Τα ρω του νερού και του μύθου

Ένα ταξίδι στα μυστικά τοπία του νερού από τη μία άκρη του κόσμου στην άλλη, σε εποχές παλαιές και νέες …με αφορμή το 6^ο Πανελλήνιο Θεατρικό Θερινό Σεμινάριο δρυάδες 2009

“τα ρω του νερού και της τέχνης”

Οι δυνάμεις του νερού είναι στενά συνδεδεμένες με τη ζωή και το θάνατο, υγρές δονήσεις που υποκινούν τις μεταμορφώσεις του σώματος και της ψυχής…

Τα νερά αποτραβιούνται, οι κόσμοι πεθαίνουν από δίψα.

Τα νερά ορμούν ακράτητα, κατακλυσμοί πλημυρίζουν τις κοιλάδες, όλοι κι όλα πνίγονται, μόνο μια κιβωτός επιπλέει, η ζωή παγιδεύεται για να απελευθερωθεί εκ νέου.

Τα νερά είναι οι πηγές κάθε ζωής στο σύμπαν κι ο τάφος όλων των πλασμάτων. Σαν δυνάμεις ζωής και θανάτου, ενώνουν και χωρίζουν.

Περιβεβλημένοι είμαστε από νερό στη μήτρα της μητέρας μας, περιβεβλημένοι από νερό, μέσα στη βάρκα του Χάροντα, στο τελευταίο ταξίδι.

Τα νερά συμβολίζουν τη Μεγάλη Μητέρα, την παγκόσμια μήτρα αλλά και το ρευστό της συνολικής επαλήθευσης κατά τον Πλάτωνα.

Κρύβουν στα υγρά τους βάθη την λησμοσύνη, τα ξεχασμένα, πολύτιμα μυστικά του ασυνείδητου.

Τα ύδατα βαπτίζουν, εξαγνίζουν, γονιμοποιούν, αναζωογονούν, πνίγουν, ξεδιψάνε.

Με νερό βαπτίζονται οι νεοφώτιστοι σε πολλές μυητικές θρησκείες και τότε ξεπλένεται η παλιά ζωή, ιεροποιείται η νέα… Το βύθισμα εντός των υδάτων συμβολίζει το θάνατο, το πνίξιμο του προηγούμενου εαυτού, την επιστροφή σε μια αρχέγονη κατάσταση αγνότητας, αλλά και την καταβύθιση της ψυχής στον εκδηλωμένο κόσμο.

Η πηγή της ζωής, η ανεκδήλωτη, αναβλύζει από την ρίζα του δέντρου της ζωής, στο κέντρο του παραδείσου. Από κει πηγάζουν τα τέσσερα ποτάμια προς τις τέσσερις πλευρές του ορίζοντα, σχηματίζοντας τον οριζόντιο σταυρό του γήινου κόσμου ο οποίος ορίζει την τετράδα των στοιχείων, τις τέσσερις φάσεις της κυκλικής ανάπτυξης, τις τέσσερις εποχές, τις τέσσερις όψεις της ζωής…

Καταδυόμενοι εντός των υδάτων, αναζητούμε τον μυστικό κωδικό της ύπαρξή μας, το έσχατο μυστήριο…

Στρεφόμαστε σε προσευχή προς την σελήνη, το πλοίο του φωτός στη θάλασσα της νύχτας.

Το πέρασμα των υδάτων συμβολίζει την αλλαγή, από μία οντολογική κατάσταση σε μία άλλη.

Το βάδισμα πάνω στα νερά συμβολίζει την υπέρβαση των κανόνων του φαινομενικού κόσμου… Όλοι σοφοί και φωτισμένοι δάσκαλοι έχουν βαδίσει επί των υδάτων.

Αναμεμειγμένο με κρασί, το νερό συμβολίζει την ανάμειξη της θείας και της ανθρώπινης φύσης.

Μέσα σε δοχεία, το νερό συμβολίζει την εγκράτεια και στην χριστιανική εικονογραφία αλλά και στην εικονογραφία της Αιγυπτιακής Ταρώ.

Το ύδωρ που περικλείει, τα νερά μιας τάφρου για παράδειγμα, υποδηλώνει προστασία αλλά και διαφύλαξη της αγνότητας ενός ιερού τόπου.

Ενωμένο με το χώμα, τον πηλό, το νερό δημιουργεί το σύμπαν και τα έμβια όντα, στα χέρια του μεγάλου αγγειοπλάστη, του αρχαίου δημιουργού.

Τα ταραγμένα νερά δηλώνουν πλάνη, πάθη αλλά και τη ματαιότητα της ύπαρξης.

Η γονιμότητα των νερών του Νείλου συμβολίζεται από τον θεό Χάπι ο οποίος ρίχνει νερό από δύο υδρίες.

Για τους Βουδιστές είναι η αιώνια ροή του εκδηλωμένου κόσμου, το υδάτινο πέρασμα από τον κόσμο της πλάνης στη φώτιση, στο μεγάλο Νιρβάνα.

