PREVIEW: ΕΝΟΧΗ-ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

first

last

start

stop

Σχετικά άρθρα

PREVIEW: ΕΝΟΧΗ-ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη

Παρασκευή, 27 Δεκέμβριος 2013 20:50

ΕΝΟΧΗ-ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Ο Χάρης Γιουλάτος κι ο Παναγιώτης Τζίνος συναντούν τον Μάριο Χάκκα

enoxh1

«Ενοχή»: Ένας άνδρας, μια γυναίκα και μία η ενοχή σε προσωπικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Η ατομική ιστορία όπως εκφράζεται μέσα απ' τη συλλογική, σ’ ένα μονόπρακτο, που αγγίζει το σήμερα, το χτες και το αύριο.

«Αναζήτηση»: ο καλλιτέχνης, το καλλιτεχνικό έργο και ο ρόλος του, στα πλαίσια ενός συστήματος που εξαφανίζει την ανθρώπινη ταυτότητα.

Σαρανταπέντε χρόνια μετά, τα δύο μονόπρακτα του μεγάλου συγγραφέα που με το συνολικό του έργο σφράγισε τα ελληνικά γράμματα, επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε μας ταξιδεύουν σε μία πραγματικότητα φυλακισμένη και πληγωμένη, μια πραγματικότητα βαθιά συγγενική με το «σήμερα» που βιώνουμε. Μιλάμε με τον σκηνοθέτη Χάρη Γιουλάτο και με τον ηθοποιό Παναγιώτη Τζίνο για την παράστασή τους αλλά και για το θέατρο της κρίσης και για τα όνειρά τους για το μέλλον.

Ας γνωριστούμε κατ’ αρχήν. Μιλήστε μου για την μέχρι τώρα πορεία σας

ΧΑΡΗΣ ΓΙΟΥΛΑΤΟΣ: Ονομάζομαι Χάρης Γιουλάτος, είμαι 26 χρονών και έχω τελειώσει σκηνοθεσία στο newYorkcollege. (certificate). Το 2010 πήρα μέρος σε ένα διαγωνισμό μικρού μήκους, στον οποίο η ταινία μου κέρδισε την πρώτη θέση και μαζί με αυτό και μια υποτροφία για το πτυχίο σκηνοθεσίας (bachelor) στο Greenwichuniversity. Έχω γυρίσει μέχρι σήμερα περίπου 10 ταινίες μικρού μήκους και έχω δουλέψει σε πολλές παραπάνω. Ήμουν βοηθός παραγωγής στο ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΙ για το 1821 και βοηθός σκηνοθέτη και μοντέρ στην ταινία (πρώτη ελληνική ταινία φαντασίας) του Θάνου Κερμίτση ‘’Αδάμαστος’’. Η τελευταία μου ταινία έχει βραβευτεί ήδη σε διεθνή φεστιβάλ και συνεχίζει να λαμβάνει μέρος σε πολλά ακόμα.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΖΙΝΟΣ: Ξεκίνησα, τελειώνοντας τη δραματική σχολή, με την τύχη να παίξω τότε, πριν ακριβώς δεκατρία χρόνια, στην παράσταση «Η κυρία με τις καμέλιες» του Α. Δουμά, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια, με την Ρούλα Πατεράκη και τον Αλέκο Συσσοβίτη. Μετά συνεργάστηκα με διάφορες θεατρικές ομάδες και συνέχισα τις σπουδές υποκριτικής με την Ελένη Σκότη. Έκανα τηλεόραση, με τον Δημήτρη Αρβανίτη και την Ρέινα Εσκενάζυ και κινηματογράφο με τον Δημήτρη Παναγιωτάτο και τον Βασίλη Βαφέα. Στις μικρού μήκους ταινίες, δύο συνεργασίες που ξεχωρίζω είναι με τον Δημήτρη Τσιλιφώνη, έναν σκηνοθέτη με παρουσία στο φεστιβάλ Κανών το 2012 και τον Χάρη Γιουλάτο, τον σκηνοθέτη της παράστασής μας, με πολλές διακρίσεις στα φεστιβάλ, κυρίως με την τελευταία μικρού μήκους ταινία του το “Butterfly”, όπου και διακρίθηκε στο Βαλκανικό φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους 2013.

