Σχετικά άρθρα
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΤΑΣΚΑΣ 2010 |
Συντάχθηκε απο τον/την Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης | |||
Κυριακή, 31 Ιανουάριος 2010 01:47 | |||
Δημήτρης Ντάσκας Με συνέπεια και επίγνωση
Απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και με σπουδές υποκριτικής στη δραματική σχολή «Μορφές» του θεάτρου Εμπρός, έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων και με τους: Δημήτρη Μαυρίκιο, στις παραστάσεις «Το Τερατώδες αριστούργημα» και «Ανδρομάχη», Βασίλη Χατζηνικολάου στα έργα «Ενός πουλιού, μόνο, η φωνή…» και «Press the button», Έφη Θεοδώρου στο «Ρομπέρτο Τσούκο», Δαμιανό Κωνσταντινίδη στο «Όπως σας αρέσει», Θέμη Μουμουλίδη στις παραστάσεις «Φάουστ» και «Η όπερα της πεντάρας», Λευτέρη Βογιατζή στο έργο «Ο πρίγκηπας του Χόμπουργκ», Παναγιώτη Λάρκου στο «Ο αγλέορας και οι φίλοι της Ευριδίκης Μπόντι» και «Παράξενο δεν είναι;», Δημήτρη Λιγνάδη στο «Βάτρα-Χ», Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο στους «Αχαρνής», Νικαίτη Κοντούρη στο «Συρανό» και Χρύσα Σπηλιώτη στο «Αγκά –Σφι και Φι». Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας «MANIART». Έχει επίσης ασχοληθεί με το ραδιόφωνο και τη μετάφραση αλλά και τον κινηματογράφο, όπου έπαιξε στην ταινία «Το φως πριν την αυγή» του Χρ. Μεγαρχιώτη. Τον θαυμάσαμε φέτος στην υπερεαλιστική κωμωδία «Αυτό θα το δούμε» του Τομ Στόπαρντ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κομνηνού και διαπιστώσαμε ότι διαθέτει συγκρότηση, ήθος και χιούμορ. Ξεκίνησε τυχαία να κάνει θέατρο αλλά δεν βρίσκεται καθόλου τυχαία στο σανίδι. Φαίνεται πως όχι μόνο ξέρει τι θέλει αλλά και πώς να το εμπνέει, εν ανάγκη και να το επιβάλλει. Ελπίζουμε λοιπόν, σύντομα να τον απολαύσουμε και ως συγγραφέα μια και φαίνεται πως η γλώσσα του είναι αρκετά κοφτερή κι οι αισθήσεις του οξυμένες.
Γιατί ξεκίνησες να κάνεις θέατρο; Έτυχε. Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας νέος δημιουργός στο θεατρικό χώρο; Το βασικό πρόβλημα σε ένα περιβάλλον ρευστό, «χύμα», που ευνοεί απλουστεύσεις και προχειρότητες, είναι να διαμορφώσει μια προσωπική αισθητική, να καταλάβει τι ζητάει, τι θέλει να πει και να βρει τους κατάλληλους δασκάλους και τους ταιριαστούς συνεργάτες. Όλα τα άλλα γίνονται. Ποια είναι τα θεατρικά όνειρά σου; Να δουλεύω σε ένα περιβάλλον όπου δε θα χρειάζεται να εξηγούμε ή να παλεύουμε για τα αυτονόητα. Ποιοι δάσκαλοι δια ζώσης ή με το έργο τους σε εμπνέουν; Πολλοί από τους συναδέλφους που ζω από κοντά τον τρόπο δουλειάς τους. Αρκετοί από τους σκηνοθέτες με τους οποίους έχω συνεργαστεί. Πάνω απ’ όλα οι δάσκαλοί μου στη σχολή. Πάντως πιστεύω ότι ένας καλός μαθητής μπορεί να μάθει από τους πάντες. Τι πιστεύεις για την θεατρική παιδεία και τους πολιτιστικούς θεσμούς στη χώρα μας; Πολύ γενική ερώτηση. Θα πρέπει να μιλήσω για τη χώρα, το λαό, την κυβέρνηση, τη δομή του κράτους, τη σχέση μας με την Ευρώπη… Ας πούμε ότι γενικά έχουμε την παιδεία και τους θεσμούς που μας αξίζουν. Πάντως, η διαδικασία της δραματικής σχολής είναι μια σπουδαία εμπειρία, σχεδόν ιερή, και εξαιρετικά περίπλοκη για να την καταδικάσεις ή να την υπερασπιστείς συλλήβδην. Μακάρι να μπορούσε να δίνει ακόμα περισσότερα εφόδια στους ηθοποιούς. Πρόσφατα μίλαγα με κάποιους συναδέλφους από τη Ρωσία, και μου έλεγαν ότι το μάθημα είναι κάθε μέρα 14 ώρες, η σχολή διαρκεί 4 χρόνια, και τα μαθήματα ξεκινάνε από υποκριτική (αυτονόητο) και φτάνουν σε ακροβατικά, ταχυδακτυλουργικά, τα πάντα. Δεν μπορώ να πω ότι δε ζήλεψα. Από την άλλη, με ένα τέτοιο πρόγραμμα σχολής στη χώρα μας, η υποκριτική θα ήταν μόνο ένα χόμπι για πλούσιους. Πως επιλέγεις τις συνεργασίες σου; Ποιος σου είπε ότι ένας νέος ηθοποιός έχει πάντα την πολυτέλεια να επιλέγει; Τελοσπάντων, όταν υπάρχει ένα κείμενο που θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ, ή ένας σκηνοθέτης που μπορεί να εμπνεύσει ή συνάδελφοι που θέλω να (ξανα) δουλέψω μαζί τους, είναι ευλογία. Ε, αν υπάρχουν και τα τρία, τόσο το καλύτερο! Ποιά κατά τη γνώμη σου είναι τα βασικά προσόντα ενός νέου δημιουργού; Να είναι συγκεντρωμένος και συγκεκριμένος στους στόχους του. Τι πιστεύεις για τις θεατρικές ομάδες; Τελείωσα μια σχολή που την ίδρυσε και τη λειτουργούσε μια ομάδα, της οποίας έζησα και το τέλος, έχω σχηματίσει μαζί με άλλους συναδέλφους μια ομάδα, τη «MANIART», δουλεύω αυτή τη στιγμή στο πλαίσιο της ομάδας «90οC»… Τι να πω; Ως ηθοποιός με ενδιαφέρει η διαδικασία της ομάδας, χωρίς φυσικά να θεωρώ ότι είναι ο μοναδικός τρόπος για να έχουμε αξιόλογες παραστάσεις. Ως θεατής με ενδιαφέρει να βλέπω καλές παραστάσεις, είτε φτιάχνονται από ομάδες, είτε από άτομα, είτε από άβαταρ. Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια; Στο θέατρο παίζω στην παράσταση «Αυτό θα το δούμε» του Τομ Στόπαρντ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κομνηνού στο θέατρο Βικτώρια. Επίσης, συνεχίζω τα γυρίσματα στη Ρωσία για το σίριαλ «Raskol» σε σκηνοθεσία N.N. Dostal και… βλέπουμε. Man plans, God laughs.
|