Σχετικά άρθρα
ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΟΚ |
![]() |
![]() |
Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη |
Πέμπτη, 10 Μάρτιος 2011 00:19 |
Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ του Σταύρου Τσιώλη Η παράσταση που ξεσήκωσε πολύ θόρυβο εξ αιτίας των χούλιγκαν του Ολυμπιακού οι οποίοι μπήκαν κι έσπασαν το θέατρο του Κουν λίγο πριν ξεκινήσει η πρεμιέρα, ήταν τελικά «πολύς θόρυβος για το τίποτα». Και θα έλεγα, χρήσιμος θόρυβος αφού χωρίς αυτόν η παράσταση θα πέρναγε μάλλον απαρατήρητη. Το κείμενο που ολοφάνερα έχει γραφτεί σε άλλη εποχή και κάτω από άλλο πολιτικοκοινωνικό μπαγκράουντ, αναδύθηκε μάλλον από κάποιο συρτάρι και διασκευάστηκε πρόχειρα για να εμφανιστεί ως δραματουργία του 21ου αιώνα, παρουσιάζει δε τόσες αδυναμίες και όσον αφορά την πλοκή και όσον αφορά την διαμόρφωση των χαρακτήρων ώστε να αφήνει τελικά αμήχανους όχι μόνο τους θεατές αλλά και τους ίδιους τους ηθοποιούς. Η σκηνοθεσία είναι απλά ανύπαρκτη και το σκηνικό, ένα έργο του Αλεξίου ως φόντο και δύο «ταφόπλακες» τοποθετημένες έτσι ώστε να υπονοούν παγκάκι, δεν συνάδει με καμία σκηνική δράση, δεν λειτουργεί ούτε ως αφαιρετικό εύρημα αλλά ούτε κι ως ρεαλιστικό πλαίσιο του δρώμενου. Αντιθέτως οι ηθοποιοί προσπάθησαν και πέτυχαν να ενσαρκώσουν πειστικά τους αλλοπρόσαλλους ρόλους τους. Η Μυρτώ Αλικάκη απέδωσε με αμεσότητα, ειλικρίνεια και υποκριτική ποιότητα την εικόνα της εξαρτημένης αλλά σε φάση θεραπείας ναρκομανούς, της κακοποιημένης γυναίκας με τον καμένο εγκέφαλο, τις απροσδόκητες αλλαγές στην συμπεριφορά και το δυσβάστακτο συναισθηματικό φορτίο που το εναποθέτει στην προσήλωσή της στην ομάδα. Η Λουκία Πιστιόλα έπλασε εξαίσια κι από το τίποτα τον χαρακτήρα μιας γυναίκας που μετεωρίζεται ανάμεσα στην Μπλανς Ντυμπουά και στην κακοποιημένη Ελληνίδα του εξήντα, ένα πλάσμα φευγάτο, γεμάτο ενοχές αλλά και με θολό το συνειδησιακό του πεδίο που κινείται στο όριο ανάμεσα στο φαντασιακό του κόσμο και στο ρεαλιστικό περίγυρο. Η νεαρή Ειρήνη Στρατηγοπούλου ενσάρκωσε με τρυφερότητα, χιούμορ και πειστικότητα αλλά κάπως άτονα και άνισα το κορίτσι που πάσχει, δεν προσδιορίζεται ακριβώς από τι, αλλά ως τρόφιμος ιδρύματος και τρομοκρατημένη ανασφαλής έφηβη εναποθέτει στις φαντασιώσεις της, τις συναισθηματικές και ψυχικές της παρορμήσεις. Ο Αργύρης Μπακιρτζής καταθέτει την ήδη καταξιωμένη προσωπικότητά του αλλά δεν έχει την απαιτούμενη σκηνική εμπειρία ώστε να διασώσει το ρόλο. Άπειρος, ο συμπαθής Πάρις Θωμόπουλος έχει ανάγκη από σκηνοθέτη για να ανταποκριθεί επαρκώς στις ερμηνευτικές απαιτήσεις οποιουδήποτε ρόλου, οπότε απλά διεκπεραίωσε. Δε υπάρχει λόγος να επεκταθώ περισσότερο αφού τα ευνόητα ερωτήματα που αφορούν την εν λόγω παράσταση έχουν να κάνουν περισσότερο με αδεξιότητες των συντελεστών της και λιγότερο με προβληματισμούς πάνω στην δραματουργία και στην σκηνική της απόδοση. Μπράβο στις τρεις κυρίες που κατάφεραν με το ταλέντο τους και την ερμηνευτική τους ποιότητα να μας συγκινήσουν και να μας κάνουν να γελάσουμε σε μια κατά τα άλλα, αδιάφορη παράσταση. Ειρήνη Στρατηγοπούλου Αργύρης Μπακιρτζής Λουκία Πιστιόλα Πάρις Θωμόπουλος Θέατρο Τέχνης Φρυνίχου 14 Πλάκα - Ακρόπολη Τηλέφωνο: 210 3222464 Παραστάσεις: Πέμπτη, Παρασκευή: 21:15 Σάββατο: 18:15, 21:15 Κυριακή: 20:00 Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό: 20€ |