Κατερίνα Πολυχρονοπούλου

Με δύναμη απ’ την Κέρκυρα

«Νύχτες θεάτρου» διοργάνωσε φέτος στο Μον Ρεπό το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας με πλήθος παραστάσεων για κάθε γούστο, κάθε απαίτηση και κάθε ηλικία. Συναντηθήκαμε με την διευθύντρια του, την Κατερίνα Πολυχρονοπούλου, ανάμεσα σε δύο πρόβες, στο σπίτι της στην Κέρκυρα, στην καρδιά της παλιάς πόλης. Ενεργητική, δυναμική, αισιόδοξη παρά τα προβλήματα που μας έχουν κόψει το χαμόγελο τελευταία, με έκανε να θυμηθώ παλιές εποχές όταν μικρές ακόμα ακολουθούσαμε τυφλά το πάθος μας για το θέατρο χωρίς ούτε για μια στιγμή να μας πτοούν οι αντιξοότητες. Η Κατερίνα είναι αποφασισμένη να προχωρήσει και θα το κάνει όσα εμπόδια κι αν συναντήσει, γιατί δεν βρίσκεται εδώ ούτε για το κέρδος ούτε για τη δόξα. Μόνο από αγάπη.

Μίλησέ μου για το έργο που ανεβάζεις την Παρασκευή 9 Ιουλίου στον «Κήπο του λαού». Αν δεν κάνω λάθος είναι γραμμένο από τον Αλέξανδρο Ασωνίτη κι είναι η πρώτη του θεατρική δουλειά...

Ακριβώς. Το έργο με τον τίτλο «Μανέρμες» και τον υπότιτλο «Οι δύο μανάδες μας» είναι του Αλέξανδρου. Μετά από μια επιτυχημένη διαδρομή στο χώρο της λογοτεχνίας ο Κερκυραϊκής καταγωγής, συγγραφέας καταπιάνεται για πρώτη φορά με ένα δύσκολο και διαφορετικό είδος γραφής, το θέατρο. Και μάλιστα με ένα θέμα πολύ ιδιαίτερο. Δίνει βήμα σε δυο γυναίκες, τη μητέρα του Διονυσίου Σολωμού, Αγγελική Νίκλη, και τη μητέρα του Ανδρέα Κάλβου, Αδριανή Ρουκάνη. Δυο γυναίκες που έζησαν ως προσωπικότητες, σε συνθήκες τόσο ιστορικοκοινωνικές αλλά και καταγωγής, στη σκιά των διάσημων γιών τους και μάλιστα με σχέσεις προβληματικές και αδιέξοδες.

Το έργο εκφράζει το πνεύμα εκείνης της εποχής; Ξέρω πως ο Αλέξανδρος δουλεύει πάντα πολύ σκληρά σε σχέση με την γλώσσα και την εποχή...

Ναι. Είναι ολοφάνερο ότι μελέτησε οτιδήποτε έχει γραφτεί και καταχωρηθεί σχετικά με τους δυο ποιητές και τις σχέσεις τους με τις μανάδες τους, τις όποιες αναφορές στο έργο τους αλλά και προχώρησε στην περισυλλογή κάθε πληροφορίας για τις ίδιες, την εποχή. Αναζήτησε οτιδήποτε θα μπορούσε να ερεθίσει τη φαντασία του και να υφάνει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα κάθε μιας χωριστά. Επιπλέον ασχολείται και χρησιμοποιεί με ακρίβεια αξιοθαύμαστη το επτανησιακό γλωσσικό ιδίωμα, δίνοντας μάλιστα έμφαση και δικαίως, λόγω της καταγωγής των γυναικών, στο ζακυνθινό ανάλογο. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο Ασωνίτης καταφέρνει να διαφοροποιήσει τη γλώσσα που χρησιμοποιεί η αγράμματη Αγγελική, σε πιο λαϊκή επτανησιακή διάλεκτο και σε πιο λόγια, τη γλώσσα που χρησιμοποιεί η μορφωμένη και ευγενικής καταγωγής Αδριανή Ρουκάνη. Μην ξεχνάμε ότι η οικογένεια της δεύτερης ήταν πλούσια, παλιά και αρχοντική και από τις παλαιότερες στο libro d’oro της Ζακύνθου. Και για την ίδια μαθαίνουμε κάποια πράγματα γιατί πράγματι, γνωρίζουμε πολύ λιγότερα για την Αδριανή Ρουκάνη από όσα για τη μητέρα του Σολωμού, η οποία εξαιτίας της περίφημης δίκης και της θέσης που πήρε «αδικώντας» τον εθνικό μας ποιητή, κατέστη ασφαλώς πιο γνωστή. Όταν λοιπόν, πρωτοδιάβασα το έργο του Αλέξανδρου είναι αλήθεια ότι γοητεύτηκα από την ιδέα και τη γλώσσα που χρησιμοποιεί.

