Δύο Θεοί

του Λένου Χρηστίδη

Στο έξυπνο, εφευρετικό και εξαιρετικά καλογραμμένο αυτό έργο του Χρηστίδη, αναδεικνύεται και σχολιάζεται υπαινικτικά η υποκειμενικότητα η οποία πηγάζει όχι από άγνοια αλλά από το προσωπικό συμφέρον και την άκρατη φιλοδοξία. Οι δύο κεντρικοί ήρωες του έργου έρχονται αντιμέτωποι με δύο ακραίες συνθήκες. Την ολική καταστροφή  και την κορυφαία ύβρη που δεν είναι άλλη από την οικειοποίηση της θεϊκής ιδιότητας και του ανάλογου τίτλου. Δημιουργώντας μια προσωπική μυθολογία στην οποία επιτελούν τον ρόλο των Θεών, αφήνουν πίσω τους σαν παρακαταθήκη της ανθρώπινης γνώσης μια παραχαραγμένη μαρτυρία η οποία αποτελεί το προϊόν της παραπλανητικής εργασίας τους αλλά ταυτόχρονα και το αποκύημα του φαντασιωτικού αλαζονικού παραληρήματός τους. Αντλώ την ιστορία από το δελτίο τύπου: Η δράση τοποθετείται κάπου στο μέλλον με τους δύο ήρωες, τον Πάτρικ και τον Μιγκέλ να βρίσκονται για χρόνια κλεισμένοι σε ένα ίδρυμα παλεύοντας να απεξαρτητοποιηθούν  από τον εθισμό τους στη χρήση κομπιούτερ.Έξω από  το ίδρυμα ο κόσμος έχει χωριστεί σε δύο υπερκράτη, την Αμερική και την Ευρασία, που με την έναρξη του έργου, μαθαίνουμε ότι βρίσκονται στα πρόθυρα πολεμικής σύρραξης με χρήση πυρηνικών όπλων. Μια σύρραξη, που αν συμβεί, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην εξαφάνιση κάθε είδους ζωή στον πλανήτη. Οι δύο φίλοι τότε αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν το κομπιούτερ, που κρυφά έχουν φέρει στο δωμάτιό τους, για να καταγράψουν την ιστορία του ανθρώπινου γένους σε μια δισκέτα, έτσι ώστε αν κάποτε κατοικηθεί ξανά ο πλανήτης, οι νέοι του κάτοικοι να πληροφορηθούν την ύπαρξη αυτού του πολιτισμού που πλησιάζει στο τέλος του. Το προσωπικό και οι άλλοι τρόφιμοι του ιδρύματος μαθαίνουν το σχέδιο του Πάτρικ και του Μιγκέλ και ζητούν να μπουν σε αυτή τη καταγραφή της Ιστορίας, όχι ως αυτό που είναι, αλλά  ως κάποια σπουδαία πρόσωπα κερδίζοντας έτσι μια θέση στην αιωνιότητα. Οι δύο φίλοι ικανοποιούν όλα τα αιτήματα προχωρώντας σε μια τερατώδη παραχάραξη της Ιστορίας και για τον εαυτό τους κρατούν τον υπέρτατο ρόλο: Γίνονται οι Δύο Θεοί που δημιούργησαν κάθε τι πάνω σε αυτόν τον πλανήτη!

