Σκοτεινό Σπίτι

του Νeil LaΒute

Δύο αδέλφια συναντιόνται στον περίβολο μιας πανάκριβης ιδιωτικής ψυχιατρικής κλινικής όπου βρίσκεται υπό παρακολούθηση ο νεώτερος, ο Ντρου, μετά από τη σύλληψή του γιατί οδηγούσε υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, προκαλώντας ατύχημα. Ο μεγαλύτερος αδελφός, ο Τέρυ είναι ολοφάνερα στην κόψη ανάμεσα στο να προστατεύσει και να πλακώσει στο ξύλο τον Ντρου. Δεν αντέχει, αν και ενίοτε την οικειοποιείται, την καθήλωσή του σε εφηβικούς κώδικες συμπεριφοράς αλλά και την γενικότερη στάση του απέναντι στη ζωή. Ο Ντρου, μετά από επιτυχείς σπουδές νομικής έχει καταφέρει να εξασφαλίσει φήμη και χρήμα από το επάγγελμα του δικηγόρου αλλά η συμπεριφορά του απέναντι στην οικογένειά του κι η εξάρτησή του από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά τον έχουν οδηγήσει σε πολύ δύσκολη θέση. Ο Τέρυ, ο οποίος έχει κακοποιηθεί άγρια από τον ψυχοπαθή πατέρα του κι ο οποίος προστάτευε μονίμως τον μικρότερο αδελφό του, δεν έχει κάνει οικογένεια κι ασχολείται περιστασιακά με διάφορες δουλειές, φαίνεται ωστόσο πολύ πιο συγκροτημένος και αξιόπιστος. Όταν ο Ντρου, του ζητάει να αποκαλύψει στους θεράποντες γιατρούς του ότι ως παιδί είχε πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης από έναν κοινό τους φίλο, ένα μεγαλύτερο σε ηλικία και ιδιαίτερα ελκυστικό άτομο, εκείνος δέχεται κι έτσι ο μικρός τα καταφέρνει να ξελασπώσει και να βγει από τον κλινική μ’ ένα ισχυρό ελαφρυντικό. Ο Τέρυ ομολογεί πως έχει δεχτεί κι εκείνος τις ερωτικές περιποιήσεις του φίλου τους αλλά αντέδρασε μ’ έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Μη έχοντας ποτέ στη ζωή του, εισπράξει τρυφερότητα κι αγάπη, ερωτεύτηκε τον νεαρό άντρα που του έδειχνε ενδιαφέρον με μια ψυχική και σαρκική αφοσίωση χωρίς όρια και χωρίς μέτρο που καθόρισε την μελλοντική του πορεία αλλά και τον βαθιά διαταραγμένο ψυχισμό του. Όταν αναζητάει τον άντρα που ως παιδί είχε λατρέψει έρχεται αντιμέτωπος με μια χαριτωμένη έφηβη, την κόρη του την οποία μέσα από ένα αθώο, ερωτικό παιχνίδι περιπλέκει εκδικητικά και ζηλόφθονα, σε μια θανατηφόρα περιπέτεια. Μια σειρά από ανατριχιαστικές αποκαλύψεις ακολουθούν που ανατρέπουν τα δεδομένα και καθορίζουν τις δυναμικές της σχέσης των δύο αδελφών αλλά κι τις βαθύτερες αποχρώσεις του ψυχισμού τους. Οι δύο άντρες, με διαφορετικό τρόπο ο καθένας, ωφείλουν να αντιμετωπίζουν ξανά και ξανά τις κατεστραμμένες ζωές τους, ζωές παγιδευμένες στο Σκοτεινό, πατρικό Σπίτι.

Ο Neil LaΒute, καταξιωμένος θεατρικός συγγραφέας, κινηματογραφιστής και σεναριογράφος, γεννήθηκε στο Ντητρόιτ του Μίσιγκαν, σπούδασε θέατρο στο B.Y.U και εργάστηκε σαν απόφοιτος στο πανεπιστήμιο του Κάνσας της Νέας Υόρκης και στην Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου. Το έργο του χαρακτηρίζεται από την ειλικρινή και βαθιά ενδοσκόπηση των χαρακτήρων και τις ακραίες αλλά και έντεχνα ενταγμένες στη δράση, ανατροπές. Αντισυμβατικός και βαθύς ανατόμος της ανθρώπινης φύσης, συνδιαλέγεται με το αόρατο και το απόκρυφο του διαταραγμένου ψυχισμού και των επιπτώσεών του προβάλλοντας με ψηφιακή ακρίβεια τις ενδότερες στιβάδες των γοητευτικών αλλά και αντιφατικών χαρακτήρων του και τις συναρπαστικές αλληλεπιδράσεις τους. Έργα του: Βash, Latterday plays,The Distance from here, The Mercy Seat(2003), Fat Pig (2004), Autobahn(2005), This Is How It Goes (2005), Some Girl(s) (2006) and Wrecs and Other Plays(2007) και τις ταινίες In The Company Of Men(1997), Yor Friends and Neighbors(1998), Nurse Betty,Possession,The Wicker Man, την κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού The Shape Of Things και μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο Seconds Of Pleasure.