Για τους Εβραίους τα ύδατα της Τορά είναι τα ζωοποιά ύδατα του ιερού νόμου. Κατά την δημιουργία το πνεύμα του θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων.

Για τους αρχαίους Έλληνες τα ύδατα είναι η κατοικία του Ποσειδώνα κι η μήτρα της Αφροδίτης. Τα νερά της Στυγός διασχίζουν οι νεκροί στην κάθοδό τους προς τον Άδη.

Στην Ινδία, ο Αγκνί γεννιέται από τα ύδατα και τη γη κι είναι ο στύλος κάθε ύπαρξης. Η «λώτινη» Λακσμί γεννιέται απ’ τον ωκεανό. Ο Βαρούνα ελέγχει τα νερά κι ο Βισνού κοιμάται στον Ωκεανό πάνω σ’ ένα φίδι. Από τον ομφαλό του φυτρώνει ένας λωτός που γίνεται ο θρόνος του Μπράχμα.

Για τους Ινδιάνους το ποτάμι είναι η ρέουσα δύναμη του μεγάλου πνεύματος. Οι νεράιδες του νερού είναι οι πειρασμοί που παραπλανούν και φθείρουν, που όμως φέρνουν και την αλλαγή, που χαρίζουν και παίρνουν τη ζωή.

Για τους Πέρσες το "άπο", το νερό είναι ταυτόχρονα δύναμη ηλιακή και σεληνιακή κι ο αρχέγονος ωκεανός.

Για τους Κέλτες τα νερά, οι λίμνες, τα ιερά πηγάδια, έχουν μαγικές ιδιότητες κι εκεί κατοικούν πνεύματα με υπερφυσικές δυνάμεις, παράξενες οντότητες και μυστηριώδη πλάσματα όπως η "Κυρά της λίμνης". Είναι και περάσματα για τον άλλο κόσμο, τον Κέλτικο παράδεισο, τον Τιρ-ναν-όγκ, την χώρα της αιώνιας νεότητας, που βρίσκεται πέρα απ’ τα νερά. Οι υγρές δυνάμεις των υδάτων αντιπροσωπεύουν τη σοφία και την προφητική ικανότητα των θεών.

Τα μαγικά νησιά μέσα στις θάλασσες αποτελούν τις κατοικίες των ευλογημένων, όπως η "νήσος των Μακάρων" και το "πράσινο νησί" των Κελτών.

Για τους Κινέζους το "Γιν", η υδάτινη σεληνιακή αρχή και το "Γιανγκ" η φλογερή ηλιακή αρχή, ενώνονται για να δημιουργηθεί η ζωή. Το νερό συμβολίζει την αγνότητα και το αρχέγονο χάος και παριστάνεται με την μορφή μιας μαύρης χελώνας.

Για την γνωστική αίρεση των Μανδαίων η μίξη νερού και κρασιού αντιπροσωπεύει την ένωση του Κοσμικού πατέρα με την Κοσμική μητέρα.

Για τους Μαορί, ο παράδεισος όπου κατοικεί η αρχέγονη τελειότητα βρίσκεται κάτω από τα ύδατα.

Οι Μωαμεθανοί συμβολίζουν με το νερό, το έλεος, τη γνώση, τον εξαγνισμό, τη ζωή. Η βροχή είναι η θεία αποκάλυψη της πραγματικότητας όπως κι η πηγή. Από τα ύδατα δημιουργείται κάθε έμβιο ον. Ο θρόνος του Θεού ήταν επί των υδάτων, διαβάζουμε στο Κοράνι.

Στην Σκανδιναβική και Τευτονική μυθολογία, τα νερά που ήταν η κατοικία του φιδιού Μιντγκάρτ, περιέβαλλαν την γη κι ο κάτω κόσμος ήταν βυθισμένος στην ομίχλη. Το "Υγκντρασίλ" ήταν ριζωμένο στον κάτω κόσμο και μέσα από τις ρίζες του ξεπηδούσε η πηγή "Βεργκελμίρ", η πηγή των ποταμών.

Για τους Σουμέριους ο Απσού, τα αρχέγονα ύδατα μαζί με την Τιαμάτ το χάος, προϋπήρχαν της γέννησης του σύμπαντος. Μέσα από τα νερά γεννήθηκαν τα φίδια Λαχμού και Λαχαμού. Ο Μαρντούκ, σαν φως νίκησε την Τιαμάτ σαν χάος κι ανεκδήλωτο κι έτσι δημιούργησε τη Γη. Νερό κυλάει μέσα απ’ τα χέρια του Εα-ωάννη, του κυρίου της Αβύσσου, του θεού των ρευμάτων και των ποταμών.

Για τους Ταοϊστές, το νερό συμβολίζει την ρευστότητα της ζωής σε αντίθεση με την ακαμψία του θανάτου. Είναι η έκφραση της δοξασίας του "γου-ουέι" καθώς υποχωρεί στο σημείο της αντίστασης, την τυλίγει και τη διαπερνά, διαβρώνοντας με υπομονή και τον πιο σκληρό βράχο.

