Χάρη Μαρίνη

«Αφίξεις-Αναχωρήσεις: Σταθμόs 3»

Η Χάρη Μαρίνη είναι ηθοποιός, σκηνοθέτις και ιδρυτικό μέλος της ομάδας PartSuspended (www.partsuspended.com). Έκανε τη διδακτορική της διατριβή στο QueenMary, University of London, έχοντας ολοκληρώσει μεταπτυχιακές σπουδές στο Central School of Speech and Drama (ΜΑ in Advanced Theatre Practice) και σπουδές στη Δραματική σχολή «Αρχή». Επίσης έχει σπουδάσει Πολιτικός Μηχανικός στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών. Από το 2006 διδάσκει σύγχρονες τεχνικές θεάτρου στο QueenMary, UniversityofLondonκαι παραδίδει σεμινάρια σε επαγγελματίες ηθοποιούς. Επίσης διδάσκει στο Θέατρο των Αλλαγών και έχει διδάξει στη Δραματική Σχολή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. Η διδακτική της εμπειρία περιλαμβάνει τεχνικές σωματικού (physical theatre) και συλλογικού θεάτρου (collaborative theatre), θέατρο σε μη θεατρικούς χώρους (site-specific performance), επινοητικό θέατρο (devised theatre), εικαστικές τέχνες, επιτελεστική αρχιτεκτονική και αστικός χώρος. Μιλάει στο επί σκηνής για την νέα παράσταση της ομάδας της  PartSuspended, «Αφίξεις-Αναχωρήσεις: Σταθμόs 3», την μέχρι τώρα πορεία της και τους μελλοντικούς της στόχους.  Η παράσταση θα παίζεται από 3 Δεκεμβρίου 2015 έως 10 Ιανουαρίου 2016 στο BIOS κάθε Πέμπτη με Κυριακή στις 20:30.

Μιλήστε μου για την ομάδα σας και τις μέχρι τώρα εμπειρίες σας

Η ομάδα PartSuspended (www.partsuspended.com) ιδρύθηκε το 2006 από την ανάγκη να δημιουργηθεί μια εστία καλλιτεχνών από διάφορους τομείς που θα μπορούσαν να συνεργαστούν και να ανταλλάξουν ιδέες και εμπειρίες αλλά και θα υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον ακόμα και σε διαφορετικά projects πέραν της ομάδας. Με ενδιαφέρει να συνεργάζομαι με καλλιτέχνες που συμβάλλουν δημιουργικά στη διαδικασία και οι οποίοι ενδιαφέρονται να πειραματιστούν χωρίς το άγχος του αποτελέσματος. Φυσικά χρειάζεται χρόνος και επιμονή για να μπορέσει μια ομάδα να δημιουργήσει τους εσωτερικούς της κώδικες και να διαμορφώσει τον τρόπο δουλειάς της. Η ομάδα ξεκίνησε και δραστηριοποιείται στο Λονδίνο, έχοντας φιλοξενήσει καλλιτέχνες από την Αγγλία, Ιταλία, Γερμανία, Βέλγιο, Ισραήλ και Ελλάδα. Τον τελευταίο χρόνο ένιωσα την ανάγκη να επεκτείνω τη δουλειά μας στην Ελλάδα και να συνεργαστώ με πιο πολλούς Έλληνες καλλιτέχνες. Η Ελλάδα ειδικά αυτή την περίοδο δίνει πολλά ερεθίσματα για καλλιτεχνική δημιουργία και πιστεύω πως η τέχνη μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στο πως αντιλαμβανόμαστε τις δυσκολίες και τις χαρές αυτής της εποχής. Με την ομάδα ασχολούμαστε με θέματα που προκύπτουν από το σύγχρονο τρόπο ζωής μέσω του επινοητικού θεάτρου, της επιτέλεσης και site-specific performance. Από την ίδρυσή της το 2006 έως σήμερα, η ομάδα έχει δείξει τη δουλειά της σε διάφορους χώρους (θεατρικούς και μη) και φεστιβάλ στην Αθήνα, στο Λονδίνο, Μάντσεστερ και Μπρίστολ, έχοντας πραγματοποιήσει συνεργασίες με καλλιτέχνες από πολλούς διαφορετικούς χώρους όπως ηθοποιούς, εικαστικούς, αρχιτέκτονες, φωτογράφους και συγγραφείς, θεωρώντας πως η συμβολή διαφορετικών προσεγγίσεων και καλλιτεχνικής έκφρασης ανοίγει νέες δυνατότητες και εμπλουτίζει τη δημιουργική διαδικασία.

