Τάσος Δημητρόπουλος

Μια σκιά στους δρόμους της Μόσχας

Απόφοιτος  Δραματικής σχολής  Κ.Θ.Β.Ε. κι έχοντας παρακολουθήσει αρκετά ενδιαφέροντα σεμινάρια, ο Τάσοςέχει παίξει σε μια σειρά παραστάσεων με σημαντικούς σκηνοθέτες όπως ο Θωμάς Μοσχόπουλος, ο Κώστας Φιλίπογλου, η Μάρθα Φριτζήλα κι η Άννα Μιχελή. Έπαιξε επίσης και στην κινηματογραφική ταινία «ZANJREVOLUTION» σε σκηνοθεσία τουTariqTequia.  Φέτος θα τον ξαναδούμε στην παράσταση «Μαύρο Χιόνι -Το ημερολόγιο ενός μακαρίτη» βασισμένη στο αυτοβιογραφικό, απαράμιλλου χιούμορ «Θεατρικό Μυθιστόρημα» του Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ, σε σκηνοθεσία του Κώστα Φιλίππογλου, που παίζεται σε επανάληψη στο Θέατρο Άλφα-Ιδέα, στις 19-20-21 και 22 Οκτωβρίου. Ο Τάσος μιλάει στο Επί Σκηνής για τον ρόλο του, για το θέατρο, για τα όνειρά του και για τη σχέση την αδιάσπαστη ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον στη ζωή και στην τέχνη.

Μίλησε μου για το «Μαύρο χιόνι». Πως σκιαγραφείς τον χαρακτήρα και με ποιο τρόπο αναπτύσσεται ο ρόλος;

Το Μαύρο χιόνι είναι η ιστορία του Μαξούντοφ, είναι η αυτοβιογραφία του Μπουλγκάκοφ , είναι η ζωή του κάθε ανθρώπου που κυνηγά την διαφορετικότητα και εμπλέκεται σε ένα οχυρωμένο σύστημα που αλλοιώνει τα πάντα και τα απανθρωπίζει.

Ο Μαξούντοφ είναι μια σκιά στους δρόμους της Μόσχας, η οποία αναζητά εναγωνίως σάρκα και οστά. Όταν τελικά βρίσκει την ενσάρκωσή του στην συγγραφή  και γίνεται κοινωνός της ποίησής του, τότε μόνο βλέπει μπροστά στα μάτια του πως αυτή εκπορνεύεται στα χέρια του συστήματος.

Πως λειτουργεί ο ηθοποιός όταν έχει να αντιμετωπίσει μια θεατρική διάσταση του μυθιστορήματος; Τι πλεονεκτήματα και τι μειονεκτήματα έχει το θεατρικό μυθιστόρημα;

Ένα μυθιστόρημα αποτελεί πιο ολοκληρωμένο σύμπαν από ένα θεατρικό έργο. Ή μάλλον είναι πιο συγκεκριμένο.  Σε ένα θεατρικό έργο πρέπει να συμπληρώσεις τα κενά ώστε να γίνει μυθιστόρημα και να ζωντανέψουν οι διάλογοι. Σε ένα μυθιστόρημα είναι σαν να έχεις ένα θεατρικό έργο γεμάτο σκηνοθετικές οδηγίες. Για να γίνει θεατρικό έργο όμως θα πρέπει να μείνουν μόνο οι διάλογοι και όλα τα υπόλοιπα να υπάρχουν χωρίς να περιγράφονται.

Πως πιστεύεις πως μπορεί ένας ηθοποιός στην Ελλάδα να προχωρήσει την θεατρική του εκπαίδευση και τι εφόδια χρειάζεται να προσθέσει στις σπουδές του μετά από την θεατρική σχολή;

Καταρχήν θεωρώ ότι η μάθηση και η σπουδή δεν σταματούν ποτέ για έναν άνθρωπο που καταπιάνεται με την τέχνη. Στην σχολή ανακαλύπτεις και γυμνάζεις το σώμα σου και τη φωνή σου με διάφορους τρόπους. Αυτό, όμως, που δεν σου μαθαίνει κανένας παρά μόνο ο δάσκαλος που έχει ο καθένας μέσα του, είναι η εκγύμναση της ψυχής, η καλλιέργεια του πνεύματος και το πώς όλα γύρω μας μπορούν να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης.

