεδο ανεβασμάτων. Βλέπεις ότι λίγο πολύ το ίδιο στυλ παράστασης επαναλαμβάνεται. Πρέπει με κάποιο τρόπο να προχωρήσουμε παρακάτω, να ανανεωθούμε. Δεν θεωρώ ότι έχουν αλλάξει και πάρα πολλά πράγματα στον τρόπο ανεβάσματος ενός αρχαίου κειμένου στο πέρασμα των ετών, στο ελληνικό θέατρο. Και για να σου απαντήσω και στη δεύτερη ερώτηση σου, η καλύτερη παράσταση που έχω δει στην Επίδαυρο ήταν ο «Οθέλλος» του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία του Τόμας Οστερμάγιερ. Δεν ανήκεις δηλαδή σε αυτούς που πιστεύουν ότι στην Επίδαυρο πρέπει να παίζονται μόνο αρχαία ελληνικά κείμενα; Σε ρωτάω γιατί κατά καιρούς έχουν γίνει συζητήσεις επί συζητήσεων για το συγκεκριμένο θέμα. Σαφώς και όχι. Η παράσταση που σου ανέφερα προηγουμένως ήταν εξαιρετική και δεν με ξένισε καθόλου που την έβλεπα στον συγκεκριμένο χώρο. Ποιος θα κρίνει τι είναι κατάλληλο και τι όχι για το θέατρο της Επιδαύρου; Μπορούν να παίξουν τα πάντα αρκεί να έχουν κάτι να πουν. Επειδή είναι αρχαίο θέατρο δεν σημαίνει ότι πρέπει να παίζονται αποκλειστικά και μόνο αρχαία ελληνικά κείμενα. Σαφώς και δεν ταιριάζουν όλων των ειδών οι συγγραφείς στην Επίδαυρο, αλλά ο Σαίξπηρ για παράδειγμα πιστεύω ότι ταιριάζει πολύ, o Τσέχωφ αντίθετα όχι, παίζεις σε άλλα ημιτόνια που δεν ταιριάζουν σε ένα τέτοιο θέατρο. Γενικά νομίζω ότι δεν πρέπει να αποκλείουμε τίποτα πριν το δούμε πρώτα.
Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια; Θα συμμετέχω στην παράσταση «Ρόλος Μεφίστο» σε σκηνοθεσία του Νίκου Μαστοράκη, η οποία θα παιχτεί τον Μάιο του 2014 στο Εθνικό. Επίσης συζητάμε την πιθανότητα να ταξιδέψει το «Vitrioli» στην Αβινιόν, στο επίσημο πρόγραμμα του φεστιβάλ στο οποίο δεν έχει συμμετάσχει ποτέ μέχρι τώρα ελληνόφωνη παράσταση.
|