Τι διαφορά έχει το Ελληνικό κοινό από το Βρετανικό;

Το να μιλήσουμε για το «κοινό» είναι αρκετά περίπλοκο μια κι αυτό αποτελείται από άτομα με διαφορετικές εμπειρίες, επιθυμίες, πιστεύω, αισθητική και επιδιώξεις. Όπως είναι φυσικό στο Λονδίνο λόγω της πολυπολιτισμικότητας και του τουρισμού το θεατρικό κοινό ποικίλει εξαιρετικά: από το κοινό που ζητά τη διασκέδαση σε εμπορικά θέατρα του WestEnd σε αυτό το κοινό που αναζητά πειραματικές παραστάσεις σε αποθήκες, εγκαταλελειμμένα κτίρια και περιθωριακούς θεατρικούς χώρους. Αυτό που έχω αντιληφθεί την τελευταία χρονιά που ξεκίνησα να παρουσιάζω δουλειά στην Ελλάδα, είναι ότι μερίδα του Ελληνικού κοινού αναζητά και στηρίζει νέες μορφές έκφρασης, ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει καλλιτέχνες και ομάδες που έχουν να προτείνουν διαφορετικές θεατρικές εμπειρίες. Θεωρώ ιδιαίτερα ενθαρρυντικό ότι πολλές νέες ομάδες έχουν δημιουργηθεί και παράγουν αξιόλογο έργο τα τελευταία χρόνια. Η συνεύρεση των ανθρώπων, η ανταλλαγή ιδεών και ζύμωση κατά τη διάρκεια της υλοποίσης μιας ιδέας, ιδιαίτερα στην Ελλάδα της κρίσης είναι εξαιρετικά σημαντικές.

Μιλήστε μου για την δραματουργία και τον τρόπο που εξελίσσεται

Η δουλειά μου με την ομάδα PartSuspended έχει ως στόχο να ανακαλύψουμε πρωτοποριακούς τρόπους με τους οποίους τα συμβατικά αφηγηματικά μέσα επανεξετάζονται, επιδιώκοντας να δημιουργήσουμε ξεχωριστές εμπειρίες στο κοινό. Έτσι συνήθως οι δουλειές μου παρουσιάζουν αποσπασματικότητα, συνειρμικούς συσχετισμούς και αντιθέσεις στις ατμόσφαιρες που δημιουργούνται. Ενώ ξεκινάω με μια ρεαλιστική εικόνα, δράση, ιδέα αυτή ανοίγει, επεκτείνεται και διαμορφώνεται σε διάφορες κατευθύνσεις. Βασίζομαι πολύ στη δημιουργικότητα των ηθοποιών και των συντελεστών καθώς και στο υλικό με το οποίο ανταποκρίνονται στα ερεθίσματα που καταθέτω στην πρόβα. Έτσι και στην συγκεκριμένη παράσταση «Αφίξεις-Αναχωρήσεις: Σταθμός 3», η βάση μας για τη δημιουργική διαδικασία ήταν ο δομημένος αυτοσχεδιασμός -τα κείμενα, οι δράσεις και τα υλικά προέρχονται από τη διαδικασία έρευνας και πρακτικής δουλειάς με την ομάδα-. Η έρευνα μας περιλάμβανε εκτός από τις προσωπικές εμπειρίες και συνεντεύξεις με μετανάστες στη χώρα μας. Όπως καταλαβαίνετε δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τις δικές τους μαρτυρίες για τους λόγους που τους εξωθούν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους, το δύσκολο και επικίνδυνο ταξίδι τους – το οποίο συνήθως δεν τελειώνει όταν φτάνουν εδώ – καθώς και την αντίληψή τους για τις προοπτικές που βρίσκονται εμπρός τους. Η σύνθεση των ιδεών, εικόνων και θεμάτων είναι αποτέλεσμα επιλογής δράσεων που έχουν προκύψει από τη διαδικασία των αυτοσχεδιασμών και της έρευνας. Στη συγκεκριμένη παράσταση βλέπουμε έξι επιβάτες που συμβαίνει να συνταξιτεύουν μέσα στο ίδιο μεταφορικό μέσο και την ανάγκη τους να επικοινωνήσουν (ή να αποφύγουν την επαφή) και να μοιραστούν σκέψεις και συναισθήματα με το κοινό. Το μεταφορικό μέσο δεν καθορίζεται -έτσι ώστε να έχει τη δυνατότητα να μεταμορφωθεί μέσω της φαντασίας του θεατή σε πλοίο, αεροπλάνο, τρένο, λεωφορείο-. Το γεγονός ότι ετερόκλητοι επιβάτες βρίσκονται σε ένα κλειστό χώρο για ένα συγκεκριμένο χρόνο (όσο διαρκεί το ταξίδι – η διαδρομή) είναι για μένα πολύ ενδιαφέρον. Συνήθως σε συγκεκριμένους χώρους συναντιούνται άνθρωποι με συγγενή ενδιαφέροντα, αισθητική και οικονομική κατάσταση ή κοινωνική θέση. Τα μεταφορικά μέσα λειτουργούν εν δυνάμη σαν σταυροδρόμια όπου είναι πιθανόν να συναντηθούν άνθρωποι από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, επαγγέλματα, βιώματα, οι οποίοι έχουν διαφορετικούς λόγους που ταξιδεύουν, άλλα κίνητρα και όνειρα… Και που ίσως αλλιώς να μη βρίσκονταν να συνομιλήσουν και να ανταλλάξουν εμπειρίες.

