Αγόρασα ένα φτυάρι από το ΙΚΕΑ για να σκάψω τον τάφο μου       
Μια σύνθεση κειμένων του ανατρεπτικού Rodrigo Garcia, ποιημάτων του Χιλιανού ποιητή Nicanor Parra και κειμένων από αυτοσχεδιασμούς της ομάδας

Μια παράσταση που συνδυάζει το θέατρο, τη μουσική, τις εικαστικές τέχνες, το video και την performance με την δραματουργία της να στηρίζεται σε θραύσματα έργων του Ισπανού «terrible enfant» Garcia και ποιήματα του Parra που γράφτηκαν ένα χρόνο πριν από το πραξικόπημα του Πινοσέτ αλλά και σπαράγματα λόγου της ομάδας τα οποία προέκυψαν στην διάρκεια των αυτοσχεδιασμών. Ο «θεατρικός λόγος» στο τελευταίο στάδιο αποδόμησης μετατρέπεται σε κραυγή ή σύνθημα και περνάει από τον ένα ηθοποιό στον άλλο, σημαίνοντας περισσότερα μέσα από την ανατρεπτική ερμηνεία του παρά εκφράζοντας με καθαρότητα τα νοήματά του. Σε ένα περιβάλλον βαθιά διαβρωμένο από την τεχνολογία, την απληστία του κέρδους, τον αλόγιστο καταναλωτισμό και την διαρκή επιβολή των εταιρικών λογοτύπων ως συμβόλων ευζωίας ή κύρους, το ανθρώπινο ον παραπαίει χωρίς καμιά ουσιαστική υποστήριξη από το περιβάλλον ή από τις πενιχρές εσωτερικές του δυναμικές.

Όλες οι δομές μιας κοινωνίας σε άνθιση ορίζονται πλέον από την παρακμή τους και την αδυναμία τους να δημιουργήσουν ευνοϊκούς όρους ζωής για τους πολίτες ενώ η οικογένεια επιτείνει την φθορά μέσα από φαρισαϊκούς κώδικες επικοινωνίας, κούφιες εκδηλώσεις ή αρνητικούς συσχετισμούς των μελών της. Κι ωστόσο οι χαμαιλέοντες-άνθρωποι εξακολουθούν μέσα σε «άτη» να υποθάλπουν το αλαζονικό «εγώ» τους προσπαθώντας ταυτόχρονα να αποφύγουν κάθε δράση ή υπευθυνότητα και διαλέγοντας να εξαφανιστούν μέσα στο πλήθος ελπίζοντας ο καθένας για τον εαυτό του πως «αυτός θα την βολέψει». Έτσι μέσα από μια σαρκαστική και ειρωνική οπτική της σκηνοθεσίας, τα θύματα γίνονται αστεία, γελοία, απογυμνώνονται από την τραγικότητα τους και στερούνται κάθε είδους μεγαλείου.

Καθώς η παράσταση κινείται προς το φινάλε της η αποδόμηση γίνεται σήψη επί σκηνής, μπροστά στα μάτια του θεατή. Επιθυμεί, επιδιώκει να εξαρθρώσει ακόμα και την ίδια της την υπόσταση, να μετατραπεί σε κάποιου είδους κάτοπτρο ώστε το κοινό να έρθει αντιμέτωπο με το διεφθαρμένο κι ανίκανο να εκφραστεί, είδωλο του. Οι ηθοποιοί πλέον εκφέρουν λόγο ο οποίος δεν μπορεί, δεν δύναται να προσγειωθεί αλλά ούτε και να απογειωθεί, λόγο μετέωρο. Παγιδευμένοι μέσα στην ίδια τους την ύπαρξη, οδηγούνται σ’ ένα απαισιόδοξο αλλά ρεαλιστικό φινάλε χωρίς ρωγμές ελπίδας, απροσπέλαστο σαν φυλακή υψίστης ασφαλείας.
Εξαιρετικό το εικαστικό περιβάλλον σ’ ένα χώρο που ευνοεί την ανάδειξή του, υπέροχοι οι μουσικοί αυτοσχεδιασμοί που συντόνιζαν το χάος, κάπως άνισες αλλά σπαρακτικές οι ερμηνείες των ηθοποιών οι οποίοι διαθέτουν αξιοσημείωτες κινησιολογικές ικανότητες και σκηνική πειθαρχία. Εμπνευσμένη και ευθύβολη η σκηνοθεσία υπηρετεί τις πολλαπλές αποχρώσεις του λόγου μέσα από μια ανατρεπτική διαχείρισή του.

Σκηνοθεσία-: Μαρία Σάββα
Δραματουργική επεξεργασία: Μαρία Σάββα με την συμβολή της ομάδας
Μετάφραση των κειμένων του Rodrigo Garcia: Λίτσα Φρυδά, Νίκος Labot
Video projection, σωματικές δράσεις και λόγος μέσα σε ένα εικαστικό συμβολικό περιβάλλον από τους καλλιτέχνες Ανδρέα Βούσουρα και Βασίλη Γεροδήμο
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Μουσική επιμέλεια: Μαρία Σάββα
Video: Άλκηστη Καφετζή σε συνεργασία με την Μαρία Σάββα
Αυτοσχεδιάζει ζωντανά ο μουσικός Απόστολος Λεβεντόπουλος
Παίζουν: Μαρία Σάββα, Κατερίνα Κλειτσιώτη, Ανθή Κουγιά, Βαγγέλης Ντίνος
«Βυρσοδεψείο»
Ορφέως 174
Βοτανικός
Τηλέφωνο: 210-3453203
Διάρκεια παράστασης: 110 λεπτά
Από την Εταιρεία θεάτρου «ΠΑΙΚΤΕΣ»
Μετά την Μεγάλη Εβδομάδα performance θα παιχτεί για τέσσερις ακόμα παραστάσεις:
Τετάρτη 23/4, Πέμπτη 24/4, Τρίτη 29/4 και Τετάρτη 30/4 στις 9:00 μ.μ.