Το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας πώς αντιμετωπίζει τη γενικότερη κρίση;

Τα οικονομικά προβλήματα είναι η αλήθεια αυξάνονται αντί να μειώνονται. Αλλά εμείς επιμένουμε να συνεχίσουμε το έργο μας έστω και με δύσκολες συνθήκες, βρίσκοντας λύσεις αντί να μεμψιμοιρούμε. Το χειμώνα που μας πέρασε, είχαμε τη δυνατότητα να συνεργαστούμε μ’ έναν πολύ ενδιαφέροντα χώρο. Είναι ο «7 Τεχνών Τόπος» στο Βιρό που στέγασε τις παραγωγές μας, μια σειρά από μουσικές και θεατρικές συνεργασίες αλλά και γενικότερα τα οράματά μας. Έτσι είχαμε έναν από τους πιο δραστήριους χειμώνες των τελευταίων χρόνων και με πολύ μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό. Ακολουθεί ένα πλούσιο καλοκαίρι και θα προγραμματίσουμε επίσης μια ανάλογη δράση για τον χειμώνα που μας έρχεται.

Τι θα δούμε φέτος το καλοκαίρι στο νησί;

Εκτός απ’ τις «Μανέρμες» που είναι δική μας παραγωγή έχουμε προσκαλέσει στα πλαίσια της διοργάνωσης «Νύχτες θεάτρου» στο Μον Ρεπό πολλά θεατρικά σχήματα που είχαν καλλιτεχνική κι εμπορική επιτυχία το χειμώνα που μας πέρασε. Θα δούμε λοιπόν τον «Μπακαλόγατο ή της κακομοίρας» των Χρ. Και Γ. Γιαννακόπουλου σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη, τον Σαιξπηρικό «Έμπορο της Βενετιάς» σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη και Βασίλη Μαυρογεωργίου από το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης, το «Mazoo and the zoo, the musical» των Μάνου Βαφειάδη και Αμαλίας Γιαννίκου σε σκηνοθεσία της Αμαλίας, τις «Τρωάδες» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, το «Caveman» του Rob Becker σε σκηνοθεσία της Αναστασίας Παπαστάθη με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη, τους Αριστοφανικούς «Ιππείς» από το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου σε σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαΐδη, την παράσταση «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» του Σακελάριου σε σκηνοθεσία Μ. Ρέππα-Θ. Παπαθανασίου, το «Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης» του Άκη Δήμου σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, τον «Αρχοντοχωριάτη» του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλατζόπουλου από το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης, το «Αυτός ο αλήτης ο Κοέλιο...έχει πάρει πολύ κόσμο στο λαιμό του...» των Αλεξάνδρου Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλου και την «Στρίγγλα που έγινε αρνάκι» του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αθερίδη.  Επίσης τα παιδιά για τα οποία έχουμε ιδιαίτερο ενδιαφέρον μπορούν να παρακολουθήσουν μια σειρά ποιοτικών παραστάσεων που θα διασκεδάσουν κατά τη γνώμη μου εξ ίσου και τους γονείς. Θα δούμε την παράσταση της Κάρμεν Ρουγγέρη «Ομήρου Οδύσσεια-το παραμύθι των παραμυθιών», τον «Σεβάχ τον θαλασσινό» σε σκηνοθεσία Χάρη Ρώμα, τη «Θαυμαστή Μπαλωματού» του Λόρκα σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αποστόλου και τις «Τρελές περιπέτειες… με το φάντασμα του Κάντερβιλ» από το μυθιστόρημα του Όσκαρ Ουάιλντ σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαευσταθίου. Οι Νύχτες Θεάτρου θα κλείσουν στις 28 Αυγούστου με ένα αφιέρωμα στο έτος Νίκου Καββαδία που οργανώσαμε εμείς και ο Γιώργος Λεούσης με το 10μελές συγκρότημά του.

Λοιπόν, και οι Κερκυραίοι και οι επισκέπτες του νησιού θα έχουν φέτος πολλές και ενδιαφέρουσες θεατρικές επιλογές.

Ναι, και ήταν για μας πρωταρχικός στόχος μια τέτοια διοργάνωση. Πιστεύω πραγματικά πως η περιφέρεια πρέπει να μπορεί να δει ενδιαφέρουσες κι αξιόλογες παραγωγές. Να μην έχει αυτό το προσόν μόνο το κέντρο. Και είμαι σίγουρη πως το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο οφείλει να συντελεί στη θεατρική παιδεία και να προσελκύει το κοινό του στις θεατρικές αίθουσες. Ωστόσο να μην ξεχνάμε πως, όσο πιο μεγάλη είναι η ανταπόκριση του κοινού, τόσο πιο μεγάλη είναι και η ευθύνη μας να του προσφέρουμε όλα αυτά που θα ήθελε αλλά και που θα ήταν σημαντικό να παρακολουθήσει.

Τα ΔΗΠΕΘΕ όμως, φαίνεται να δυσκολεύονται όλο και περισσότερο στο έργο τους αφού διαρκώς συρρικνώνονται τα κονδύλια και τα χρήματα δεν φτάνουν ποτέ εγκαίρως, προκαλώντας προβλήματα και στις πληρωμές και στον προγραμματισμό τους.

