Κωνσταντίνος Μωραΐτης

Ψυχή εφήβου, αφοσίωση ενήλικα

Ο Κωνσταντίνος αποφοίτησε με άριστα από τη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Στο θέατρο τον είδαμε στις παραστάσεις : «Τα πουλιά» σε χορογραφία Άρτεμις Ιγνατίου και «Μετά τον αφρό» στο Going Youth Festival με την ομάδα 4Frontal, παράσταση που παίχτηκε και στο θέατρο Χώρα σε σκηνοθεσία Τζωρτζίνας Κακουδάκη.

Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε στην ταινία «Carousel» του Σταμάτη Τσαρουχά.

Φέτος τον συναντάμε στο θέατρο Χώρα στην παράσταση «Ρισπέκτ» του Jack Thorne, σε σκηνοθεσία Τζωρτζίνας Κακουδάκη, μια παράσταση αποκλειστικά για εφήβους. Με τον ενθουσιασμό και την ορμή των εφήβων, ο Κωνσταντίνος μιλάει για τα θεατρικά του όνειρα, τα δύσκολα βήματα στο χώρο αλλά και τις ευχάριστες εκπλήξεις που κρύβει ο μαγικός κόσμος της σκηνής.

Πες μου λίγα λόγια για τον ρόλο που υποδύεσαι στην παράσταση που συμμετέχεις φέτος.

Υποδύομαι τον Λουκ, το νεκρό αδελφό του δεκαπεντάχρονου Τόμυ που αποφασίζει να ερευνήσει τα αίτια θανάτου του πηγαίνοντας στην κακόφημη γειτονιά της Πλατείας Κουμουνδούρου. Εκεί έρχεται σε επαφή με ανθρώπους και γεγονότα πρωτόγνωρα για τον ίδιο ώστε να διαλευκάνει τον θάνατο του αδελφού του. Τον ακολουθεί σε όλα του τα βήματα, η ψυχή του Λουκ. Στην πορεία έρχεται η απομυθοποίηση της κακόφημης γειτονιάς και των ανθρώπων της από τον Τόμυ και μέσα σε τρεις μέρες μαθαίνει πτυχές του Λουκ που δεν τις ήξερε μέχρι τώρα με αποτέλεσμα να μην θέλει πλέον να τον θάψει στο πεζοδρόμιο γιατί τον γνώρισε ουσιαστικά και συμφιλιώθηκε με τον θάνατό του. Στο τέλος του έργου έρχεται η κάθαρση με τον Λουκ να ομολογεί ότι αυτοκτόνησε μη μπορώντας να ελέγξει την παρορμητικότητά του, όντας κλεισμένος στο μικρόκοσμό του και μη θέλοντας να αντιληφθεί πόσο τον αγαπούσε η οικογένειά του και ο κοινωνικός του περίγυρος.

Όσον αφορά στην προσέγγιση του ρόλου μου κατάλαβα στην πορεία ότι έπρεπε να μπω σε μια φόρμα καθώς δεν μπορεί να παιχτεί ένας νεκρός και με βάση αυτή τη φόρμα ανακάλυψα πολλά στοιχεία του Κωνσταντίνου που δεν τολμούσε να παραδεχτεί ούτε στον καθρέφτη του και ξαφνικά έπρεπε να τα εκθέσω. Δεν ξέρω αν κρύβομαι πίσω από αυτό το ρόλο ή συμφιλιώνομαι με κάποιες πτυχές του εαυτού μου ή είμαι εν τέλει ο εαυτός μου, πάντως ανακάλυψα και ανακαλύπτω αυτό που με ώθησε να κάνω θέατρο.

Η συνεργασία μου με την Τζωρτζίνα Κακουδάκη η οποία με έβγαλε στο θέατρο και μέχρι τώρα μου έχει εμπιστευθεί δύο υπέροχους ρόλους, πέρυσι και φέτος, με έχει κάνει να δω το θέατρο με μια πιο ρομαντική διάθεση και αφοσίωση.

Γιατί ξεκίνησες να κάνεις θέατρο;

Ήταν θέμα ερεθισμάτων. Ο πατέρας μου είναι ηθοποιός (Χρήστος Μωραΐτης). Μεγάλωσα μέσα στο θέατρο γνωρίζοντας έμμεσα τη σκληρή και κυνική πλευρά του αλλά και τη μαγεία των ανθρώπων που κάνουν αυτή τη δουλειά.

Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας νέος δημιουργός στο θεατρικό χώρο;

Η μιζέρια που έχει αν και νέος δημιουργός.

Ποια είναι τα θεατρικά όνειρά σου;

Να δουλεύω με ανθρώπους που έχουμε μια κοινή συνισταμένη και ν’ ανακαλύπτω πράγματα που φοβάμαι να αντιμετωπίσω.

Ποιοι δάσκαλοι δια ζώσης ή με το έργο τους σε εμπνέουν;

Πολύ δικοί μου άνθρωποι με εμπνέουν και ελπίζω να συνεχίσουν, άνθρωποι που δεν ανήκουν απαραίτητα στο χώρο του θεάτρου.

Τι πιστεύεις για την θεατρική παιδεία και τους πολιτιστικούς θεσμούς στη χώρα μας;

Πληγές ανοίγεις τώρα…

Πως επιλέγεις τις συνεργασίες σου;

Με βάση τους ανθρώπους και το καινούργιο που μπορεί να φέρει σε έναν νέο ηθοποιό είτε το έργο είτε ο ρόλος.

Ποιά κατά τη γνώμη σου είναι τα βασικά προσόντα ενός νέου δημιουργού;

Η πειθαρχία, η αφοσίωση, η αδιάκοπη μελέτη, η σεμνότητα, η όρεξη για δουλειά και να πιστεύει ότι το θέατρο είναι ένα «σοβαρό» παιχνίδι.

Τι πιστεύεις για τις θεατρικές ομάδες;

Ανήκω σε μια θεατρική ομάδα, την  ομάδα 4Frontal, από την περίοδο που φοιτούσα στη δραματική σχολή. Έτσι μπορώ να καταλάβω άμεσα την ανάγκη νέων ανθρώπων να είναι παραγωγικοί κάνοντας θέατρο αλλά και την ανάγκη αντιμετώπισης της ανεργίας που υπάρχει υπό τη στέγη μιας ομάδας που σου δίνει την ελευθερία να κάνεις ακριβώς το θέατρο που έχεις στο μυαλό σου και με συνέπεια να το γνωρίζεις από όλες τις πλευρές. Είτε όλο αυτό σημαίνει πως «κουβαλάω σκηνικά, κάνω ταμείο, φώτα κτλ». Ωστόσο, ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα… το καλό είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους… με ό,τι αυτό συνεπάγεται…

Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια;

Προς το παρόν συνεχίζονται οι παραστάσεις του «Ρισπέκτ» μέχρι την Κυριακή των Βαΐων. Αναμένω παράλληλα να βγει η ταινία που κάνω γυρίσματα ενώ συζητώ για προσεχείς παραγωγές.

Ποια η γνώμη σου για το διαδικτυακό περιοδικό «Επί Σκηνής»

Ένα πλήρες θεατρικό περιοδικό με έμφαση στην τρέχουσα επικαιρότητα που προβάλλει το έργο νέων δημιουργών και παράλληλα μέσα από αφιερώματα ενημερώνει με συνέπεια και εγκυρότητα.