Σχετικά άρθρα
ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΑΡΥΔΑΣ |
Συντάχθηκε απο τον/την Γιάννης Αργυρούδης | |||
Δευτέρα, 22 Δεκέμβριος 2014 08:45 | |||
Ορέστης Καρύδας
Ορέστη, πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν για σένα να ενταχτείς σε μια ήδη «δουλεμένη» παράσταση που είχε ανέβει και πέρυσι με επιτυχία; Δεν είναι μια εύκολη διαδικασία. Αγχωτικό και όταν σε πιέζει ο χρόνος. Και συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, αντικαταστάσεων ο χρόνος είναι περιορισμένος. Σίγουρα, όσο πιο γρήγορα μπορέσεις να καταλάβεις τα χνώτα των συναδέλφων σου, τόσο τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Για όλους. Να συντονιστείς στην ήδη υπάρχουσα συχνότητα και να μπορέσεις να βρεις την δική σου ποιότητα και τρόπο να υπάρξεις μέσα σε αυτό. Το ίδιο το έργο της Kane. Η αισθητική και το μυαλό της Έφης Γούση. Η σύμπραξη με αυτούς τους ηθοποιούς. Μίλησε μου για τον ρόλο σου. Ποιος είναι ο Ρόμπιν και πώς τον προσέγγισες προκειμένου να τον ερμηνεύσεις; Ο Ρόμπιν είναι ένα αγόρι, κάθε αγόρι, που εμμονικά αναζητά την αγάπη. Όχι όμως με συνειδητότητα αλλά μέσα από μια αδιαπραγμάτευτη και ακραία βιολογική έκφραση της ανάγκης του. Ψάχνει να βρει και να αντλήσει τη δύναμη του από την γυναικεία φύση. Πασχίζει να μην χάσει την σύνδεση του με την μήτρα, είτε ως ιδέα είτε ως φυσικό πρόσωπο. Από εκεί ξεκινάει και ο πανικός του. Ως τρόφιμος τώρα, αυτού του απόκοσμου σαδιστικού ιδρύματος το μόνο που τον κρατάει στη ζωή είναι το χάρισμα της παιδικότητας του που σαν σε θαύμα τον τοποθετεί σε μια ονειρική διάσταση για τα όσα του συμβαίνουν μέσα εκεί. Αναλφάβητος και κοινωνικά αυτιστικός προσπαθεί να συνειδητοποιήσει το περιθώριο στο οποίο έχει μπει. Εάν η σανίδα σωτηρίας του, η Γκρέις εξαφανιστεί τότε κι εκείνος δεν θα μπορεί να υφίσταται πια και το ουτοπικό, κατά τα άλλα, περιθώριο, θα τον καταπιεί. Με τον χαρακτήρα του Ρόμπιν ασχολήθηκα με ησυχία, με υπομονή και χωρίς πολύ σκέψη. Απλώς άρχισα να μιλάω και να αισθάνομαι όπως θα μίλαγε και θα αισθανόταν ίσως εκείνος και είτε λειτουργούσε είτε όχι. Αναγνωρίζω σε αυτό το αγόρι στοιχεία δικά μου, πολύ κρυφά και πολύ προσωπικά. Τέτοια που δεν τα αφήνεις να διαβαστούν ούτε από τον καλύτερο σου φίλο. Όχι. Είναι τόσο γοητευτικό να ανακαλύπτεις αυτό το οποίο συμβαίνει με αυτή την παράσταση και τα «πάνδεινα» της. Εάν δεν συμβούν δεν θα λειτουργήσει τίποτα. Ίσως αυτό να είχε στο μυαλό της όταν το έγραφε η Kane. Το κρέας κόβεται με την παρουσία του πελάτη. «Πιάσε ένα χαμόγελο όταν γυρνάς από τον καθρέφτη».