enoxh2

Μιλήστε μου για τον συγγραφέα των μονόπρακτων και την εποχή του

ΧΑΡΗΣ ΓΙΟΥΛΑΤΟΣ: Ο Μάριος Χάκκας κατά τη γνώμη μου είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφείς της νεώτερης ιστορίας μας. Βρέθηκε στο βασικότερο, πολιτικά και κοινωνικά μεταίχμιο της χώρας, αλλά ταυτόχρονα έγραψε την περίοδο, που βρισκόταν στο μεταίχμιο με τον ίδιο του τον εαυτό. Η ειλικρίνεια του και η αμεσότητα του, είναι αυτές που κάνουν πολύ δυνατά τα γραπτά του. Χωρίς αναστολές, φόβους και συστηματικούς περιορισμούς μας εισαγάγει, μέσα από την ψυχοσύνθεση του, σ’ έναν κόσμο που υπήρξε, έναν κόσμο όμως που, αναβιώνει στις μέρες μας αργά και βασανιστικά μέσα από τις στάχτες του.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΖΙΝΟΣ: Ο Μάριος Χάκκας είναι ένας μεγάλος συγγραφέας και μια εμβληματική μορφή στα ελληνικά γράμματα. Γεννήθηκε το 1931 στην Μακρακώμη Φθοιώτιδας. Το 1935 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Καισαριανή, όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Η Καισαριανή μέσα από τους ιδεολογικούς και κοινωνικούς της αγώνες, σημάδεψε τη ζωή και το έργο του. Ο ίδιος ενταγμένος στην αριστερά διώχτηκε, φυλακίστηκε, όμως υπεράσπισε τις ιδέες του και το συγγραφικό του έργο με σθένος μέχρι το τέλος. Το συγγραφικό του έργο καλύπτει όλα τα είδη, πεζογραφία, ποίηση και θέατρο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ξεκινάει από το 1965 και τελειώνει το 1972 με τον θάνατό του, μετά από πολύχρονη και άνιση μάχη με τον καρκίνο. Μέσα σε επτά χρόνια έγραψε τα πάντα. Συγγραφέας της μικρής φόρμας – μικρές ιστορίες χαρακτήριζε τα διηγήματά του και θα συμπλήρωνα εγώ, μικρές ιστορίες με μεγάλο συγγραφικό εύρος και βάθος – έγραφε μέχρι το τέλος του. Τα έργα του είναι η ποιητική συλλογή «Όμορφο Καλοκαίρι», τα διηγήματα «Ο Τυφεκιοφόρος του Εχθρού», «Ο Μπιντές και άλλες ιστορίες», τα τρία θεατρικά μονόπρακτα «Ενοχή», «Αναζήτηση», «Τα κλειδιά και το Κοινόβιο», το τελευταίο έργο του, όπου αποτυπώνει την εμπειρία της αρρώστιας και του θανάτου του, μέσα από αναμνήσεις, απολογισμούς, παραισθήσεις και οράματα.

enoxh3

Μιλήστε μου για τα δύο έργα

ΧΑΡΗΣ ΓΙΟΥΛΑΤΟΣ: Η «ενοχή» μας βάζει σε ένα κόσμο οπού η Ελλάδα πολεμούσε τον ίδιο της τον εαυτό. Μια Ελλάδα που βρίσκεται σε πολιτική και κοινωνική σύγχυση, προσπαθεί να σκοτώσει, προκαλέσει και φοβίσει την δικιά της ψυχή και καρδιά. Όλα αυτά όμως δε θα συνέβαιναν, αν οι ίδιοι οι άνθρωποι δεν υπέφεραν απ’ όλα τα παραπάνω. Οπότε καταλήγουμε σε μία ενοχή, που ξεκινάει μέσα από την παιδική ηλικία και καταλήγει με καθαρή και αγνή σκληρότητα στην ενήλικη, ξεχασμένη και πιασμένη από τους ιστούς της αράχνης, εποχή. Η «αναζήτηση» έχει το εξής σπάνιο χαρακτηριστικό. Διαβάζοντάς τη, την πρώτη φορά σου γεννά πολλά ερωτηματικά. Αναλύοντάς την όμως καταλαβαίνεις πως έχεις να κάνεις με ένα αριστούργημα. Μιλάμε για την αναζήτηση που βιώνουμε όλοι μας, ένα πρόσωπο ξεχασμένο που ψάχνουμε μέχρι να πεθάνουμε, ένα πρόσωπο που προσπαθεί να μας δημιουργήσει το ίδιο το σύστημα, με σκοπό την αδράνεια και το φόβο. Στην πορεία της «αναζήτησης» του Μάριου Χάκκα βλέπουμε στην ουσία ένα έργο που στο τέλος, μας γεννά μόνο θαυμαστικά.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΖΙΝΟΣ: Και τα δύο έργα είναι γραμμένα το 1968, αλλά τραγικά επίκαιρα και διαχρονικά. Η «Ενοχή», παίχτηκε τον Απρίλιο του 1970 από τον θίασο Βήματα στο θέατρο «Φλόριντα» σε σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου, με τους Λίνα Λαμπράκη και Γιώργο Κυρίτση, ενώ η «Αναζήτηση» ανεβαίνει για πρώτη φορά. Εμείς βέβαια, στην παράστασή μας, έχουμε επιχειρήσει η «Αναζήτηση» να είναι κατά κάποιο τρόπο η συνέχεια της «Ενοχής».