Τι είναι το σωματικό θέατρο και τι διαφορά έχει από το «ακαδημαϊκό», το θέατρο όπου η ερμηνεία βασίζεται κυρίως στο λόγο;

Εφόσον μιλάμε για ζωντανό θέατρο και όχι για ραδιοφωνικό, η σωματικότητα παίζει κυρίαρχο ρόλο. Ειδικά στην εποχή μας, την εποχή της εικόνας. Σε μια παράσταση σωματικού θεάτρου, το σώμα θα λειτουργήσει σαν αφετηρία. Ο λόγος θα πρέπει να εναρμονιστεί, για να μπορέσει να στηρίξει τη σωματικότητα. Αντίστοιχα, σε μια παράσταση που ο λόγος είναι το εναρκτήριο εργαλείο δουλειάς, για να μπορέσει να γίνει πιο ισχυρός χρειάζεται την υποστήριξη του σώματος. Η σωματικότητα ήταν και είναι αναπόσπαστο κομμάτι του θεάτρου, όπως και ο λόγος. Ακόμα και η αδρανοποίηση του σώματος, αν είναι συνειδητή, αποτελεί σωματικότητα.

Ποια είναι η ρήξη ανάμεσα στον ηθοποιό και τον ρόλο και ποια η σύζευξη;

Αναλόγως τον ρόλο και αναλόγως τον ηθοποιό. Είναι μια σχέση αγάπης και μίσους που βρίσκεται συνεχώς σε αλληλεπίδραση.

Τι ρόλο παίζει η ενέργεια η εσωτερική του ηθοποιού στην επί σκηνής ερμηνεία;

Η εσωτερική ενέργεια, όπως το βλέπω εγώ, είναι σαν ένα επιπλέον έργο μέσα στο συνολικό έργο γιατί κουβαλάει τη στόχευση του ρόλου και του ηθοποιού, πριν αυτή έρθει σε αλληλεπίδραση με το έργο. Εμπεριέχει μέσα της  πράγματα που δεν δύναται να ειπωθούν μέχρι τη στιγμή που το συνολικό έργο θα την ξεβράσει και θα την εξωτερικεύσει, αν ο ρόλος αποκαλύπτεται και εξωτερικεύει την εσωστρέφειά του. Για μένα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξει ζωντάνια στην παράσταση και συνέπεια στην καθαρότητα.

Τι έχει να προσφέρει το θέατρο σήμερα στον θεατή;

Δεν ξέρω τι έχει να προσφέρει το θέατρο σήμερα στον θεατή. Στις μέρες μας υπάρχει το θέατρο σαν τέχνη αλλά υπάρχει και το θέατρο σαν θέαμα. Προσωπικά μου αρέσει το θέατρο που υπηρετεί την τέχνη, δηλαδή την καλαίσθητη συγκίνηση. Σαν θεατής αυτό που μου έχει προσφέρει είναι ότι κάθε φορά που βλέπω μια παράσταση που με συγκινεί μετατοπίζομαι σαν άνθρωπος και δεν παραμένω κολλημένος περιμένοντας το μόνο βέβαιο που μας περιμένει όλους.

Ποιες καινοτομίες έχουν να παρουσιάσουν οι νέοι δημιουργοί στη χώρα μας και που τις ανιχνεύεις;

Κάθε γενιά είναι τόσο διαφορετική από την άλλη .Καθετί νέο παλιώνει τόσο γρήγορα στην εποχή που ζούμε. Η εξέλιξη μοιάζει πολλές φορές να έχει φτάσει σε ένα τέλμα. Πλέον νομίζω καινοτόμοι είναι αυτοί που ανασκαλίζουν το παλιό, το χιλιοειπωμένο, αρθρώνοντάς το με τη δική τους γλώσσα και ανακατεύοντάς το με τις δικές τους επιρροές, διοχετεύοντάς το σε ένα σώμα του 2017, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