Τι ρόλο παίζει η σωματικότητα στις παραστάσεις σας και πως λειτουργεί ο λόγος μέσα από την σωματικότητα; Μπορεί η κίνηση να υποκαταστήσει το λόγο και να κάνει κατανοητή την δραματουργία ή απλά την υποβάλλει στο κοινό;

Μέσω του σώματος ο ηθοποιός μπορεί να ανακαλύψει δημιουργικές οδούς που πιθανά μόνο με την αναλυτική σκέψη να μην μπορούσε να προσεγγίσει. Η σωματική εκπαίδευση και δράση συμβάλλει στην ενδυνάμωση της παρουσίας του ηθοποιού, στην εγρήγορση του πάνω στη σκηνή και στην εφευρετικότητά του. Τα σώματα των ηθοποιών εκπέμπουν μηνύματα, συναισθήματα και επικοινωνούν νοήματα. Η συμβολή του λόγου σε μια παράσταση επινοητικού θεάτρου (devised theatre) είναι θέμα επιλογής της κάθε δουλειάς: υπάρχουν δουλειές που η σωματική δράση έχει πρωτεύοντα ρόλο και άλλες που ο λόγος γίνεται απαραίτητος στη δραματουργία της παράστασης. Σε κάθε περίπτωση ο λόγος και η σωματική κίνηση θα πρέπει να είναι συνδεδεμένα: το ένα προκαλείται και επηρεάζεται από το άλλο.

Πως οι ερμηνείες, τα βίντεο και το ηχητικό υλικό συναρμόζονται σε ένα κοινό παραστασιακό υλικό;

Στις περισσότερες δουλειές με την ομάδα έχουμε συμπεριλάβει οπτικό και ηχητικό υλικό το οποίο προκύπτει από τη θεματολογία, τη δράση και την ατμόσφαιρα που επιδιώκουμε. Το ηχητικό περιβάλλον καθώς και το οπτικό υλικό στοχεύει να διευρύνει τις θεατρικές στιγμές αντανακλώντας πολλές φορές τον κόσμο της μνήμης, του συναισθήματος και της φαντασίας. Το υλικό δοκιμάζεται στις πρόβες μαζί με τους ηθοποιούς και εξερευνούμε τρόπους διάδρασης με τα οπτικά και ηχητικά ερεθίσματα έτσι ώστε το οπτικό και το ηχητικό υλικό να μη δρά σαν μια επένδυση στο φόντο των θεατρικών σκηνών αλλά να ενσωματώνεται οργανικά στη σκηνική δράση.

Μια αναχώρηση πόσο τραυματική μπορεί να είναι και γιατί;

Οι αιτίες που κάνουν κάποιον να αφήσει τον τόπο του, το σπίτι του, ένα κομμάτι της ζωή του καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό και το πως αισθάνεται για αυτήν την αναχώρηση. Είναι μια αναχώρηση, αναγκαστική λόγω πολέμου, φτώχειας, κρίσης, απογοήτευσης; Ή είναι μια αναχώρηση που σηματοδοτεί μια επιλογή και ίσως μια καινούρια αρχή; Έπειτα είναι και ποιόν αφήνεις πίσω, που πηγαίνεις και για πόσο. Είναι αναχώρηση χωρίς την προοπτική γυρισμού; Και τι γίνεται αν είσαι εσύ ένας από αυτούς που μένεις πίσω; Οι συνομιλίες μας με τους μετανάστες που συναντήσαμε στην περίοδο έρευνας μας έδειξαν πλευρές του τι σημαίνει «αναχώρηση» που περιήχαν εξαιρετικά επικίνδυνες και επώδυνες σωματικά και ψυχολογικά στιγμές, αλλά και ελπίδα για κάτι καλύτερο.