Ποιες κατά τη γνώμη σας είναι οι αρετές και ποια τα εμπόδια ενός δημιουργού;

ΧΑΡΗΣ ΓΙΟΥΛΑΤΟΣ: Οι αρετές ενός δημιουργού είναι τρεις κατά τη γνώμη μου. Να ξέρεις γιατί θέλεις να γίνεις και να είσαι δημιουργός, να ξέρεις για ποιό λόγο κάνεις ένα πρότζεκτ όταν το κάνεις και φυσικά να ξέρεις πού βρίσκεται ο ουρανός και πού η γη. Τα εμπόδια, τώρα τα εμπόδια πάντα είναι παράμετροι που στην ουσία βάζουμε εμείς. Αν θες κάτι πολύ το κυνηγάς και δε σταματάς ποτέ, ποτέ μέχρι να το πετύχεις.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΖΙΝΟΣ: Οι αρετές ενός δημιουργού, για μένα, είναι να μπορεί να αφουγκράζεται την πραγματικότητα, να είναι ευαίσθητος δέκτης των μηνυμάτων γύρω του, να εκφράζει πανανθρώπινες αλήθειες, να είναι επίκαιρος, να αγαπάει τον άνθρωπο και να είναι συγχρόνως επαναστάτης και σαμάνος. Τα εμπόδια θα έλεγα ότι είναι ο κάθε είδους φασισμός και η υποβάθμιση του δημιουργού και του έργου του από την πολιτεία.

enoxh4

Με ποιο τρόπο μια ερωτική σχέση μπορεί να αποτελέσει ταυτόχρονα κοινωνικό φαινόμενο;

ΧΑΡΗΣ ΓΙΟΥΛΑΤΟΣ: Μπορεί να εξελιχτεί σε κοινωνικό φαινόμενο όταν μπεις στη διαδικασία να αποκτήσεις ένα παιδί. Αν δεν μπορείς να συντηρήσεις καλά-καλά τον εαυτό σου, τότε θεωρώ πως απαγορεύεται να κάνεις και παιδί.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΖΙΝΟΣ: Το ατομικό αντικατοπτρίζεται στο κοινωνικό. Κατ' αυτή την έννοια κι εμείς και οι σχέσεις μας αντικατοπτρίζουμε την κοινωνική πραγματικότητα κι υπάρχει αλληλεπίδραση. Για παράδειγμα η οικονομική κρίση στις μέρες μας, θεωρώ ότι επηρεάζει κάθε είδους σχέση, ερωτική, οικογενειακή, φιλική, εργασιακή...

Πως λειτουργεί η θεατρική πράξη μέσα σε καιρούς κρίσης;

ΧΑΡΗΣ ΓΙΟΥΛΑΤΟΣ: Όπως λειτουργούσε πάντα ή μάλλον όπως θα έπρεπε να λειτουργεί. Μόνο με αγάπη και συνειδητοποίηση. Η τέχνη δεν μπορεί να κλειστεί σε «φούσκα», ούτε αυτή της κρίσης, ούτε της ευημερίας, ούτε καμία άλλη. Η τέχνη είναι η ίδια, «φούσκα», που την φουσκώνουμε και ξεφουσκώνουμε μόνο εμείς. Ή μάλλον, μας φουσκώνει και μας ξεφουσκώνει εκείνη.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΖΙΝΟΣ: Δύσκολα, αλλά με πείσμα... Από τη μία έχεις την ανάγκη να εκφραστείς, γιατί για μένα το καλό θέατρο και ο καλός κινηματογράφος είναι πράξεις πολιτικές, από την άλλη η οικονομική κατάσταση έχει δυσκολέψει κατά πολύ ακόμα και το έργο μικρών θεατρικών ομάδων και ανεξάρτητων κινηματογραφιστών.