Πόσο σημαντική είναι η εικόνα μιας σύγχρονης παράστασης και πως μπορεί να υπηρετήσει το κείμενο χωρίς να το υπερκεράσει αναδεικνύοντας τις αρετές του κι εξομαλύνοντας τις αδυναμίες του;

Εκεί έγκειται η μαεστρία του σκηνοθέτη. Αφού γνωρίσει όσο το δυνατόν περισσότερο το σύμπαν του συγγραφέα καλείται να κάνει μια ανάγνωση που να συγκρατεί τα διαχρονικά στοιχεία του έργου και να είναι και επίκαιρο. Αυτό που θα πρέπει να αναλογίζεται ο εκάστοτε σκηνοθέτης για μένα  είναι να παραμερίζει τις προσωπικές του φιλοδοξίες και ιδέες που σε τίποτα δεν έχουν να κάνουν με το έργο και να είναι ανοιχτός ώστε να αναπτυχθεί διάλογος με τον συγγραφέα και όχι να μονολογεί δέσμιος της μονομανίας του και της μικρότητας του, αδυνατώντας να κατανοήσει ένα άλλο μυαλό.

Επιλέγεις συνεργασίες ή ρόλους;

Και τα δύο παίζουν το ρόλο τους. Πάντα είναι αναλόγως την περίσταση.

Σχέδια και όνειρα για το θεατρικό σου μέλλον…

Πρώτον, να είμαι σε θέση να μπορώ να συνεχίσω να ασχολούμαι με αυτό.

Δεύτερον, να έχω την πολυτέλεια να είναι το επάγγελμά μου.

Τρίτον, να μου δοθούν οι ευκαιρίες να υπάρξω σε ουσιώδεις και υγιείς συνεργασίες ερμηνεύοντας ουσιώδεις ρόλους.

«Μαύρο Χιόνι -Το ημερολόγιο ενός μακαρίτη»

Σκηνοθεσία: Κώστας Φιλίππογλου

Διασκευή: Δήμητρα Κονδυλάκη, Κώστας Φιλίππογλου

Σκηνικά: Όλγα Μπρούμα

Κοστούμια: Μαργαρίτα Δοσούλα

Συνεργάτης σκηνογράφος: Μιχαήλα Πλιαπλιά

Κατασκευή σκηνικού: Παναγιώτης Μπλάνας

Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης

Μουσική:Lost Bodies

Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώτα Σερεμέτη

Β’ Βοηθός σκηνοθέτη: Σίλια Κόη

Φωτογραφίες: Βαγγέλης Πουλής

Παραγωγή: Good Heart Productions

Παίζουν: Εύα Αγγελοπούλου, Γιάννης Γιαννούλης, Τάσος Δημητρόπουλος,Δημήτρης Δρόσος, Εύα Οικονόμου-Βαμβακά, Γιάννης Στεφόπουλος και Κώστας Φιλίππογλου

Θέατρο Άλφα-Ιδέα

28ης Οκτωβρίου (Πατησίων) 37 & Στουρνάρα 51

Πολυτεχνείο

Τηλέφωνο: 210 5238742 || Ε-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.  ||

Teaser: https://www.youtube.com/watch?v=a_Cy8qCZyaI&list=PLdgDXiwKljtsftek4SSLEsuSPBTw3-nMQ&index=1

Παραστάσεις: Πέμπτη, 19 – Παρασκευή, 20 – Σάββατο, 21 και Κυριακή, 22 Οκτωβρίου

Ώρα έναρξης: 21.00

Διάρκεια: 100’ (με διάλειμμα)

Τιμές Εισιτηρίων: 15 € (κανονικό), 12 € (φοιτητικό, πολυτέκνων), 8 € (ανέργων) και 5 € (ατέλειες)

10 € τιμή προπώλησης έως 1/10

Η προπώλησημε ειδική τιμή των δέκα ευρώ για όσους αγοράσουν τα εισιτήριά τους έως την 1^η Οκτωβρίου!https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-alfa-idea/mauro-xioni-to-imerologio-enos-makariti/