Vitrioli

του Γιάννη Μαυριτσάκη

Το νέο έργο του Μαυριτσάκη πραγματεύεται την εσωτερική πάλη ενός έφηβου αγοριού με θολή σεξουαλική ταυτότητα. Αντιμέτωπο με την σχέση εξάρτησης με την μητέρα του και την ιδιαίτερη σχέση του με ένα κορίτσι που τον απωθεί αλλά και τον έλκει ταυτόχρονα όπως επίσης και την εχθρότητα αλλά και βιαιότητα που εισπράττει από το περιβάλλον του, τον πατριό του που είναι σφαγέας ζώων, τον ψυχίατρο  που τον εξετάζει αλλά και τον εργοδότη του, το αγόρι οδηγείται αργά και μεθοδικά προς την τρέλα.

Ο Μαυριτσάκης μας παραδίδει μια δραματουργία, δύστροπη, με αρκετά άναρχη δομή αλλά και με έντονα παραληρηματικό λόγο. Η γραφή του διακατέχεται από ιδιαίτερη ποιητικότητα χωρίς να αμελεί το σκληρό και ρεαλιστικό πλαίσιο του λεπτού θέματος του. Σκιαγραφεί με ωμότητα τον εκ προοιμίου δαιδαλώδη κόσμο της εφηβείας επιχειρώντας ελιγμούς ανάμεσα στο πραγματικό και το φαντασιακό αλλά και εμποτίζοντας την δόμηση της αφήγησης με χαρακτηριστικούς ως προς τις προθέσεις, συμβολισμούς. Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο με εμφανείς δραματουργικές αρετές αλλά και με μια σκληρή εγκεφαλικότητα στην υφολογία του που εξυπηρετεί μεν την ιδιαίτερη αισθητικά θεατρική του σύμβαση αλλά αφαιρεί από το όλο εγχείρημα την διαύγεια που θα προσέφερε μια πιο αρχετυπικά δομημένη θεατρική αφήγηση.

Ο Olivier Py σκηνοθέτησε αυτό το ιδιαίτερο έργο με έντονο το εικαστικό στοιχείο στην σκηνοθετική ματιά δημιουργώντας ένα θεατρικό σύμπαν που συνδυάζει τον ωμό ρεαλισμό με την ποιητική διάσταση των δρώμενων. Δομεί σκηνικές εικόνες οι οποίες είναι αρκούντως σκοτεινές και αρκετά ωμές αλλά απόλυτα ενταγμένες και ταιριαστές με το γενικότερο ύφος της δραματουργίας. Ωστόσο η παράσταση δεν έχει εξίσου σφιχτοδεμένο ρυθμό σε όλη της την διάρκεια, ειδικότερα σε ορισμένες σκηνές είναι εμφανής κάποια αρρυθμία στο δέσιμο των δράσεων μεταξύ τους. Η μεταμοντέρνα εικόνα της παράστασης πάντως είναι άκρως ενδιαφέρουσα και το συνολικό αποτέλεσμα εξαιρετικά καλοδουλεμένο και προσεγμένο. Οι φωτισμοί επισημαίνουν το όλο ζοφερό κλίμα όπως και το εξαιρετικό σκηνικό με το μαύρο δάπεδο από στάχτη ή κάτι παρεμφερές. Η παράσταση απευθύνεται κυρίως στους λάτρεις του σύγχρονου και μεταμοντέρνου θεάτρου.

Στο πεδίο που αφορά τις ερμηνείες, το αποτέλεσμα είναι άκρως αξιόλογο και ικανοποιητικότατο. Ο Νίκος Χατζόπουλος, ο Μηνάς Χατζησάββας και η Μαρία Κεχαγιόγλου αποτυπώνουν πολύ δυνατές και «καθαρές» ερμηνείες. Πολύ καλός ο Γιάννος Περλέγκας, αποδεικνύει για ακόμα μια φορά την ικανότητα του να μεταμορφώνεται σκηνικά με άνεση και αποτελεσματικότητα. Ενδιαφέρουσα η σκηνική παρουσία της Κίττυ Παϊταζόγλου που ερμήνευσε με ευστοχία το έφηβο κορίτσι το οποίο αποζητά την αγάπη και την αποδοχή του αγοριού. Ξεχώρισα ιδιαίτερα τον Χάρη Τζωρτζάκη ο οποίος ανταποκρίνεται με αξιοθαύμαστο τρόπο στον ρόλο του αγοριού, ο οποίος απαιτεί μεγάλες ψυχικές αντοχές και έχει τρομερές σωματικές απαιτήσεις. Η απόδοση του είναι πραγματικά εξαιρετική.

Σκηνοθεσία: Olivier Py

Σκηνικά – Κοστούμια: Pierre-André Weitz

Φωτισμοί: Bertrand Killy

Βοηθός σκηνοθέτη: Ξένια Θεμελή

Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου: Παύλος Θανόπουλος

Παίζουν: Χάρης Τζωρτζάκης

Μαρία Κεχαγιόγλου

Νίκος Χατζόπουλος

Μηνάς Χατζησάββας

Γιάννος Περλέγκας

Περικλής Μουστάκης

Κίττυ Παϊταζόγλου

Φωτογραφίες: Μαριλένα Σταφυλίδου

Εθνικό Θέατρο-Νέα σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»

Αγίου Κωνσταντίνου 22-24

Τηλέφωνο: 210.5288170-171, 210.7234567 (μέσω πιστωτικής κάρτας) και στο www.n-t.gr

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.00 Κυριακή 19.00

Τιμές εισιτηρίων: 16 ευρώ, 12 ευρώ (φοιτητικό) /κάθε Πέμπτη 13 ευρώ

Μέχρι: 28/4