Χαρακτηριστικό είναι το ότι κανείς δεν εξαιρείται από το πάθος για υστεροφημία καθώς επίσης και το ότι κανείς δεν έχει καταφέρει να είναι τόσο ικανοποιημένος από τον εαυτό του και τις πράξεις του ώστε να θέλει να περάσει στην αιωνιότητα με την αυθεντική του ταυτότητα. Οι δύο φίλοι είναι εθισμένοι στη χρήση κομπιούτερ, κάτι το οποίο αντιμετωπίζουν πλέον οι κοινωνίες μας σαν πρόβλημα με όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Η αντιπαράθεση μιας σκληρής πραγματικότητας στον υλικό κόσμο με εκείνην του «εικονικού» η οποία είναι ελεγχόμενη και φαινομενικά ανώδυνη, δίνει μεγάλο πλεονέκτημα στην δεύτερη έναντι της πρώτης, ενεργοποιώντας ισχυρότατα ψευδαισθησιακά πεδία τα οποία αποδυναμώνουν όχι μόνο τα άτομα αλλά και τα κοινωνικά σύνολα, εξελίσσοντας έναν νέο ηθικό κώδικα που απομακρύνει τον μέσο άνθρωπο από την ίδια την αληθινή του φύση, καθιστώντας ανέφικτη την αυθεντικότητα χαρακτήρων και ιδιοτήτων.  Το έργο, και δικαίως,  απέσπασε  το 1999 το βραβείο “Κάρολος Κουν”, ως το καλύτερο Ελληνικό θεατρικό έργο εκείνης της χρονιάς.

Η σκηνοθεσία, νευρώδης, υπαινικτική και άψογα χορογραφημένη, προσφέρει την δυνατότητα στο θεατή να έχει άμεση πρόσβαση στα δρώμενα. Μέσα από γοργούς και δυναμικούς ρυθμούς οι ηθοποιοί αποδίδουν τους ιδιόρρυθμους ρόλους τους με μια θαυμάσια ισορροπία ανάμεσα στην αυθεντικότητα, την αμεσότητα και την καθαρή θεατρικότητα. Τα ευρήματα χωρίς να ανατρέπουν τις συγγραφικές δομές αλλά ενισχύοντάς τες, προσφέρουν ταυτόχρονα εικαστική και δραματουργική ποιότητα. Μέσα από μια καθαρή σύμβαση και σε άμεση, διαρκή αλληλεπίδραση, οι ταλαντούχοι Νινιός και Μακρής αποδίδουν τους ρόλους τους με αμεσότητα, δυναμισμό κι ανόθευτη υποκριτική δεινότητα παρασύροντας τους θεατές σε ένα εκρηκτικό ντελίριο καθώς η καταστροφή του κόσμου συγχρονίζεται με τον αθεράπευτο εγωισμό της ανθρώπινης ράτσας, προσανατολισμένη προς μια κορύφωση, κωμική και δραματική ταυτόχρονα. Ο Μανουσάκης, ο οποίος αλλάζει ρόλους, μεταμφιεζόμενος σε ένα σημείο πλάι στη σκηνή, σε κοινή θέα, αποδίδει τους διαφορετικούς χαρακτήρες υπερβαίνοντας την καρικατούρα κι ερμηνεύοντας την αλήθεια τους χωρίς υπερβολές ή σχηματοποιήσεις. Μια πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση που μετά την περσινή της επιτυχία, παίζεται φέτος για δεύτερη χρονιά, από την Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου.

Σκηνοθεσία: Φώτης Μακρής

Σκηνικά – κοστούμια: Γιώργος Ζιάκας

Μουσική επιμέλεια: Νίκος Βίττης

Φωτισμοί - Βίντεο: Στέφανος Κοπανάκης

Βοηθοί σκηνοθέτη: Μαρία Παρτσάφα, Αναστασία Σαλαμπάση

Παίζουν: Γιώργος Νινιός

Φώτης Μακρής

Διονύσης Μανουσάκης

Studio Μαυρομιχάλη

Μαυρομιχάλη 134

Εξάρχεια

Τηλέφωνο: 210 - 6453330

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:

Παρασκευή :   21:15

Σάββατο :                    21:15

Κυριακή :                    19:00

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:

Γενική είσοδος : 18 ευρώ

Κάθε Παρασκευή γενική είσοδος : 12 ευρώ

Φοιτητικό – νεανικό, άνω των 65 : 14 ευρώ

ΔΙΑΡΚΕΙΑ : 90 λεπτά