Δυστυχώς τα χρήματα για τον πολιτισμό ήταν πάντα ελάχιστα και τώρα είναι ακόμα λιγότερα και πιο αβέβαια με αποτέλεσμα πολλές φορές να μην μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας, λόγω ασυνέπειας των άλλων. Ακούμε πολλά κατά περιόδους για τα ΔΗΠΕΘΕ αλλά έχουν κάνει και συνεχίζουν να κάνουν αδιαμφισβήτητα, σημαντικό έργο στην περιφέρεια. Επίσης, πιστεύω πως υπάρχει μεγάλη ανάγκη να συνεχίσουν να το κάνουν. Είναι απαραίτητο στην πορεία, να τους δοθούν μεγαλύτερα εφόδια γιατί κάθε τόπος έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες όσον αφορά την πολιτιστική του παράδοση και νοοτροπία των κατοίκων του. Δεν πρέπει να αφήσουμε με τίποτα να πάψει να υπάρχει θεατρική παιδεία στην περιφέρεια, με γνώση και συνέπεια. Δεν γίνεται να είναι όλα εκπορευόμενα και συρρικνωμένα στην πρωτεύουσα. Ωστόσο είναι σημαντικό επίσης να υπάρχει η δυνατότητα υγιούς ανταλλαγής και να μπορούν και οι δικές μας παραστάσεις να πηγαίνουν στην Αθήνα. Πόσο μάλλον που οι παραγωγές μας πια δεν υστερούν έναντι εκείνων της πρωτεύουσας.

Πώς βλέπεις εσύ το μέλλον του ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας;

Επιδιώκω να δώσουμε σε όλους ένα μήνυμα ότι παρά τις οικονομικές δυσκολίες εμείς συνεχίζουμε με κινητήριο δύναμη, όχι το κέρδος αλλά την αγάπη μας που είναι ισχυρότερη από την κρίση. Είμαι σίγουρη πως θα συνεχίζει να ανθίζει το θέατρο παρά τις οικονομικές δυσκολίες. Άλλωστε το θέατρο πάντα περνάει κρίση κι ωστόσο οι παραστάσεις που αξίζουν, αργά ή γρήγορα δουλεύουν.

Τι κυρίως θα επιδιώξεις για το μέλλον, εκτός από το πλούσιο ρεπερτόριο.

Να υπάρχει μια υποδομή καλύτερη ώστε να απλώνονται οι παραγωγές σ’ όλο το νησί. Ειδικά το χειμώνα είναι δύσκολες οι μετακινήσεις Και το Εργαστήρι Θεατρικής Τέχνης, που λειτουργεί σε συνεργασία με το Ωδείον Κερκύρας, θα θέλαμε να το επικοινωνήσουμε κι εκτός της πόλης της Κέρκυρας, για να μπορέσουν να το παρακολουθήσουν και παιδιά που βρίσκονται στην περιφέρεια. Αν φυσικά λυθεί το πρόβλημα της μετακίνησής τους. Έχουμε ξεκινήσει μια προσπάθεια για ανταλλαγές με την ευρύτερη περιφέρεια των Ιονίων νήσων και ελπίζουμε να το εξελίξουμε παρά το κόστος των μετακινήσεων. Να λάβουμε υπ’ όψιν εδώ ότι το κόστος μετακίνησης για τα νησιά είναι μεγαλύτερο απ’ ότι για την Ηπειρωτική Ελλάδα. Κι αυτό θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν στις χρηματοδοτήσεις τους, όταν θ’ αποφασίσει κάποιος να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα αυτό.

Ποια κατά τη γνώμη σου είναι η πιο μεγάλη αμαρτία του Ελληνικού θεάτρου;

Η ματαιοδοξία. Οι νέες γενιές βέβαια μπορώ να δω πως έχουν ομαδικό πνεύμα πολύ περισσότερο από τους παλαιότερους κι αυτό με κάνει αισιόδοξη. Νομίζω πως οφείλουμε να σκύβουμε με μεγαλύτερη σεμνότητα σε μια τέχνη που υπηρετεί κάτι τόσο ουσιώδες, όπως η θεατρική. Υπάρχει η ανάγκη για ταπεινότητα, υπομονή, επιμονή και σκληρή δουλειά ώστε να υπηρετήσουμε σωστά αυτή την τέχνη.

Και ποιο είναι κατά τη γνώμη σου το δυνατό του σημείο;

Το ότι υπάρχουν στη χώρα αυτή τόσοι πολλοί άνθρωποι που με τόσο πάθος ασχολούνται με το θέατρο και που πραγματικά έχουν πολύ ταλέντο. Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια οι νέοι άνθρωπου που έχουν μπει στο χώρο του θεάτρου έχουν μία σημαντική καλλιέργεια και γνώση αλλά και ερευνητικό πνεύμα. Δεν αφήνονται στις ευκολίες και στις συνταγές, λειτουργούν με συνέπεια και επιδιώκουν τη διαρκή αναζήτηση. Το θέατρο αντλεί από τη ζωή και είναι ζωή. Μόνο όσο είναι ζωντανό μπορεί να προχωρήσει και να εξελιχτεί πέρα από κάθε αντιξοότητα.