Είναι μια παράσταση σκηνοθετημένη και εικαστικά τοποθετημένη από τον Άγγελο Μέντη με μαεστρία και απόλυτη συνέπεια στο καλλιτεχνικό μέγεθος της αμερικάνικης υπερπαραγωγής. Αντιμετωπίζουμε το έργο αυτό με αγάπη και απόλυτο σεβασμό για τα παιδικά μάτια, αυτιά, μυαλά και ψυχές και αναπαράγουμε καθημερινά ένα μικρό φαντασμαγορικό όνειρο. Εάν μπορούσα να είμαι πάλι παιδί θα ήθελα πολύ να έχω κρυφοκοιτάξει στη μαγεία του. Τη μία μέρα λοιπόν βρίσκομαι στα γόνατα και υποδύομαι τον κακό, νάνο-πρίγκιπα, τον Λόρδο Φάρκουαντ. Ίσως την πιο ενδιαφέρουσα σχιζοειδή και χαριτωμένη persona που έχω συναντήσει έως τώρα στη σκηνή. Και την άλλη μέρα παίζω έναν από τους πιο αγαπημένους χαρακτήρες των παιδιών, τον Peter Pan. Είναι πολύ ενδιαφέρον να διαχειρίζεσαι δύο τόσο διαφορετικούς κόσμους. Με τον πρώτο αναμετριέμαι με τις ικανότητες μου φωνητικά, κινητικά και υποκριτικά και με τον δεύτερο με ένα αίσθημα φαντασιακής παιδικότητας που ανασύρω και για δύο ώρες μπορώ να αγγίξω ξανά το παιδί μέσα μου. Είναι μια διαδικασία εξαιρετικά απαιτητική και ευχαριστώ τον Άγγελο Μέντη και το Εθνικό Θέατρο που το έχει μοιράσει όλο αυτό σε εμένα και τον Νίκο Ζιάζαρη. Είμαστε σε διπλή διανομή και όταν ο ένας υποδύεται τον Λόρδο Φάρκουαντ ο άλλος διασκεδάζει με τον Peter Pan και αντίστροφα. Είναι μια δουλειά που έχω αγαπήσει πολύ και καθημερινά ανακαλύπτω και επαναπροσδιορίζω δυναμικές που με κάνουν να θέλω να υπάρχω στη σκηνή. Είναι διαφορετικά δύσκολο. Δεν ξέρω. Και τα δύο. Περνάω καλά σε αυτή την παράσταση στην οποία, για στιγμές, μπορώ να ξεχάσω ότι είμαι στη σκηνή. Συμβαίνει και στις δύο. Ευτυχώς.
Είναι μία συνεργασία που αγάπησα πολύ και τελικά με οδήγησε σε αυτή την υποψηφιότητα. Αισθάνθηκα ότι ανήκω στην οικογένεια του θεάτρου. Είμαι ευτυχισμένος γιατί είναι αποτέλεσμα πολύωρης έρευνας, μοιράσματος, προσωπικής και αδιαπραγμάτευτης κατάθεσης από όλους τους συντελεστές ,τον Γιάννη Σκουρλέτη και τη Bijoux de Kant. Την ομάδα tandem στην οποία και ανήκω. Τους blitz, την ομάδα Vatistas, τους Opero και πραγματικά πολλές άλλες ομάδες που ρισκάρουν και δημιουργούν καθημερινά. Που μπορούν να χωρέσουν κάπου σ’ αυτή την πόλη το μυαλό τους με όποιον τρόπο ξέρουν και αισθάνονται αλλά και μακριά απ’ αυτή.
Πες μου μια παράσταση που παρακολούθησες πρόσφατα και σου άρεσε πολύ. Το «Συγχώρεσε με» των αδελφών Κούφαλη σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση στο Εθνικό Θέατρο. Μου άρεσε πολύ. Είναι πολύ νωρίς γι’ αυτή την ερώτηση. Είμαι 25 χρονών και δουλεύω μόλις 8 χρόνια στο θέατρο. Τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω τι βουνό είναι όλο αυτό. Αλλά νομίζω πως ναι. Και εάν απέτυχα κάποιες στιγμές μέσα μου ή και πάνω στη σκηνή, είναι μόνο για καλό. Αισθάνομαι αλήθεια ευγνώμων για τις ευκαιρίες που μου έχουν δοθεί και τις επιλογές που έχω κάνει.
|