Μια άφιξη τι προοιωνίζει, τι φόβους δημιουργεί και τι ελπίδες αφυπνίζει;

Μια άφιξη μπορεί να θεωρηθεί μια καινούρια αρχή και ως τέτοια μπορεί να εμπεριέχει ενθουσιασμό, διάθεση εξερεύνησης και διεύρυνση εμπειριών αλλά βεβαίως μπορεί να συνοδεύεται από απογοήτευση, δυσκολία προσαρμογής ή ίσως και μοναξιά. Η κάθε στιγμή της ζωής μας συνδέεται με μια «αναχώρηση» και μια «άφιξη» και μας ενδιαφέρει να ερευνήσουμε και να συνθέσουμε τι συμβαίνει στη διαδρομή, στο «ταξίδι» είτε αυτό είναι μεταφορικό είτε είναι κυριολεκτικό. Ακόμα και η ίδια η διαδικασία της σκέψης είναι μια μορφή αναχώρησης από μια ιδέα, συνθήκη, συμβάν που εμπεριέχει μια διαδρομή – ένα ταξίδι – για να «αφιχθεί», να καταλήξει σε ένα νέο συμπέρασμα ή ερώτημα.

Μιλήστε μου για τους δύο προηγούμενους σταθμούς.

Δουλεύουμε πάνω στις έννοιες των «αφίξεων» και «αναχωρήσεων» πάνω από ένα χρόνο με διαφορετικές προσεγγίσεις και συνθέσεις ιδεών, αναζητώντας πως αυτές ερμηνεύονται και συνδέονται, κυριολεκτικά και μεταφορικά, με άλλες έννοιες, δράσεις και τόπους. Κάθε τόπος γίνεται «Σταθμός» και κάθε παράσταση διαμορφώνεται από τον τόπο και το χρόνο του κάθε «Σταθμού». Έτσι η πρώτη παράσταση –Σταθμός 1’: «Arrivals-Departures: Station 1» – ήταν στο Λονδίνο στο Invention Theater Festival. Ο -Σταθμός 2’: «Arrivals-Departures: Station 2»-, παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών «Τα 12 Κουπέ» στην Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ, όπου είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε στο ατμοσφαιρικό και μοναδικής αισθητικής και ιστορικής αξίας Μουσικό Βαγόνι Orient Express. Εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω την κυρία Τατιάνα Λύγαρη και τους συνεργάτες της για την ευκαιρία που μας δώσανε να δείξουμε δουλειά μας στην Αθήνα για πρώτη φορά πέρσι με το project μας «Clepsydra», μια παράσταση που διαπραγματεύονταν την έννοια του «χρόνου» και εν συνεχεία φιλοξένησαν το «Arrivals-Departures: Station 2». Ο -Σταθμός 2- παρουσιάστηκε μετέπειτα στο Off-Off Athens Festival στο Θέατρο Επί Κολωνώ και στο Athens Fringe Live στο Βρυσάκι. Τώρα βρισκόμαστε στον -Σταθμό 3: «Αφίξεις-Αναχωρήσεις: Σταθμόs 3»- και είμαστε ιδαίτερα χαρούμενοι που αυτός θα λάβει χώρα στο BIOS -που είναι ένας σημαντικός χώρος της Αθήνας και ενθαρρύνει δουλειές που αναζητούν νέους παραστασιακούς κώδικες και επικοινωνία με τους προβληματισμούς του σήμερα -. Ευχαριστούμε πολύ την Γαβριέλλα Τριανταφύλλη, τη Χρύσα Βλαχοπούλου και τους συνεργάτες τους για το ενδιαφέρον τους στη δουλειά μας και την στήριξή τους.