enoxh5

Μιλήστε μου για τους συνεργάτες σας

ΧΑΡΗΣ ΓΙΟΥΛΑΤΟΣ: Με τον Παναγιώτη έχουμε ξανασυνεργαστεί σε ταίνιες μικρού μήκους συναδέλφων αλλά και δικές μου. Είναι ένας άνθρωπος σεμνότατος με πολλή αγάπη για το χώρο του θεάτρου αλλά και του κινηματογράφου. Είναι υπερταλαντούχος και φυσικά όμορφος, ένα πακέτο που θα ζήλευαν πολλοί. Του εύχομαι να είναι πάντα καλά και χαμογελαστός και πάντα μα πάντα να κάνει αυτό που θέλει. Οι επιτυχίες θα έρθουν. Θα τον συμβούλευα πως καλό θα ήταν να μην έχει τόσο άγχος για το πώς φαίνεται στη σκηνή. Τα ίδια σχεδόν πράγματα έχω να πω και για τη Δήμητρα, με τη μόνη διαφορά πως εκείνη δεν είναι όμορφη, είναι πολύ όμορφη. Θα ήθελα να τους ευχαριστήσω και τους δύο που με έκαναν να αγαπήσω τον Χάκκα αλλά και το θέατρο παραπάνω. Με τιμά, πάρα μα πάρα πολύ που με επέλεξαν για να τους σκηνοθετήσω. Ήταν ένα φοβερό ταξίδι μέχρι τώρα.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΖΙΝΟΣ: Εγώ θα ξεκινήσω από τον Βασίλη Κρητικό, που είναι η ψυχή του Ειλισσού, έναν ευγενικό και ταλαντούχο άνθρωπο που βοηθάει και αναδεικνύει νέους ανθρώπους και ομάδες, τόσο στο θέατρο, όσο και στη μουσική. Αναζητούσα έναν χώρο ατμοσφαιρικό που να συνδέει το χθες με το σήμερα και τον βρήκα στο θέατρο του Βασίλη που θεωρώ ότι είναι ιδανικό για το ανέβασμα του Χάκκα. Τον Γιώργο Χάκκα, τον ανιψιό του συγγραφέα, υπεύθυνο για το πνευματικό έργο, που μας έδωσε την άδεια για τα δύο μονόπρακτα και τις τόσο πολύτιμες για μας κατά τη διαδικασία της έρευνας, αναμνήσεις του σε σχέση με τον θείο του. Τον Χάρη Γιουλάτο, τον σκηνοθέτη μας, με τον οποίο έχω δουλέψει σε τρεις ταινίες μικρού μήκους του, που έχουν διακριθεί και γνωρίζουμε καλά ο ένας τον άλλον. Τη Δήμητρα Χριστογιαννοπούλου που παίζουμε μαζί κι έχουμε κοινούς υποκριτικούς κώδικες, είμαστε και οι δύο μαθητές της Ελένης Σκότη και δουλεύουμε με τον ίδιο τρόπο. Τη Μέη Καραμανίδη στη σκηνογραφία και στα κουστούμια, τον Αντώνη Αποστόλου στους φωτισμούς, τον Νίκο Βογιατζάκη στη μουσική, τον Αντώνη Κουτελιά στο σχεδιασμό ήχων και τον Θάνο Κερμίτση, στο γύρισμα του τρέιλερ της παράστασης. Επίσης να αναφέρω την καλή μου φίλη Έμυ Βάγια, που είναι αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού θεάτρου, για την πολύτιμη προσωπική βοήθειά της.

Μιλήστε μου για τα προσεχή σας σχέδια και την μετέπειτα πορεία της παράστασης

ΧΑΡΗΣ ΓΙΟΥΛΑΤΟΣ: Τα επόμενα πλάνα είναι αρκετά. Έχει να πέσει πολύ γράψιμο κυριολεκτικά, για το χώρο του σινεμά αλλά και του θεάτρου, αυτά όμως θα τα δούμε στην πορεία. Όσο αναφορά την παράσταση, θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να έρθει κόσμος να τη δει, γιατί μόνο έτσι κρατιέται κάτι ζωντανό. Και ναι, είναι νομίζω μια παράσταση που πρέπει να μείνει ζωντανή όσο πιο πολύ γίνεται. Αυτό που ξέρουμε σίγουρα είναι ότι θα παίζεται δύο μήνες στο θέατρο «Ειλισσός», τα υπόλοιπα θα φανούν στα μονοπάτια τα «ανεξερεύνητα» του μέλλοντος.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΖΙΝΟΣ: Ξεκινάμε 15 Δεκεμβρίου, με σκοπό να παιχτεί η παράστασή μας για δύο μήνες τουλάχιστον. Όσον αφορά μελλοντικά σχέδια, να είμαστε καλά, σκέφτομαι πολλά, Μπρεχτ, Μαγιακόφσκι, Μίλλερ... Θάθελα να ανεβάσω κάποια στιγμή και το τρίτο μονόπρακτο του Μάριου Χάκκα, «Τα Κλειδιά»... Θέλω να επικεντρωθώ στο πολιτικό θέατρο. Θέλω όμως να ξανακάνω και κινηματογράφο... Θα δούμε...

Καλή σας επιτυχία

Ευχαριστούμε.

afisa