Για τους Χριστιανούς, μια πηγή υποδηλώνει τον Ιησού, τον οποίο τα ευαγγέλια αποκαλούν ως την πηγή της ζωής κι η ζωοδόχος πηγή αντιπροσωπεύει την παρθένο Μαρία, που είναι η υδάτινη μήτρα της δημιουργίας.

Θάλασσα. Εφιαλτική μητέρα, δεξαμενή που κρύβει στα αόρατα μυστηριώδη βάθη της, τους σπόρους της αρχέγονης μυστικής ύπαρξης, της πρώτης μορφής ζωής. Θάλασσα του υποσυνείδητου αλλά και της ερωτικής επιθυμίας για τους αναλυτές των ονείρων. Ο μυστικός τόπος απ’ όπου ξεπηδούν επικίνδυνες γοργόνες, γριές αρχαίες, δράκοι και τέρατα απειλητικά, εκατόγχειρες και φίδια, μάγισσες με πράσινα μάτια και θαλασσοκόριτσα για να γητέψουν τους στεριανούς. Το καταφύγιο των τρομακτικών, πλοκαμοφόρων τεράτων του Λάβκραφτ, η αλμυρή πηγή της φαντασίας, το μυστηριώδες βασίλειο των Νηρηίδων.

Λίμνες. Κύκλοι νερού στην αγκαλιά της γης. Με μυστηριώδεις κατοίκους να κολυμπούν στα ερεβώδη βάθη τους.

Ποταμοί. Ορμητικοί θεοί, γονιμοποιά πνεύματα, αεί κινούμενες υδάτινες λωρίδες σε σπείρες και μαιάνδρους, ιερά αργοκίνητα ή γοργοκίνητα φίδια, αρχέγονοι υγροί δρόμοι απ’ την πηγή ως τη θάλασσα.

Βροχή. Γονιμοποιός και λυτρωτική. Το σπέρμα του ουρανού προς την μητέρα Γαία. Η συμπύκνωση της ανάσας του κόσμου.

Πάγος. Νερό παγιδευμένο στην ακαμψία και την στερεότητα. Η σιωπή των νεκρών και των ακίνητων μυστηριωδών τοπίων του βορρά.

Πηγή. Νερό ρέον, ορμητικό, αεικίνητο, ελεύθερο, κυματιστό, ζωντανό και γαργαριστό.

Ομίχλη. Νερό που συναντάει τη φωτιά, που ενώνεται μαζί της, που αχνίζει, η υγρή ανάσα των υδρατμών, η εξαύλωση…

Δάκρυ. Νερό που κυλάει στο μάγουλό σου, πηγάζοντας από τον οφθαλμό, έχοντας γεννηθεί από χαρά ή θλίψη…

Μέσα απ’ τους δρόμους του νερού ας συναντηθούμε στο

6^ο Πανελλήνιο Θεατρικό Θερινό Σεμινάριο δρυάδες 2009

“τα ρω του νερού και της τέχνης”

Στη λίμνη Ν. Πλαστήρα

από τις 11 ως τις 17 Ιουλίου 2009

Εργαστήρια Θεάτρου:

α. «Χορεύοντας πάνω στο φτερό του καρχαρία»

Εμψυχωτές: Αντώνης Θεοδωρακόπουλος, Αγγελική Κασόλα, Σπύρος Μπουντούρης

β. «Το νερό στον Όμηρο» Εμψυχωτές: Θανάσης Παπαγεωργίου, Χαρά Τσιώλη, Σπύρος Μπουντούρης

Εργαστήριο Μουσικής: «Η μουσική στο θέατρο και την αφήγηση»

Εμψυχωτές: Κώστας Βόμβολος, Άκης Αμπράζης, Γλύκα Γιαννούση

Εργαστήριο Θεατρικού Παιχνιδιού: «Ας το πάρει το ποτάμι…»

Εμψυχωτές: Παναγιώτης Κυρίτσης , Βιργινία Κεχαγιά, Σπύρος Μπουντούρης

Εργαστήριο Βασικών Αρχών Θεάτρου για Εφήβους: «Από το παιχνίδι στο θέατρο»

Εμψυχωτές: Παναγιώτης Κυρίτσης , Βιργινία Κεχαγιά, Σπύρος Μπουντούρης

ΚΟΣΤΟΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ :

- Πλήρης συμμετοχή : 375 €

- Φοιτητές 345 € - Μαθητές: 200€

Στο κόστος συμμετοχής περιλαμβάνονται : Δίδακτρα (αμοιβές επιμορφωτών, έντυπα, , κ.ά), Διαμονή 6 νύχτες στα ξενοδοχεία «Ανατολή» & «Αγνάντι» στο Νεοχώρι του Δήμου Νεβρόπολης, Πλήρης Διατροφή (πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό), με παραδοσιακές γαστρονομικές απολαύσεις, στο εστιατόριο του ξενοδοχείου

155 € για Σεμινάριο μόνο

275 € για διαμονή/διατροφή (για συνοδούς)

“τέχνης παίδευσις”

κιν.: 6974 958683, τηλ. : 24410 23025

ιστοσελίδα: www.theatrokar.gr

ηλεκτρ. διευθ: theatrokar@yahoo.gr