Σκιαγραφείστε μας τους ερμηνευτικούς σας κώδικες

Στη δουλειά μου με την ομάδα καθώς και στην ακαδημαϊκή μου έρευνα αναζητώ τρόπους με τους οποίους ο χώρος λειτουργεί συμπληρωματικά σε μια παράσταση, επηρεάζοντας έτσι την εμπειρία του κοινού. Ακόμα και αν δουλεύουμε σε ένα θεατρικό χώρο λαμβάνω υπ’ όψιν την αρχιτεκτονική του, τα υλικά του, την αισθητική του και την ατμόσφαιρά του, καθώς και την τοποθεσία του ίδιου του θεάτρου και τη σχέση του με την πόλη. Επίσης με ενδιαφέρει η αμεσότητα, η φαντασία, οι προσωπικές αναζητήσεις και η διαθεσιμότητά του ηθοποιού να πειραματιστεί με δομές και ερωτήματα που ίσως δεν είχε εξερευνήσει ως τώρα. Επίσης με ενδιαφέρει η διάδραση με το κοινό, μόνο που αυτό θα πρέπει να έχει κάποιο λόγο που συμβαίνει και ο τρόπος της διάδρασης πρέπει να έχει επεξεργαστεί σε βάθος από την ομάδα.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;

Ελπίζω και επιδιώκω να έχουμε πολλούς «Σταθμούς» ακόμα σε Ελλάδα και εξωτερικό, να διευρυνθούν οι συνεργασίες αλλά και να παρουσιαστούν εκτενέστερα μετακινήσεις, αφίξεις και αναχωρήσεις, που έχουν προσωπικές και κοινωνικές αιτίες και που θέτουν ερωτήματα για την ανάγκη συνόρων και την επίδραση της παγκοσμιοποίησης στη μετακίνηση ιδεών και ανθρώπων. Όσον αφορά στους άλλους επαγγελματικούς τομείς θα συνεχίσω τη διδασκαλία στο QueenMary, UniversityofLondon, στο Θέατρο των Αλλαγών καθώς και τα σεμινάρια σε ηθοποιούς – η διδασκαλία είναι ένας τομέας που με ενδιαφέρει πολύ – . Επίσης ετοιμάζω ένα άρθρο για ένα Αγγλικό ακαδημαϊκό περιοδικό και ελπίζω να καταφέρω να ολοκληρώσω το κινηματογραφικό σενάριο που έχω ξεκινήσει να γράφω εδώ και κάποιο καιρό. Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη αυτή.

Το προφίλ της ομάδας PartSuspended

Η PartSuspended (www.partsuspended.com) είναι μία πολυτομεακή ομάδα καθοδηγούμενη από τη Χάρη Μαρίνη που ασχολείται με θέματα που προκύπτουν από το σύγχρονο τρόπο ζωής μέσω του επινοητικού θεάτρου, της επιτέλεσης και site-specific performance. Η ομάδα PartSuspended βρίσκει πρωτοποριακούς τρόπους με τους οποίους επανεξετάζει τα συμβατικά αφηγηματικά μέσα. Μέσα από τη δουλειά της αναζητά διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους ο χώρος λειτουργεί συμπληρωματικά, επηρεάζοντας έτσι την εμπειρία του κοινού.  Από την ίδρυσή της το 2006 έως σήμερα, η ομάδα έχει δείξει τη δουλειά της σε διάφορους χώρους και φεστιβάλ στην Αθήνα, στο Λονδίνο, Μάντσεστερ και Μπρίστολ, όπως Camden People’s Theatre (ScenePool Festival, London), Arcola Theatre (Create09 Festival, London), Southwark Playhouse (London), Emergency 2013 (ZArts, Manchester), Siobhan Davies Dance Studio, ]performancespace[, ZealousX (Bargehouse, OxoTowerWharf), OPEN 2013 (PeckhamSpace, London), Τρένο στο Ρούφ, Επί Κολωνώ, Βρυσάκι (Athens Fringe Live), Invention Theatre Festival (London), DVM Theatre (Matthew’s Yard, London), No Gray In My Day Gallery (London), QMUL, RHUL, You & Your Work (Cube Microplex, Bristol). Η ομάδα PartSuspended έχει πραγματοποιήσει συνεργασίες με καλλιτέχνες από πολλούς διαφορετικούς χώρους όπως ηθοποιούς, εικαστικούς, αρχιτέκτονες, φωτογράφους και συγγραφείς.

Η Fringe Review, έδωσε στο project Un-Re Strict-ed 4 από 5 αστέρια

(http://www.partsuspended.com/files/PartSuspended_Un-Re_Strict-ed_Fringe_Theatre_Review.pdf)

“... the theatre becomes a hybrid of poetry, words and pure movements. The performers work well within this medium as an ensemble and as creators.”

“... The abstractness of its conception, the reticence of a language that does not easily give away to meaning reminds of Continental European theatre in the best of its experimentation.”

www.partsuspended.com

twitter.com/partsuspended

www.facebook.com/PartSuspended