Στο «Σκοτεινό σπίτι» ο καταξιωμένος συγγραφέας μέσα από ένα γοργό παιχνίδι διαλόγων κι αντιπαραθέσεων, ανατέμνει για ακόμα μία φορά τους χαρακτήρες του έργου μη σταματώντας να επανεξετάζει τα κίνητρά τους ούτε όταν εκείνοι χάνουν ακόμα και το πιο δυνατό τους άλλοθι, αυτό της αθωότητας... Ο Ντρου, ο νεώτερος αδελφός, ο οποίος αρχικά γεννάει την συμπόνια μέσα από την αδυναμία του να διαχειριστεί το «τραύμα», εμφανίζεται εν τέλει ως ένας απατεώνας ικανός να εκμεταλλευτεί τα πάντα και τους πάντες προκειμένου να εξασφαλίσει μια υποτυπώδη κι επισφαλή ισορροπία. Όμως ακριβώς αυτή η ανηθικότητά του κι η ιδιαίτερα ανεπτυγμένη ικανότητά του να διαστρέφει τις καταστάσεις προς όφελός του αποκαλύπτει και την ανικανότητά του να διαχειριστεί τους φόβους του, να διευθετήσει τις καταστρεπτικές παρορμήσεις του. Παραμένει ως το τέλος ένα τρομαγμένο παιδί στο έλεος των διαστρεμμένων αναγκών του, καταδικασμένο να αλλοτριώνει τα συναισθήματά του για να αποφύγει επώδυνες συρράξεις με τις οποίες δεν είναι σε θέση να αντιπαρατεθεί. Ο Τέρυ πάλι, ο μεγαλύτερος, έχει έρθει αντιμέτωπος με την συστηματική λεηλάτηση των συναισθηματικών του φορτίων και εντούτοις εξακολουθεί να διατηρεί μια επικίνδυνη, ενδοστρεφή αλλά διαυγή και ακμαία επαναστατικότητα η οποία τον καθιστά μάχιμο τόσο απέναντι στην προδοσία όσο και στην νομοτέλεια. Οι δύο ήρωες αυτού του ευρηματικού και ταυτόχρονα αποκαλυπτικού έργου δεν σταματούν στα εσκαμμένα, κινούνται στην αρένα και στο σφαγείο με την ίδια άνεση που περιφέρονται στα γήπεδα του γκολφ, τα σφαιριστήρια, τους κήπους και τα σαλόνια, παίζοντας πάντα το ίδιο εφιαλτικό κι επικίνδυνο παιχνίδι, δίνοντας συνέχεια μια μάχη έως εσχάτων. Είναι αντίπαλοι αλλά ταυτόχρονα είναι οι δύο όψεις ενός κοινού νομίσματος, οι δεσμοί τους, δεσμοί ακατάλυτοι μπορούν εξ ίσου να τους σώσουν ή να τους εξοντώσουν αλλά είναι οι μόνοι που αναγνωρίζουν και οι μόνοι που μπορούν να απασφαλίσουν τους εσωτερικούς τους κωδικούς και να τους φέρουν αντιμέτωπους με την αβάστακτη αλήθεια τους. Θύματα κι οι δύο εξ ίσου στην πραγματικότητα, μιας βάναυσης κακοποίησης σωματικής και ψυχικής αντιλαμβάνονται την ρήξη κι αναζητούν την ηδονή στην αυτοκαταστροφή χωρίς να έχουν πια την δύναμη να αντιπαρέλθουν όχι μόνο στις απαιτήσεις του περίγυρού τους, οικογενειακού και κοινωνικού αλλά και στην ίδια την αυθεντικότερη και τρομακτική τους ανάγκη να αγαπήσουν και να αγαπηθούν.

Ο Χρήστος Λύγκας έστησε σ’ ένα λιτό αλλά λειτουργικό σκηνικό, μια παράσταση χαμηλόφωνη κι εσωτερική με σπάνια σκηνική ποιότητα και χειρουργική ακρίβεια. Χωρίς σκηνοθετικά τερτίπια και χωρίς εντυπωσιασμούς, πέτυχε να αγγίξει την ουσία της δραματουργίας και να αποδώσει τον γυμνό λόγο με ανατριχιαστική ειλικρίνεια. Οι τρεις ηθοποιοί του αντιπαρέρχονται στις απαιτήσεις των ρόλων τους με αφοπλιστική συνέπεια και σκηνικό ήθος, πλάθοντας ευκρινώς τους χαρακτήρες κι αναδεικνύοντας τις κρυμμένες πτυχές των ηρώων με υποδειγματική πειθαρχία και ταυτόχρονα ισχυρή συγκινησιακή φόρτιση. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες παραστάσεις της ανοιξιάτικης σεζόν που θα διαρκέσει ως τις αρχές του Ιουνίου, οπότε φροντίστε να μην την χάσετε. Ενδιαφέροντα αισθητικά τα Video που μεσολαβούν ανάμεσα στις πράξεις του έργου και σπαρακτική η μουσική του Γιώργου Κουμεντάκη ενώ η μετάφραση αν και αποδίδει με επάρκεια την δυναμική των λεκτικών αντιπαραθέσεων δεν ανταποκρίνεται πλήρως στην μεταφορά των ιδιολέκτων.

Μετάφραση : Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη

Σκηνοθεσία : Χρήστος Λύγκας

Βοηθός σκηνοθέτη : Εύη Νάκου

Εικαστικά : Γιάννης Μετζικώφ

Φωτισμοί : Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Video art : Βάνα Κωσταγιόλα

Μουσική : Γιώργος Κουμεντάκης

Ηχητικό τοπίο : Γιώργος Πούλιος

Φωτογραφίες : Αλεξάνδρα Χατζηιορδάνη

Γραφικά : Γιώργος Κτενίδης

Παίζουν: Θοδωρής Οικονομίδης

Γιώργος Χριστοδούλου

Μαρία Προϊστάκη

Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης»

Πειραιώς 206, Ταύρος
Τηλ.: 2103418550 
Παραστάσεις: Βραδ: Τετ. - Σάβ. 9.30 μ.μ. Μέχρι 30/10  Εισ.: € 13, φοιτ.: € 9.  Διάρκεια: 90'